Πράσινη "πάνω" πόλη ….

Σε μια αναφορά του γεωτεχνικού Κώστα Τάτση, σχετικά με τα «φυτεμένα δώματα», http://taratsokipos.blogspot.gr/2012/06/17.html  επιβεβαιώνουμε την ύπαρξη μιας  δυνατότητας   που ξεπερνάει κάποιες  απλές λειτουργίες …. Ο συντάκτης της αναφοράς μιλάει για τη βελτίωση της αισθητικής του αστικού τοπίου μέσω των ταρατσόκηπων, για τις αντιπλημμυρικές λειτουργίες τους, για την επανένταξη της φύσης στον αστικό χώρο και την  επανοικείωσή της  από τους «αστούς», για την απορρύπανση και  την σχετική απόσβεση των θορύβων.  Το σημαντικότερο όμως είναι το ότι  πέρα από τις παρέες των κοτσυφιών  στις νέες αναβαθμισμένες στέγες, μιλάει και για τις ανθρώπινες  παρέες που μπορούν  να  εισπράξουν ποιότητα ζωής  . Και με αυτό τον τρόπο ανοίγει την όρεξη για μια άλλη προβληματική,  για μια  «πράσινη» ή «οικολογική» ή όπως-αλλιώς – πέστε-την -  πόλη….

Η «Καταστασιακή Διεθνής» υποστήριζε μια ενιαία αστική ανάπτυξη σε πυλωτές, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να διασώσει πολύτιμο επιφανειακό χώρο για τους χρήστες της πόλης…Πριν από αυτήν η Λεκορμπυζιανή λογική της τρισδιάστατης αστικής ανάπτυξης – σε ύψος αλλά και σε βάθος(υπογείως) – ενεργοποιούσε μια πιο σκληρή εικόνα και  επέβαλε ως οικιστικό κύτταρο την "μεμονωμένη πολυκατοικία",  αλλά πάντως είχε τον ίδιο γνώμονα, δηλαδή την αύξηση  του διατιθέμενου επιφανειακού χώρου  για τους  πολίτες… Αντίθετα με τις δύο αυτές λύσεις, μια  πρακτική  πρασινίσματος των ταρατσών σε συνδυασμό με την προώθηση της συνοχής τους και  με την οργάνωση  της προσπελασιμότητας των πολιτών, θα οδηγούσε τελικά σε μια «Πάνω πόλη» με σημαντικές λειτουργίες και εξυπηρετήσεις, ανάλογες ή και υπέρτερες από αυτές του επιφανειακού, «γειωμένου» χώρου…

Ένας  υπέργειος  ελεύθερος χώρος, που θα αποσυμφορούσε ιδιαίτερα πυκνοδομημένες περιοχές ,   θα πατούσε πάνω σε ορισμένες προϋποθέσεις δομικής  ασφαλείας, θα προϋπέθετε εργασίες για τη συνένωση ταρατσών, για τη προσπελασιμότητα των πολιτών από νέες διαδρομές  και – κυρίως και προπάντων -  για το σεβασμό της ατομικής ζωής  των κατοίκων του υπόροφου ή  «υπο-κείμενου» χώρου…

Δεν  έχω δει ούτε έχω διαβάσει τίποτε για ένα τέτοιο ενιαιοποιημένο-υπέργειο ελεύθερο χώρο -  όμως είδα κάποτε στη Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, έναν επίγειο , ενιαιοποιημένο ελεύθερο χώρο, που προέκυψε από την συναρμολόγηση των ακάλυπτων χώρων κάποιων πολυκατοικιών…Το  συγκεκριμένο μικροτοπίο , εμπνευσμένο από κάποιες ιδέες της εποχής Τρίτση,  δεν είχε τίποτε το ιδιαίτερα εντυπωσιακό  : Όμως η αίσθηση της ελευθεριότητας , του αερισμού και της από-ασφυξιοποίησης του πολίτη από τη τυραννία των τοίχων και των εμποδίων , ήταν πραγματικά απαράμιλλη….

ΥΓ. Σκίτσο του Λε Κορμπυζιέ για την ανάπλαση του κέντρου του Παρισιού