Του Μιχάλη Αναστασιάδη *
Για
την Ε.Ε., το δημόσιο συμφέρον προστασίας των φοινικοειδών είναι υπαρκτό, με δεδομένα τρία ιθαγενή είδη φοινικοειδών: ο Chamaerops humilis (σήμερα στην Ν και
ΝΑ Ιβηρική, στις Βαλεαρίδες και στη Σικελία), ο Phoenix theophrasti (στην
Ελλάδα) και ο P. canariensis (στις Κανάριες νήσους) Τα δύο τελευταία σχηματίζουν
διακριτούς οικοτόπους που έχουν προστατεύονται ως «άλση φοινίκων με Phoenix» από
την Οδηγία περί Οικοτόπων. Παρόλα αυτά, υπάρχει η αίσθηση ότι για πολλούς
Ευρωπαίους, ιδιαίτερα του Βορρά, τα φοινικοειδή δεν γίνονται αντιληπτά ως φυτά
αυτόχθονα της Ευρωπαϊκής ηπείρου, πράγμα προφανώς αστήρικτο στη βιολογική
πραγματικότητα.
Ειδικά για τη χώρα μας το δημόσιο συμφέρον προστασίας των φοινικοειδών είναι πρόδηλο εφόσον υπάρχει ο Phoenix theophrasti, με πληθυσμούς μικρούς και περιορισμένους σε λίγες τοποθεσίες και το οποίο θεωρείται «Τρωτό» (VU) στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας.
Τέλος, και στο επίπεδο των Δήμων υπάρχει συχνά πρόδηλο δημόσιο συμφέρον προστασίας των φοινικοειδών, όπως φερειπείν:
- όπου αυτοί αποτελούν σημαντικό τμήμα των επενδεδυμένων δημόσιων «πράσινων υποδομών» (“green infrastructure”),
- όπου αποτελούν τοπόσημα ή πολεόσημα (landmarks),
- όπου αποτελούν σημαντικά ιστορικά στοιχεία ενός χώρου ή τόπου,
- όπου συνδέονται έντονα, πραγματικά ή δυνητικά, με το genius loci, δηλαδή «το πνεύμα του τόπου» μιας περιοχής - κάτι που μπορεί να αφορά και τον αισθητικό προσανατολισμό ορισμένων τουριστικών περιοχών (όπως π.χ. τα βόρειο-δυτικά παράλια της Μεσογείου στη Γαλλία & Ισπανία).
Με δεδομένα τα παραπάνω και με τα σημερινά στοιχεία επέκτασης των προσβολών από τα ξενικά έντομα R. ferrugineus & P. archon είναι ανάγκη να υλοποιούνται προγράμματα μέτρων αντιμετώπισης που να προνοούν για την εξάλειψη και τον περιορισμό της εξάπλωσης των εντόμων αυτών και για τη διάσωση των Φοινικοειδών.
Ειδικά για τη χώρα μας το δημόσιο συμφέρον προστασίας των φοινικοειδών είναι πρόδηλο εφόσον υπάρχει ο Phoenix theophrasti, με πληθυσμούς μικρούς και περιορισμένους σε λίγες τοποθεσίες και το οποίο θεωρείται «Τρωτό» (VU) στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας.
Τέλος, και στο επίπεδο των Δήμων υπάρχει συχνά πρόδηλο δημόσιο συμφέρον προστασίας των φοινικοειδών, όπως φερειπείν:
- όπου αυτοί αποτελούν σημαντικό τμήμα των επενδεδυμένων δημόσιων «πράσινων υποδομών» (“green infrastructure”),
- όπου αποτελούν τοπόσημα ή πολεόσημα (landmarks),
- όπου αποτελούν σημαντικά ιστορικά στοιχεία ενός χώρου ή τόπου,
- όπου συνδέονται έντονα, πραγματικά ή δυνητικά, με το genius loci, δηλαδή «το πνεύμα του τόπου» μιας περιοχής - κάτι που μπορεί να αφορά και τον αισθητικό προσανατολισμό ορισμένων τουριστικών περιοχών (όπως π.χ. τα βόρειο-δυτικά παράλια της Μεσογείου στη Γαλλία & Ισπανία).
Με δεδομένα τα παραπάνω και με τα σημερινά στοιχεία επέκτασης των προσβολών από τα ξενικά έντομα R. ferrugineus & P. archon είναι ανάγκη να υλοποιούνται προγράμματα μέτρων αντιμετώπισης που να προνοούν για την εξάλειψη και τον περιορισμό της εξάπλωσης των εντόμων αυτών και για τη διάσωση των Φοινικοειδών.
*Γεωπόνος ΓΠΑ Τμ.
Αξιοποίησης Φυσικών Πόρων & Γεωργικής Μηχανικής
MSc Περιβαλλοντικής
Πολιτικής & Διαχείρισης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου