Ἰωάννα Μαραγκουδάκη
Grand Jeté en Τοurnant
ΚΑΡΙΕΡΑ
ΤΗΣ εἶχε τελειώσει στὰ 50. Αὐτὸ λένε συμβαίνει στὶς χορεύτριες
ὅταν κλείσουν τὰ 30. Ὅλη ἡ οἰκογένεια τὴ θαύμαζε καὶ τὴ
φοβόταν. Μιὰ ἀνήλικη ἀπὸ τὴν Ποταμούλα Αἰτωλοακαρνανίας,
πρίμα μπαλαρίνα στὸ ἐξωτερικό; Δὲν εἶχε ξαναγίνει ποτὲ αὐτὸ
τότε. Ὅταν κάπου-κάπου μᾶς ἐπισκεπτόταν, ἡλικιωμένη πιά, ἦταν
γεμάτη ἱστορίες καὶ ἰδιοτροπίες. Ἡ μάνα μου, πρὶν ἔρθει,
ἔχτιζε τὸ σπίτι ἀπὸ τὴν ἀρχή. Μονώσεις γιὰ νὰ εἶναι ἡ
θερμοκρασία κατάλληλη γιὰ τὴ θεία, βαψίματα γιὰ νὰ εἶναι οἱ
τοῖχοι φρέσκοι γιὰ τὴ θεία. Κουρευόμασταν οἰκογενειακῶς. Ὁ
σκύλος πήγαινε στὴ γειτόνισσα, γιατὶ ἡ θεία εἶχε ἀλλεργίες
στὰ πάντα. Κυρίως στὰ κυπαρίσσια, ἐνῷ δὲν ὑπῆρχαν πουθενὰ
κυπαρίσσια κοντὰ στὸ σπίτι μας. Κοιμόταν πάντα στὴν
κρεβατοκάμαρα τῶν γονιῶν μου. Στὸ κομοδίνο, ἡ μαμὰ στόλιζε
βιβλία γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι δὲν εἴμαστε τίποτα βλάχοι. «Σοῦ ἀρέσει ὁ
Τσβάϊχ Λέλα;» τὴν εἶχε ρωτήσει μιὰ φορὰ καὶ ἡ μαμὰ κατάπιε τὴ
γλῶσσα της, γιατί δὲν εἶχε ἰδέα τί ἦταν Τσβάϊχ. Τὰ βιβλία, τῆς τὰ
δάνειζε μιὰ γνωστή. Ὅταν ἡ θεία ἦταν στὸ σπίτι, τρώγαμε μόνο
ψάρι.
Ποτὲ κρέας, ποτὲ γλυκά. Στὴν πρώτη πιρουνιὰ μᾶς μίλαγε
γιὰ τὰ ψάρια ποὺ ἔτρωγε στὴ Μοζαμβίκη καὶ τὴ Μαδαγασκάρη.
Χρωματιστὰ χωρὶς μάτια. Τὰ ἔβλεπα στὸν ὕπνο μου καὶ ξύπναγα
ἱδρωμένη. Κάθε βράδυ τῆς πήγαινα στὸ κρεβάτι τὸ βραστάρι της.
Πάντα τὸ ἴδιο. Φλισκούνι, βάλσαμο, ἀγριμόνιο καὶ μαντζουράνα.
Πάντα χλιαρό. Μιὰ φορὰ μόνο τόλμησα καὶ τὴ ρώτησα: «Πῶς εἶσαι
τόσο ὄμορφη ἐνῷ εἶσαι τόσο μεγάλη;» Θὰ ἤμουν δὲν θὰ ἤμουν 9
χρονῶν κι ἐκείνη πάνω ἀπὸ 80. Γέλασε, ἤπιε μιὰ γουλιὰ καὶ μοῦ
εἶπε: «Ἔχω κάνει συμφωνία μὲ τὸν διάβολο χρυσό μου. Μὴν
φοβᾶσαι. Ἀκούγεται πιὸ τρομακτικὸ ἀπὸ ὅ,τι εἶναι».

Πηγή: Πρώτη δημοσίευση.
Ἡ Ἰωάννα Μαραγκουδάκη γράφει
σχεδὸν ἀπὸ ὅταν ἔμαθε νὰ γράφει. Καὶ μαθαίνει ἀκόμα νὰ γράφει
κάθε ἡμέρα, μέχρι σήμερα, ἀνεξαρτήτως ἐποχῆς. Μιὰ ἐποχὴ
ἔγραφε τέτοια https://www.athensvoice.gr/contributors/1547/ioanna-maragkoydaki/ .
Πέρασε αὐτὴ ἡ ἐποχὴ (λογικό). Μία ἄλλη, ἐργάστηκε ὡς Creative
Director σὲ digital agencies. Πέρασε κι αὐτὴ ἡ ἐποχὴ (εὐτυχῶς,
γιατί κράτησε πολύ). Τώρα ποιός ξέρει τελικὰ νὰ πεῖ ποιά ἐποχή
της εἶναι αὐτή. Θὰ τὸ δείξουν μᾶλλον οἱ μελλοντικὲς ἱστορίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου