
Ἀλέξανδρος Ρασκόλνικ
Ἕνας λοκατζῆς
ΝΩΣΤΟΤΕΡΟΣ
μὲ τὸ παρατσούκλι «Δίας», ὁ Ἀναστάσιος Δρακουλαρᾶκος ἤτανε
μόνιμος ὑπαξιωματικὸς ὀρεινῶν καταδρομῶν.
Τριαντάριζε ὅταν τοῦ πρoτείνανε αἷμα, τιμὴ καὶ πέντε
χῆνες μηνιάτικο, στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ οὐκρανικοῦ μετώπου.
Καλὰ τὰ λεφτά, μὰ μεγαλύτερη ἡ δίψα του γιὰ ἐκδίκηση·
ἤτανε γαλουχημένος μὲ τὰ μοιρολόγια τῶν θειάδων του. Οἱ
κομμουνιστὲς εἴχανε σφάξει σὰν τραγὶ τὸ γερμανοντυμένο
προπάππου του, προτοῦ πετάξουνε στὴν Πηγάδα τὸ μισοπεθαμένο
του κουφάρι.
Ἀπὸ οἰκογενειακὴ παράδοση, μακέλεψε μπόλικα
γυναικόπαιδα. Ὅταν τὸν στριμώξανε ὡς ἐγκληματία πολέμου, δὲν
κώλωσε. Βρῆκε ἕνα πτῶμα στὸ σουλούπι του καὶ τὸ ἔντυσε μὲ τὴ
στολή του.
Οἱ δικοί του ἔλαβαν, ἐσώκλειστο σὲ μιὰ θερμότατη ἐπιστολὴ
ὑπογεγραμμένη ἀπὸ τὸν ἴδιο τόν Ἕλληνα Πρωθυπουργό, ἕνα
τσίγκινο παράσημο.
Τὸ ὄνομά του μνημονεύεται, ἀλλὰ ὁ ἴδιος ἔχει γίνει μπουχός...

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου