Λουκάς Αξελός: «Η Γεωγραφία των ανακαλύψεων

.ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ

Αρχή της Ιστορίας η περιπλάνηση; «Υπό μιαν ορισμένη έννοια ναι. Διότι η περιπλάνηση αποτελεί ένα αφετηριακό σημείο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, από την αρχή της ιστορίας κι αυτό γιατί ταυτίζεται με τον αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση, για επέκταση του ζωτικού του χώρου,  για την ικανοποίηση της περιέργειάς του και για ό,τι συνιστά εν πολλοίς τον κόσμο που τον περιβάλλει». Λόγια του Λουκά Αξελού **, συγγραφέα του βιβλίου  «Γεωγραφία των Ανακαλύψεων».

Γιώργος Κιούσης :

-Πώς προέκυψε η Γεωγραφία των Ανακαλύψεων;

Η Γεωγραφία των Ανακαλύψεων προέκυψε από την βαθιά αγάπη που εγώ και η γυναίκα μου έχουμε για τα ταξίδια καθεαυτά και κατ’ επέκτασιν και για την φιλολογία τους. Δεδομένου ότι η κοινωνία των αναγκών δεν μας άφηνε πολλά περιθώρια για περιπλανήσεις, οι κυρίως περιπλανήσεις μας εξαντλήθηκαν ή…. στα παράθυρα (τα καλύτερα ταξίδια γίνονται από τα παράθυρα/Ρεμπώ) ή στην σειρά των ταξιδιωτικών βιβλίων (μοναδική απ’ όσο γνωρίζω σε όλη την Ευρώπη σε χρονική διάρκεια και θεματική εξακτίνωση) που ξεκινήσαμε πριν 35 χρόνια και που σήμερα αριθμεί 50 περίπου τίτλους. Απότοκο αυτού του μακρινού ταξιδιού στα βιβλία των ταξιδιών, αλλά και στα διαβάσματα μιας ζωής, είναι το συνοπτικό αυτό  μου πόνημα Η Γεωγραφία των Ανακαλύψεων. Ένα ταξίδι στα βιβλία των ταξιδιών.

-Τα βιβλία των ταξιδιών πώς ξεκινούν;

Οι πρώτες ταξιδιωτικές αφηγήσεις χάνονται στο λυκαυγές της ιστορίας.

Κυριάκος Σιμόπουλος

επιμέλεια: Γιάννης Λαζάρου

........Δεν του συγχωρέθηκε  το θράσος να βγάζει πολιτικά συμπεράσματα.......

Ο Κυριάκος Σιμόπουλος γεννήθηκε το 1920 στο Καστανοχώρι του νομού Αρκαδίας, όπου τελείωσε το δημοτικό. Η οικογένειά του ήταν πάμφτωχη και ο πατέρας του Κυριάκου (που είχε πάει μετανάστης στην Αμερική) πέθανε όταν ο Κυριάκος ήταν τριών χρονών. Με την παρότρυνση της δασκάλας του συνεχίζει το Γυμνάσιο στη γειτονική Μεγαλόπολη με μοναδικό του στήριγμα το φαγητό που του πήγαινε με τα πόδια μια φορά την εβδομάδα ο αδερφός του! 

Μετά έρχεται στην Αθήνα. Πάλι με χίλιες δύο στερήσεις τελείωσε τη σχολή των ΤΤΤ (Ταχυδρομεία - Τηλεφωνία - Τηλεγραφία) και στη συνέχεια τη Νομική Σχολή Αθηνών. Συμμετέχει ενεργά στην Εθνική Αντίσταση και το 1948 στέλνεται εξορία στη Μακρόνησο, όπου μένει μέχρι το 1951. Βασανίστηκε σκληρά στο Σύρμα και τέσσερις φορές κινδύνευσε να χάσει τη ζωή του.

Βγήκε χωρίς να υπογράψει και αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία. Το 1951 κιόλας ξεκίνησε να γράφει στη Δημοκρατική Αλλαγή. Μετά από λίγους μήνες διέκοψε και ξεκίνησε τη συνεργασία του με το Βήμα, όπου έμεινε δέκα χρόνια στη θέση του γραμματέα σύνταξης. Από το 1961 μέχρι το 1966 δούλεψε αρχισυντάκτης στον Ανεξάρτητο Τύπο.

Στο όνομα ποιας πράσινης ανάπτυξης θα σαρώσουν τα αιολικά «πάρκα» τις βουνοκορφές της Αργιθέας;

Ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος της Καρδίτσας και πλήθος άλλων συλλόγων της Θεσσαλίας και της υπόλοιπης Ελλάδας με έκπληξη πληροφορηθήκαμε την προώθηση της διαδικασίας αδειοδότησης αιολικών σταθμών στις κορυφογραμμές των Αγράφων. Στο περιφερειακό συμβούλιο της Θεσσαλίας θα συζητηθούν οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων έξι τέτοιων σταθμών. Πρόκειται για μελέτες κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των δήθεν επενδυτών και δίνουν μια ειδυλλιακή εικόνα για μια επέμβαση που μόνο ως καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος μπορεί να χαρακτηριστεί. 

• Οι μελέτες δεν αναπαριστούν ικανοποιητικά το οδικό δίκτυο που θα απαιτηθεί. Πρόκειται για δρόμους που σαρώνουν στην κυριολεξία το σύνολο των κορυφογραμμών. Η πρόσβαση προς αυτές σε πολλές περιπτώσεις γίνεται με νέες χαράξεις. Τόσο για τις νέες χαράξεις όσο και για τους υφιστάμενους δρόμους που θα χρησιμοποιηθούν απαιτείται διαπλάτυνση στο σύνολο των στροφών. Η κατά παρέκκλιση δυνατότητα για διαπλάτυνση στα 10-12 μέτρα πρόκειται να γίνει κανόνας καθώς το ανάγλυφο και η κλίση του εδάφους που φτάνει το 80% (!) δεν επιτρέπει τις πολλές ευθείες. Με δεδομένο ότι σε αυτά τα υψόμετρα οι φυσικές διεργασίες αποκατάστασης του εδάφους διαρκούν αιώνες, η εικόνα που θα αντικρίζουμε με το πέρας των έργων θα είναι ενός απέραντου λατομείου, η δε βλάβη στα αλπικά οικοσυστήματα θα είναι μόνιμη.

Ένα τσαγάδικο και ένα πεπόνι

Το κίτς - ένα άλλο όνομα για τον δικό μας "αχταρμά", για το "τουρλουμπούκι" κλπ.   -  έχει κι αυτό τα όριά του. Η υπέρβαση αυτών των ορίων οδηγεί σε μια άλλη "ποιότητα", που φαίνεται να είναι το αλλόκοτο....Το αλλόκοτο τώρα  γίνεται αλλόκοτο στο τετράγωνο, όταν συμβαίνει να εγκαινιάζεται από ένα  Πρόεδρο  ( του Τατζικιστάν), να διαθέτει δυο ορόφους και να μπορεί να εξυπηρετήσει 2000 άτομα ! Πρόκειται για το Εθνικό Tea House, που βρίσκεται στην πόλη Χισόρ, λίγα χιλιόμετρα δυτικά της πρωτεύουσας Ντουσάμπε και διαθέτει ένα γιγαντιαίο πεπόνι (!) στην οροφή του ! Μερικοί νομίζουν ότι το πεπόνι  είναι συμβολική μπάλα του ράγκμπυ, άλλοι νευριάζουν θεωρώντας την όλη υπόθεση  άσκοπη δαπάνη για  μια χώρα που δεν διαθέτει πολλά για να δαπανήσει...

