Εἰ­ρή­νη Σκού­ρα: Ἀμυγδαλιά

 

planodion on 9 Δεκεμβρίου 2025 Εἰ­ρή­νη Σκού­ρα Ἀμυ­γδα­λιά ΤΑΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ, μοῦ ἔδω­σαν τὸ ὄνο­μα τῆς για­γιᾶς μου. Ἀμυ­γδα­λιά. Γιὰ χρό­νια νό­μι­ζα πὼς ἤμουν δέν­τρο. Μι­κρή, μὲ φώ­να­ζαν Ἀμυ­γδα­λί­τσα. Ὅταν ἦρ­θα στὴν Ἀθή­να, ἔχα­σα τὰ κλα­διά μου. Ἀπὸ Ἀμυ­γδα­λί­τσα ἔγι­να Λί­τσα.        Ἔκα­να παι­διὰ κι ἐγ­γό­νια. Με­γά­λω­σαν γρή­γο­ρα. Με­γά­λω­σα κι ἐγώ. Μὲ τὸ πα­ρα­μι­κρὸ μὲ τρέ­χουν στοὺς για­τρούς.        Μὴν στέ­κε­στε ὄρ­θια πολ­λὴ ὥρα, νὰ ξε­κου­ρά­ζε­στε. Μοῦ βρί­σκουν διά­φο­ρα.        Τὰ πό­δια μου εἶ­ναι ρη­μαγ­μέ­να ἀπ’ τοὺς κιρ­σούς. Ἔζη­σα ὄρ­θια τὸν πε­ρισ­σό­τε­ρο και­ρό. Ὄρ­θια πε­ρι­μέ­νον­τας σὲ δη­μό­σιες ὑπη­ρε­σί­ες, σὲ οὐ­ρὲς στὰ Ἐπεί­γον­τα, σὲ γε­μᾶ­τα λε­ω­φο­ρεῖα, ἔξω ἀπὸ σχο­λεῖα, φρον­τι­στή­ρια καὶ σχο­λὲς μπα­λέ­του.        Τὰ χέ­ρια μου πο­νοῦν. Τὰ βρά­δια πε­ρισ­σό­τε­ρο. Τό­τε ποὺ δὲν τὰ χρειά­ζο­μαι, στέ­κο­μαι ν’ ἀκού­σω τὴ φω­νή τους. Δὲν μᾶς πρό­σε­ξες, δὲν μᾶς ξε­κού­ρα­σες στιγ­μή! Ὁ ἀρι­στε­ρὸς ἀν­τί­χει­ρας δὲν μι­λά­ει, μό­νο λυ­γί­ζει μὲ τὸν και­ρὸ σὰν πα­λιὸ κλα­δί. Δυ­σκο­λεύ­ο­μαι νὰ κρα­τή­σω ἕνα πο­τή­ρι γιὰ πολ­λὴ ὥρα.        Κά­πο­τε σή­κω­να δύο παι­διὰ στὴν ἀγ­κα­λιά μου. Εἶ­χα χέ­ρια - ψα­λί­δια, μα­χαί­ρια, σχοι­νιά, βε­λό­νες, τα­νά­λιες, σφυ­ριά. Μα­γεί­ρε­ψαν, χάϊ­δε­ψαν, ἔπλε­ξαν, ἔρα­ψαν κουμ­πιά, ἅπλω­σαν ροῦ­χα, τί­να­ξαν χα­λιά, ἔλου­σαν παι­διά, ἔδε­σαν φιό­γκους, ἔστρω­σαν κρε­βά­τια.        Ὅσο περ­νά­ει ὁ και­ρὸς ξα­να­γί­νο­μαι δέν­τρο. Ἀπὸ Λί­τσα γί­νο­μαι σι­γά-σι­γά πά­λι Ἀμυ­γδα­λιά. Στὰ κλα­διά μου ἄρ­χι­σαν νὰ φω­λιά­ζουν που­λιά. Τι­τι­βί­ζουν συ­νέ­χεια, μοῦ παίρ­νουν τ’ αὐ­τιά. Θυ­ρε­ο­ει­δί­τι­δα! Τε­νον­τί­τι­δα! Φλε­βί­τι­δα! Ἀρ­θρί­τι­δα!!... τί­τι­δα! τί­τι­δα! τι­τί! τι­τί! τι­τί! Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση. Εἰ­ρή­νη Σκού­ρα (Ἀ­θή­να). Σπού­δα­σε ἑλ­λη­νι­κὴ φι­λο­λο­γί­α στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Ἀ­θή­νας. Ἔ­κα­νε με­τα­πτυ­χια­κὲς σπου­δὲς στὴν παι­δα­γω­γι­κὴ καὶ δι­δα­κτο­ρι­κὴ δι­α­τρι­βὴ μὲ θέ­μα τὴ δι­δα­σκα­λί­α τῆς λο­γο­τε­χνί­ας σὲ συν­δυα­σμὸ μὲ τὴν ἀ­γω­γὴ εἰ­ρή­νης καὶ τὰ ἀν­θρώ­πι­να δι­και­ώ­μα­τα. Ἐρ­γά­στη­κε ὡς κα­θη­γή­τρια καὶ ὡς σχο­λι­κὴ σύμ­βου­λος στὴ δη­μό­σια ἐκ­παί­δευ­ση. Ἔ­χει δη­μο­σι­εύ­σει ἄρ­θρα, με­λέ­τες καὶ μι­κρὲς ἱ­στο­ρί­ες σὲ παι­δα­γω­γι­κὰ καὶ λο­γο­τε­χνι­κὰ πε­ρι­ο­δι­κά. Γρά­φει μι­κρὲς καὶ πο­λὺ μι­κρὲς ἱ­στο­ρί­ες κα­θὼς καὶ σε­νά­ρια γιὰ μι­κροῦ μή­κους ται­νί­ες. Εἰκόνα: Thomas Matthews Rooke, Phyllis Deserted (Τύ­πω­μα, 1900). Ση­μαν­τι­κὴ ἐ­νη­με­ρω­ση γιὰ τὴν πο­ρεί­α τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου: Δεῖ­τε ἐ­δῶ: Γιάν­νης Πα­τί­λης: Πλα­νό­δι­ον – Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζάι. Στρο­φή .

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2025. Unsubscribe or manage your email subscriptions.