H καταγωγή του φωτός

Με υπότιτλο «Αρχαία τοπία στο Αιγαίο», ο Ηλίας Ευθυμιόπουλος περιδιαβαίνει  στους αλλεπάλληλους  κύκλους μιας  πραγματικότητας με πολλαπλές αναγνώσεις  που είναι όλες  έγκυρες, αν και διαφέρουν χρονικά και  πολιτισμικά.  Σ’ αυτό το γνήσιο ταξίδι συμμετέχει ως πεζοπόρος που ιχνηλατεί την αρχαία ζωή και τη φύση στις πιο λεπτές εκφάνσεις της, διαμορφώνοντας ένα κείμενο που δεν είναι λογοτεχνικό, ταξιδιωτικό, περιγραφικό,  απογραφικό παλαιών πραγμάτων, στοχαστικό, ποιητικό, αλλά είναι όλα μαζί σε μια μοναδική σύνθεση. Γι αυτό είναι και πολύ δύσκολο να διαλέξει κανείς τμήματα του βιβλίου αντιπροσωπευτικά –τέτοια ίσως δεν υπάρχουν. Στο οπισθόφυλλο μόνο δίνει ένα μίτο για αυτή την περιήγηση, λέγοντας  πως «δεν φτάνει να ατενίζουμε το φως, αλλά πρέπει να ψάχνουμε και στο σκοτάδι». Διαβάζω τα περιεχόμενα του βιβλίου : «Στης Λητώς τα ανηφόρια …Οι ποιητές των ηφαιστείων…Ανοιχτά της Φαλκονέρας…Εν Αιγίνι του Ελανίου Διος…Ακροπόλεις στο Αιγαίο…» , κι αισθάνομαι πως συνάντησα κάτι απίθανα πλούσιο, που έλειπε από τα ελληνικά μας γράμματα  - αλλά επί τέλους ήρθε : Κάτι που δεν είναι μια τουριστοκεντρική  αφήγηση ή   η ψυχρή αφήγηση ενός πανεπιστημιακού…

Το βιβλίο συνοδεύεται από 22 σχέδια του Λαζόγκα και προέρχεται από τις εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ   

1ο συμπόσιο Γλυπτικής στη Νάξο

Αφετηρία για μια σειρά από δράσεις στον τομέα της γλυπτικής με «πυρήνα» το ναξιακό μάρμαρο, που θα επαναλαμβάνονται ετησίως στη Νάξο ώστε να αποτελέσουν έναν ουσιαστικό πολιτιστικό θεσμό για το νησί, φιλοδοξεί να καταστεί το 1ο Συμπόσιο Γλυπτικής που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στις Εγγαρές.
Στο πλαίσιο του Συμποσίου (που θα ολοκληρωθεί στις 31 Αυγούστου) πραγματοποιούνται συζητήσεις, ομιλίες και προβολές με θέματα σχετικά με την καλλιτεχνική δημιουργία και ειδικότερα τη γλυπτική στο μάρμαρο, χαρακτική κλπ. Επίσης, λαμβάνουν χώρα και διάφορες άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, όπως μουσικές βραδιές με συμμετοχή ντόπιων και ξένων καλλιτεχνών, επισκέψεις σε σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Νάξου κ.λπ.
Στο Συμπόσιο συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
*Βάρσος Δημήτρης, Γλύπτης (ΑΣΚΤ), Υπεύθυνος Εργαστηρίου Ξυλογλυπτικής ΑΣΚΤ (2002-2008)
*Δριτσώνας Πέτρος, Γλύπτης (ΑΣΚΤ)
*Λαζοπούλου Χριστιάνα, Γλύπτρια (ΑΣΚΤ)
*Παπαγεωργίου Χριστίνα, Γλύπτρια - Αρχιτέκτων (ΑΣΚΤ- ΑΠΘ)
*Πλαστήρα Όλγα, Γλύπτρια (Carara Ιταλία)
*Ρηγανάς Χρήστος, Γλύπτης (ΑΣΚΤ)
*Καλεσμένος καλλιτέχνης: Necmi Aydin Sahtariadis

Να ήταν μόνο ο Βιολογικός… είναι και η χωματερή!

του Στέφανου Σταμέλλου

 

Βρεθήκαμε στα Καμένα Βούρλα ψάχνοντας για τον Βιολογικό Καθαρισμό. Περάσαμε τα Θερμά Λουτρά του Κονιαβίτη και τα Μορφονέρια και αμέσως μετά πέσαμε πάνω στον Βιολογικό. Και δίπλα ακριβώς η χωματερή του Δήμου…

Λένε ότι καταργήθηκαν οι ΧΑΔΑ στην Ελλάδα και έγινε αποκατάσταση όλων∙ ή σχεδόν όλων. Δεν είναι ακριβώς έτσι, φαίνεται ότι κάθε Δήμος διατηρεί και τον σκουπιδότοπό του, τον ΧΑΔΑ του χαϊδευτικά, για κάθε ενδεχόμενο!  

Δείτε τις φωτογραφίες και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Υποθέτω ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες Περιβάλλοντος και Υγείας θα φροντίσουν να επιβεβαιώσουν τις εικόνες με την αυτοψία τους. Ακριβώς δίπλα κατεβαίνει το πλούσιο νερό των πηγών του Καλλιδρόμου και της Κνημίδας και πολλά από αυτά τα σκουπίδια τα παρασέρνει και τα οδηγεί στον Μαλιακό∙ στο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑ του Μαλιακού, ναι ή όχι;

Οι 900 νύφες του πλοίου "Μπεγκόνια" 61 χρόνια μετά

Συμπληρώθηκαν φέτος 61 χρόνια από τον Μάιο του 1957, όταν στο Port Philip Bay της Μελβούρνης έφτανε το γερασμένο ισπανικό πλοίο «Μπεγκόνια» που μετέφερε τις ελπίδες και τα όνειρα 900 Ελληνίδων νεαρών γυναικών, οι οποίες έφταναν τότε στην Αυστραλία με μια βαλίτσα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο και την ελπίδα να συναντήσουν στην ξενιτιά τους μελλοντικούς συζύγους τους και να δημιουργήσουν μαζί τους τις δικές τους ελληνικές οικογένειες. 

 Μια μεγάλη κατηγορία αποτελούσαν οι “αρραβωνιασμένες με φωτογραφία”, κάποιες άλλες γνώριζαν ήδη τον γαμπρό και υπήρχαν και οι “ελεύθερες”. 

Τις αποκαλούσαν ελεύθερες, γιατί, όπως λέει και η Χαρίκλεια, είχαν την ελευθερία να επιλέξουν μόνες τους τον γαμπρό, ενώ οι αρραβωνιασμένες ζούσαν με την αγωνία, θα αρέσουν στον γαμπρό; Θα τους αρέσει ο γαμπρός; 

Ανιχνεύοντας την ρύπανση

Φοιτητές από τη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη θα αποκαλύψουν την ποιότητα του αέρα με την αναζήτηση ρύπανσης στους ευαίσθητους λειχήνες

Στην αρχή της βιομηχανικής επανάστασης, τα καναρίνια χρησιμοποιήθηκαν στα ορυχεία για να ανιχνεύσουν τις αόρατες διαρροές αερίου. Σήμερα, η ατμοσφαιρική ρύπανση που αναπνέουμε είναι επίσης ένα αόρατο πρόβλημα, αλλά οι επιστήμονες χρησιμοποιούν άλλα έμβια όντα για να το εντοπίσουν: τους λειχήνες.

Κατά τη διάρκεια του επόμενου σχολικού έτους, περίπου τριάντα ομάδες γυμνασίου θα μάθουν ότι τα είδη των λειχήνων που αναπτύσσονται στα δέντρα της πόλης μας μας λένε τα επίπεδα ατμοσφαιρικής ρύπανσης που αναπνέουμε, θα ξέρουν πώς να ποσοτικοποιήσουν και να προσδιορίσουν τους οργανισμούς για να κάνουν, μεταξύ όλων, τους χάρτες των λειχήνων των δύο πρωτευουσών.

Πάνος Γαβαλάς

Η προσφυγιά, η Γούβα και η Καισαριανή ως γενέθλιος τόπος, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, οι μεταπολεμικές ταβέρνες, η χρυσή δισκογραφία, τα νυχτερινά κέντρα και τα ήθη του ’60, οι μετασχηματισμοί της νύχτας το ’70 και το ’80, αλλά και η προσωπική ζωή και τα όνειρα, η οικογένεια και τα δύσκολα τελευταία χρόνια.

 

(Απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου).

 

Ο πολυχώρος πολιτισμού και αναψυχής μπουκαδούρα (πάρκο Λιμενικού Καλαμάτας) και το βιβλιοπωλείο βιβλιόπολις οργανώνουν εκδήλωση την Παρασκευή 31 Αυγούστου στις 8μμ αφιερωμένη στον δημιουργό Πάνο Γαβαλά με προσκαλεσμένο ομιλητή τον Δημήτρη Μανιάτη

Ρωσσική κεραία καταγράφει μετακινήσεις ζωϊκών ειδών

 Ειδική κεραία, ικανή να καταγράφει με ακρίβεια τις μετακινήσεις αποδημητικών πτηνών στη Γη, εγκατέστησαν μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ), που πραγματοποίησαν «διαστημικό περίπατο» την Τετάρτη γι’ αυτό τον σκοπό.

Εκτός από την κεραία αυτή, ο Ρώσος κοσμοναύτης του ΔΔΣ, Σεργκέι Προκοπίεφ, απελευθέρωσε σειρά μικρών δορυφόρων, σε μέγεθος κουτιού με χαρτομάντιλα, μέρος φιλόδοξου προγράμματος για τη δημιουργία δικτύου «μικρο-δορυφόρων».

Η τοποθέτηση της ειδικής κεραίας απαίτησε, όμως, τέσσερις ώρες σκληρής εργασίας έξω από τον Σταθμό, για τον Προκοπίεφ και τον συνάδελφό του, Ολεγκ Αρτέμιεφ.

Η κεραία, που χρηματοδοτήθηκε από γερμανικό πανεπιστήμιο, αποτελεί μέρος του προγράμματος «Ικαρος», που καταγράφει τις μετακινήσεις ζωικών ειδών στη Γη. Οι κοσμοναύτες έπρεπε να ξετυλίξουν δεκάδες μέτρα λευκών καλωδίων, ενώ σε κάποια στιγμή της εγκατάστασης ο Αρτέμιεφ αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει σουγιά για να κόψει στραβό καλώδιο.

Δοκιμές, αμέσως μετά την εγκατάσταση, έδειξαν ότι τα ηλεκτρικά συστήματα και η μετάδοση δεδομένων από την κεραία του «Ικάρου» λειτουργούσαν κανονικά. Οι δύο κοσμοναύτες έμειναν οκτώ ολόκληρες ώρες εκτός του Σταθμού.

Το έργο της κεραίας θα επικεντρωθεί αρχικά στην καταγραφή των μετακινήσεων κοτσυφιών και αγριοπερίστερων, στα οποία έχουν τοποθετηθεί μικροί πομποί καταγραφής γεωγραφικής θέσης (GPS), προτού η ζωολογική έρευνα επεκταθεί σε άλλα ωδικά πτηνά, νυχτερίδες και μεγαλύτερα θηλαστικά.

Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΧΩΡΟ

 

Του Βασίλη Τακτικού*

 

Η ύπαιθρος  και τα χωριά συνεχίζουν να μαραζώνουν κοινωνικά, παρά την οικονομική κρίση στα μεγάλα αστικά κέντρα και τα αντίστοιχα οικονομικά κίνητρα που υπάρχουν για τους νέους αγρότες . Από τα δεδομένα που έχουμε σήμερα, είναι φανερό ότι οι νέοι   εγκαταλείπουν τα χωριά τους ακόμη και όταν οι οικονομικές συνθήκες είναι χειρότερες στις πόλεις και με υψηλότερο κόστος ζωής. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις  τα χρόνια της κρίσης, με αντίστροφη πορεία από την πόλη προς το χωριά, που είναι ο επιθυμητός στόχος της περιφερειακής ανάπτυξης.

Διαπιστώνεται έτσι ότι, τα οικονομικά κίνητρα για τους νέους αγρότες και κυρίως για τις νέες γυναίκες δεν επαρκούν για να παραμείνουν και να εργαστούν στα χωριά τους. Μολονότι, οι νέες τεχνολογίες και το ΙΝΤΕΡΝΕΤ διευκολύνουν την επικοινωνία και την αποκέντρωση των υπηρεσιών άρα και την ανάπτυξη υπηρεσιών στην ύπαιθρο οι τάσεις παραμένουν αρνητικά. Μόνο σε περιοχές που έχει αναπτυχθεί ο μαζικός τουρισμός συγκρατήθηκε ουσιαστικά ο αγροτικός πληθυσμός από το μεγάλο κύμα της εσωτερικής μετανάστευσης προς τα μεγάλα αστικά κέντρα τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτό όμως δεν είναι η λύση για την Ηπειρωτική Ελλάδα, τις ορεινές και αποκλειστικά αγροτικές περιοχές.

Πράσινο Παρίσι

Στο Παρίσι ένα νομοσχέδιο ενθαρρύνει όλους τους πολίτες να γίνουν κηπουροί και να φυτέψουν, στη συνέχεια, να διατηρήσουν, το δικό τους αστικό κήπο στους δρόμους,

παρτέρια, αυλές, αλλά και στέγες και κάθετες προσόψεις. Οποιαδήποτε επιφάνεια της πόλης μπορεί να είναι φυτική, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της διοίκησης, προκειμένου να εισαχθούν  σε αστικό έδαφος 100 εκτάρια πράσινου χώρου από το 2020.

Βά­σω Σι­νο­πού­λου :ΖUMA

ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ με­τὰ ποὺ πέ­θα­νε ὁ ἄν­τρας της τὸν ζή­τη­σαν στὸ τη­λέ­φω­νο γιὰ τὸ πρό­γραμ­μα ποὺ εἶ­χε πα­ραγ­γεί­λει, εἶ­παν. Τοὺς ἐ­ξή­γη­σε, τὴν συλ­λη­πή­θη­καν ἀλ­λὰ τὸ πρό­γραμ­μα δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ ἀ­κυ­ρω­θεῖ ἔ­πρε­πε νὰ τὸ πα­ρα­δώ­σουν. Ὁ νε­α­ρὸς ποὺ τὸ ἔ­φε­ρε τὸ ἄλ­λο πρω­ὶ τὸ ἐγ­κα­τέ­στη­σε ἐ­ξη­γών­τας δι­ά­φο­ρα ποὺ ἐ­κεί­νη δὲν κα­τα­λά­βαι­νε οὔ­τε ἐν­δι­α­φε­ρό­ταν νὰ κα­τα­λά­βει καὶ στὸ τέ­λος τῆς ἔ­δει­ξε ἕ­να παι­χνί­δι δῶ­ρο μα­ζὶ μὲ τὸ πρό­γραμ­μα. Αὐ­τὸ τῆς ἄ­ρε­σε. Ἦ­ταν μιὰ σει­ρὰ χρω­μα­τι­στὲς μπα­λί­τσες ποὺ ἔ­πρε­πε νὰ τῆς ση­μα­δεύ­ει μὲ τὸ πον­τί­κι καὶ νὰ τὶς δι­α­λύ­σει πρὶν ἐ­ξα­φα­νι­στοῦν στὸ ἀ­νοι­χτὸ στό­μα τοῦ δρά­κου ποὺ πε­ρί­με­νε στὸ τέ­λος τῆς δι­α­δρο­μῆς. Φαι­νό­ταν ἁ­πλὸ καὶ εὔ­κο­λο καὶ εἶ­χε βα­ρε­θεῖ τὶς πα­σι­έν­τζες ποὺ ἔ­παι­ζε τὰ βρά­δυ­α ποὺ δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ κοι­μη­θεῖ, κά­θε βρά­δυ δη­λα­δή. Τὸ πρῶ­το ἐ­πί­πε­δό τὸ ἔ­φτα­σε γρή­γο­ρα καὶ τό­τε ἡ ὀ­θό­νη γέ­μι­σε ἀ­στρά­κια πυ­ρο­τε­χνή­μα­τα καὶ συγ­χα­ρη­τή­ρια. Ἔ­σβη­σαν καὶ στὴν ὀ­θό­νη φά­νη­κε μιὰ πλα­τεί­α. Κοί­τα­ξε κα­λύ­τε­ρα. Ἦ­ταν ἡ πλα­τεί­α στὸ χω­ριὸ τῆς μά­νας της ποὺ περ­νοῦ­σε τὰ κα­λο­καί­ρια. Κυ­ρια­κὴ πρω­ῒ με­τὰ τὴν λει­τουρ­γί­α ­ὅ­λοι μὲ τὰ κα­λά τους ροῦ­χα με­ρι­κοὶ κρα­τοῦ­σαν τὸ ἀν­τί­δω­ρο τυ­λιγ­μέ­νο σὲ ἄ­σπρο μαν­τή­λι. Εἶ­δε τὰ ξα­δέρ­φια της, τὴν θεί­α της, ἀν­θρώ­πους ποὺ εἶ­χε χρό­νια νὰ δεῖ καὶ νὰ θυ­μη­θεῖ, οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι πε­θα­μέ­νοι. Ἡ εἰ­κό­να ἔ­σβη­σε καὶ στὴν ὀ­θό­νη ἄρ­χι­σε τὸ δεύ­τε­ρο ἐ­πίπε­δο τοῦ παι­χνι­διοῦ. Τὸ στα­μά­τη­σε. Προ­σπά­θη­σε νὰ τὸ γυ­ρί­σει πί­σω νὰ ξα­να­δεῖ τὴν εἰ­κό­να. Δὲν ἤ­ξε­ρε. Ἀ­να­ρω­τή­θη­κε τί ἦ­ταν αὐ­τό. Πα­λιὲς φω­το­γρα­φί­ες ποὺ εἶ­χε βγά­λει ὁ ἄν­τρας της ἀλ­λὰ πό­τε καὶ για­τί. Μπερ­δεύ­τη­κε νύ­στα­ξε πῆ­γε νὰ κοι­μη­θεῖ.

Μυστικό συστατικό (Secret Ingredient ) Μία ταινία του Γκιόρτσε Σταβρέσκι

Μια απ’ τις πιο αστείες, έξυπνες και αξιολάτρευτες ταινίες της χρονιάς

Jessica Kiang, Variety

Ένα κωμικοτραγικό κινηματογραφικό διαμάντι

Stephen Dalton, Hollywood Reporter

Μια κωμωδία, όπου το γέλιο συνυπάρχει με τον πικρό κοινωνικό ρεαλισμό

Leonardo Goi, Senses of Cinema

Αφοπλιστικά ανθρώπινη

Wendy Ide, Screen Daily

Μυστικό Συστατικό

ΠΓΔΜ-Ελλάδα, 2017, Έγχρωμη, 104΄

Credits

Σκηνοθεσία: Gjorce Stavreski

Σενάριο: Gjorce Stavreski

Διεύθυνσηφωτογραφίας: Dejan Dimeski

Μοντάζ: Martin Ivanov

Ήχος: Igor Popovski

Μουσική: Branislav Nikolov, Pece Trajkovski, Goce Jovanoski

Καλλιτεχνική διεύθυνση: Simo Branov

Κοστούμια: Rade Vasilev

Μακιγιάζ: Mojca Gorogranc

Ηθοποιοί: Blagoj Veselinov, Anastas Tanovski, Aksel Mehmet, Aleksandar Mikic,Miroslav Petkovic, Dime Iliev, Simona Dimkovska

Παραγωγή: Fragment Film

Παραγωγός: Gjorce Stavreski

Συμπαραγωγή: Graal SA

Συμπαραγωγοί: Κωνσταντίνα Σταυριανού, Ειρήνη Βουγιούκαλου

Με την υποστήριξη του Κινηματογραφικού Οργανισμού της ΠΓΔΜ, του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του Κινηματογραφικού Δικτύου Νοτιοανατολικής ΕυρώπηςSEE Cinema Network

***

Περίληψη

Ο Βέλε είναι ένας κακοπληρωμένος μηχανικός τρένων που χρησιμοποιεί κλεμμένη μαριχουάνα για να φτιάξει ένα κέικ για τον πατέρα του, προκειμένου να ανακουφίσει τον πόνο του από τον καρκίνο. Ως εκ θαύματος, η υγεία του πατέρα του βελτιώνεται, αλλά ξαφνικά ο Βέλε έχει να αντιμετωπίσει τους περίεργους γείτονες που θέλουν τη συνταγή για το «θεραπευτικό» γλυκό και τους εγκληματίες που θέλουν πίσω τα ναρκωτικά τους. Μέσα σ’ όλα αυτά, πάντως, η μεγαλύτερη πρόκληση παραμένει το να πείσει τον πατέρα του για την αξία της ζωής

Larry Cool : Κάτω από το τραπέζι

 

Είμαι σ’ ένα νεκρόδειπνο μεταξύ ποιητών

Πλήττω και γλιστρώ αργά κάτω από το τραπέζι

Εδώ κρύβεται μια απόκοσμα όμορφη έφηβος

-η Ποίηση

-«Ο κόσμος μας είναι νεκρός» ψιθυρίζω

-«Ο κόσμος σας είναι το ποίημά μου

Και σεις, πίδακες λέξεων».

Της κάνω έρωτα σφίγγοντας τους μικρούς γλουτούς της

Είναι σε έκσταση

Απ’ το στόμα της διαφεύγουν φυσαλίδες μικρόκοσμων

Γύρω μας τα πράγματα εξανεμίζονται

Μένει η αρχική ηχώ των ονομάτων τους.

Το τραπέζι παραδέρνει στο διάστημα

Με τους ποιητές επάνω του

Από τα χάσκοντα στόματά τους

Δέσμες φωτός εξερευνούν το μέγα άγνωστο.

Εν όψει : Το ταξίδι , της Μυρτώς Διγώνη

Η θρυλική κρήνη της Ακρόπολης δίνει νερό 5.500 χρόνια

Είναι η πιο σημαντική φυσική πηγή της Ακρόπολης και η συνεχής χρήση της ξεπερνά τα 5.500 χρόνια. Στην καρδιά της βρέθηκε νεκρός ο Οδυσσέας Ανδρούτσος στις 17 Ιουνίου του 1824. Η «κλέφτρα» πηγή -η Κλεψύδρα- που μεταμορφώθηκε από πηγή σε πηγάδι, σε εκκλησία με αγίασμα και σε προμαχώνα των αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης θα σωθεί χάρη στις επεμβάσεις που εγκρίθηκαν από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο για δεύτερη φορά, καθώς την πρώτη (το καλοκαίρι) χάθηκε μυστηριωδώς ο φάκελος! Κατακερματισμένοι λίθοι, γεμάτοι ρηγματώσεις, πληγωμένοι από τη διάβρωση είναι η εικόνα που αντικρύζει όποιος φτάσει σήμερα ως την είσοδο της Κλεψύδρας στη συμβολή του αρχαίου Περιπάτου και της οδού των Παναθηναίων (και δεν είναι πολλοί εκείνοι που φτάνουν, σύμφωνα με τους φύλακες της Ακρόπολης, που υποστηρίζουν πως την αναζητούν «μόνο οι ψαγμένοι»), καθώς «τόσο το δάπεδο της αυλής όσο και ο ανατολικός από τους τοίχους που την περιβάλλουν έχουν "χτυπηθεί" από τις σεισμικές δονήσεις, την καθίζηση του εδάφους και τις ρίζες των φυτών», όπως εξηγεί η αρμόδια αρχαιολόγος Σοφία Μοσχονησιώτη.

Tσιριτσάντσουλες εν όψει

Υπολειτουργεί ο Βιολογικός Καθαρισμός Καμένων Βούρλων

Αγανακτισμένοι οι παραθεριστές στην Παραλία Καινουρίου

Αγανακτισμένοι είναι οι παραθεριστές στην Παραλία Καινουρίου Καμένων Βούρλων από την κατάσταση που επικρατεί στην θάλασσα. Αιτία η μη λειτουργία ή η πλημμελής λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού.

Τα λύματα του Βιολογικού παροχετεύονται με αγωγό, ο οποίος καταλήγει απευθείας στη θάλασσα ακριβώς στα όρια του κάμπιγκ του ΕΟΤ. Εκεί η δυσοσμία είναι αφόρητη ενώ τα λύματα είναι ορατά με γυμνό μάτι. Οι κάτοικοι και ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Παραλίας Καινουρίου απευθύνθηκαν πολλές φορές στο Δήμο και στον Λιμενικό Σταθμό Αγίου Κωνσταντίνου. Η απάντηση κατ’ αρχήν ήταν να αποφεύγουν να κάνουν μπάνιο στη θάλασσα και στη συνέχεια έγινε λήψη δειγμάτων από χημικό εργαστήριο, ενημερώθηκαν ότι τα αποτελέσματα ήταν κάτω των ορίων επικινδυνότητας και τους καθησύχασαν.

ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΘΑΜΝΟΙ

του Γιάννη Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 25.8.2018

Σε πολλές περιοχές της Αθήνας και όχι μόνο, η φύτευση κάποιων στενών πεζοδρομίων συνεπάγεται την έξωση του πεζού   και την υποχρεωτική κίνησή του στο δρόμο. Οι πεζοί εκτίθενται σε κίνδυνο, η πεζοπορία μετατρέπεται σε ένα ατέλειωτο σλάλομ , τα πεζοδρόμια γίνονται «εικονικά». Μόνοι ωφελημένοι από  τη κατάσταση είναι  οι ιδιοκτήτες των παρόδιων κτισμάτων ή οικοπέδων, που απολαμβάνουν ένα  «εγγύς περιβάλλον» πιο πράσινο : Που  επεκτείνουν ουσιαστικά τους ιδιωτικούς κήπους  εις βάρος του κοινόχρηστου χώρου  για την εξυπηρέτηση του πεζού…

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗ ΖΗΡΕΙΑ

του Γιάννη Ζήβα

  Πάντοτε  με  νοσταλγία  θυμάμαι  την  ωραία  πορεία  που  έκανα  κάποτε  στα  ενδότερα  του  δεύτερου  σε  ύψος  όρους  της  Πελοποννήσου, την  Ζήρεια ( ονομασία  σλαβική  που  σημαίνει  βελανίδι) ή  Κυλλήνη ,  επί  το  αρχαιότερον,  που  παρά  το  ότι  γράφεται  με  Υ, σημαίνει  τόπο  με  εδαφικές  κοιλότητες. Η  Κυλλήνη  καταλαμβάνει  το  νοτιοδυτικό  τμήμα  του  νομού  Κορινθίας  και  είναι  προσβάσιμη  τόσο  από  βορρά  όσο  και  από  τα  νότια  κράσπεδά  της. Συνδέεται  με  τον  θεό  Ερμή, δεδομένου  ότι  κατά  την  Μυθολογία  γεννήθηκε  σε  ένα  σπήλαιο  στα  ανατολικά  του  μεγάλου  οροπεδίου του  ορεινού  συγκροτήματος.

Η  Κυλλήνη  χωρίζεται  στην  Μικρή  Ζήρεια  στα  ανατολικά   με  ψηλότερη  κορυφή  την  Ντουσιά (2086μ), και  την  Μεγάλη  Ζήρεια  με  ψηλότερη  κορυφή  το  Σημείο (2375μ)  στα  δυτικά. Τα  δύο  τμήματα  του  όρους  χωρίζονται  από  το  πανέμορφο  φαράγγι  της  Φλαμπουρίτσας  που  σχίζει  το  όρος  από  βορρά  πρός  νότο. Εκεί  απαντώνται  πλούσια  χλωρίδα  και  πανίδα, με  κυρίαρχα  το  έλατο  και  το  πεύκο. Σ’ αυτά  φωλιάζει  πλήθος  πτηνών, ενώ  απαντώνται  επίσης  πολλά  θηλαστικά  όπως  αλεπούδες, ασβοί, κουνάβια, νυφίτσες, σκίουροι, χελώνες, βάτραχοι  κλπ.

Η  γνωστότερη  πορεία  που  μας  οδηγεί  στα  ενδότερα  της  Ζήρειας  είναι  μέσω  Ξυλοκάστρου  και  των  τριών  Τρικάλων ( Κάτω, Μέσων  και  Άνω ), χωριών  ιδιαίτερα  γραφικών.

Φωτεινὴ Βασιλοπούλου : Κο­τσί­ρια στὰ κε­ρα­μί­δια

­ Στὸν Γι­ῶρ­γο Πρίμ­πα ΚΡΥΩΝΕ. Ἔ­κα­νε ν’ ἀ­νοί­ξει τὰ μά­τια του μὰ δὲν μπό­ρε­σε νὰ δεῖ τί­πο­τα. Τὰ ξα­νά­κλει­σε, ἀλ­λὰ δὲν ἦ­ταν σί­γου­ρος ὅ­τι τὰ εἶ­χε κὰν ἀ­νοί­ξει πρίν. Δο­κί­μα­σε νὰ κου­νη­θεῖ μὰ δὲν μπό­ρε­σε. Ἔ­κλει­σε σφι­χτὰ τού­τη τὴ φο­ρὰ τὰ μά­τια του καὶ γλά­ρια­σε. Ἀ­π’ τὸν ὕ­πνο τὸν ἔ­βγα­λε ἡ γυ­ναί­κα του, ποὺ ἄρ­χι­σε ξαφ­νι­κὰ νὰ σκού­ζει καὶ νὰ χτυ­πι­έ­ται. Τρό­μα­ξε, ἀλ­λὰ δὲν μπό­ρε­σε νὰ κα­λο­κα­τα­λά­βει τί ἔ­λε­γε. Ἤ­θε­λε νὰ τῆς πεῖ «βού­λω­σ’ τὸ στό­μα σου, μᾶς ἀ­κοῦ­νε τό­σοι ξέ­νοι», ἀλ­λὰ δὲν ἔ­βγα­λε ἄ­χνα. Δὲν ἤ­θε­λε νὰ τὰ κά­νει χει­ρό­τε­ρα. Εὐ­τυ­χῶς οἱ στριγ­κλι­ὲς κό­πη­καν μα­χαί­ρι με­τὰ ἀ­πὸ δυ­ὸ ξε­ροὺς χτύ­πους.        Ἔ­κα­νε ν’ ἀλ­λά­ξει πλευ­ρό, για­τί τό­νε πό­νη­γε οὗ­λο του τὸ κορ­μί, ἀλ­λὰ δὲ στά­θη­κε μπο­ρε­τό. Με­τὰ ἀ­πὸ κά­να-δυ­ὸ λε­πτὰ στὴν ἴ­δια θέ­ση πρέ­πει νὰ λα­γο­κοι­μή­θη­κε, ἀλ­λὰ πά­λε τό­νε ξυ­πνή­σα­νε. Τού­τη τὴ βο­λὰ ἤ­τα­νε οἱ ἀ­γρι­ο­φω­νά­ρες τῆς με­γά­λης του θυ­γα­τέ­ρας. «Τὴν ξε­πάν­του­λη, κο­ρί­τσι τῆς παν­τρειᾶς, τί ἀ­ρου­λι­ώ­τα­νε(1) ἔ­τσι; Ποι­ός γαμ­πρὸς θὰ τὴν ἔ­παιρ­νε, ποὺ βέ­λα­ζε σὰ γί­δα ποὺ σούρ­νει; Θὰ τῆς δώ­κω κα­νιὰ ἀ­νά­στρο­φη, ποὺ θά ’­ναι οὕ­λη δι­κιά της» σκέ­φτη­κε. «Τί στὸ δι­ά­βο­λο σκού­ζα­νε οὗ­λοι καὶ δὲν τὸν ἀ­φή­να­νε νὰ κοι­τα­χτεῖ(2) μὲ τὴν ἡ­συ­χί­α του;» Τώ­ρα πό­νη­γε πιὸ πο­λύ. Ἔ­κα­νε μιὰ τε­λευ­ταί­α προ­σπά­θεια νὰ τοὺς ἀ­γνο­ή­σει. Καὶ τὸ πέ­τυ­χε. Ἔ­πε­σε σὲ βα­θὺ ὕ­πνο.

Για το μυθιστόρημα του Charles Bukowski Γυναίκες (Μεταίχμιο).

.

Του Γιώργου Λαμπράκου 

Ο Χένρι («Χανκ») Τσινάσκι, το άλτερ έγκο του Τσαρλς Μπουκόβσκι (μάλλον το πιστότερο στον πραγματικό συγγραφέα άλτερ έγκο της σύγχρονης λογοτεχνίας) και ο πρωταγωνιστής στο γνωστότερο μυθιστόρημά του, Γυναίκες (1978), είναι ένας άνθρωπος που έχει όλα τα καλά: αλκοολικός, μισάνθρωπος, γυναικάς, φασαριόζος, βωμολόχος, άεργος, αλογομούρης και προπαντός ποιητής – με λίγα λόγια, διαθέτει όλα τα γνωρίσματα που περιφρονεί η ευπρεπής και υπερορθολογική αμερικανική κοινωνία. Ο Χανκ ζει στο αγαπημένο του Λος Άντζελες (την «Πόλη των αγγέλων», άλλο ένα ωραίο μπουκοβσκικό βιβλίο) και δεν το κουνάει ρούπι, παρά μόνο για να κάνει δημόσιες αναγνώσεις κατόπιν πρόσκλησης και αμοιβής.

Γνωρίζει γυναίκες, γράφει ασταμάτητα και πάντα σε πρώτο πρόσωπο, ανοίγει το σπίτι του σε διαφόρους παράξενους τύπους, ακούει φανατικά κλασική μουσική

Περασμένα τα πενήντα, έχει μόλις παρατήσει μια πολύχρονη εργασία ως ταχυδρομικός υπάλληλος και απολαμβάνει την αυξανόμενη φήμη του ποιητή του αμερικανικού περιθωρίου (έχει πλέον γίνει «ο πιο άγνωστος διάσημος»). Πίνει για να ξεχνά τα πάντα (εκτός από το να πίνει), για να υπερβαίνει την πεζότητα της καθημερινότητας, για να ζει σκόπιμα στα όρια της έντασης και της τρέλας, για χίλιους ακόμα λόγους. Γνωρίζει γυναίκες, γράφει ασταμάτητα και πάντα σε πρώτο πρόσωπο, ανοίγει το σπίτι του σε διαφόρους παράξενους τύπους, ακούει φανατικά κλασική μουσική, κάνει εντατικά μαθήματα κλειτοριδολειχίας τα οποία ολοκληρώνει με άριστα, γυροφέρνει την Αμερική για να βγάλει τα προς το ζην και αποφεύγει διά ροπάλου το λογοτεχνικό συνάφι, για το οποίο επιφυλάσσει ορισμένες βιτριολικές και (το παραδεχόμαστε, με μια κάποια θλίψη) απολύτως εύστοχες κρίσεις.