Ούτως όμως ή αλλιώς - που έλεγε κάποιος  γνωστός ανθυποφιλόλογος - το συγκεκριμένο κιτς διεκδικεί κάτι στο βιβλίο Γκίνες...... Που σημαίνει ότι η διαχείριση του κυρίου Προέδρου και τα λεφτά της χώρας  δεν πήγαν τελείως χαμένα...

ΠΕΔΔΥ : Δασοκτονία εν μέσω συνταξιοκτονίας...

«Προφανής σκοπιμότητα και ταυτόχρονα πολιτική υποκρισία» 
στο ίδιο έργο θεατές ….

Στο σχέδιο νόμου «Συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, ενσωμάτωση στο ελληνικό δίκαιο της Οδηγίας 2012/27/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012, «Για την ενεργειακή απόδοση …κλπ που κατατέθηκε στη Βουλή έχει συμπεριληφθεί διάταξη(άρθρο 32 του σχεδίου νόμου) με την οποία η υποχρέωση κήρυξης ως αναδασωτέων δασών και δασικών εκτάσεων, παραμένει μόνο για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που καταστρέφονται από πυρκαγιές, αλλά εξαιρείται κάθε άλλη αιτία καταστροφής (καταπάτηση, εκχέρσωση, παράνομη κατάληψη, υλοτομία κ.λ.π) που όμως είναι συνήθεις περιπτώσεις στη Χώρα μας και αυτές έχουν δημιουργήσει γενιές και γενιές αυθαιρέτων.

Δε γνωρίζουμε ποιοι είναι οι εμπνευστές αυτής της νομοτεχνικά διατύπωσης, που είναι ευθέως αντίθετη στη ρητή διατύπωση του άρθρου 117 παρ.3 του Ελληνικού Συντάγματος αλλά και στην πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, είμαστε όμως απολύτως βέβαιοι για τις όχι αγαθές, για το περιβάλλον και τη δημόσια περιουσία, προθέσειςόσων κύκλων προωθούν τέτοιες διατυπώσεις.

Η Πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας οφείλει να απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα και να αναλάβει τις ευθύνες της.

Copi: «Οι Τέσσερις Δίδυμες»

Ο Copi – κατά κόσμο Raul Taborda Damonte – o εκκεντρικός αργεντινός σκιτσογράφος του γαλλικού Νouvel Observateur, θεατρικός συγγραφέας και διάσημος showman σε μεγάλα κέφια !

Όταν ο Samuel Beckett συναντά τον Quentin Tarantino, όταν οι τραγικοί κλόουν του θεάτρου του παραλόγου συναντούν τους απέθαντους ήρωες των ταινιών δράσης, όταν η κωμική παράνοια συναντά την σκληρή πραγματικότητα.

Θέατρο Τέχνης οδού Φρυνίχου / Αναλόγιο 2015

Σάββατο 31 Οκτωβρίου στις 21.00

Συντελεστές:

Μετάφραση : Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης

Σκηνοθεσία : Ιουλία Σιάμου και Ζωρζίνα Τζουμάκα

Ηχητικά εφέ / βίντεο : Ντένης Κωστόπουλος

Φωτογραφίες : Στέλιος Δανηίλ και Γεωργία Σιέττου

Ηθοποιοί : Μαρία Μπρανίδου, Ιουλία Ριζοπούλου, Ιουλία Σιάμου, Χάρις Συμεωνίδου

Διάρκεια: 50 λεπτά

Είσοδος: 5 ευρώ 

ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ !

   Ο Πολυχώρος VAULT και η εταιρεία θεάτρου GAFF παρουσιάζουν για δεύτερη χρονιά το έργο του Μάκη Τσίτα, ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ που τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαικής Ένωσης 2014, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη. Από το Σάββατο 31 Οκτωβρίου έως τις 10 Ιανουαρίου 2016, κάθε Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 21:00 

Μέσα στο πανηγυρικό κλίμα που επικρατεί στην Αθήνα του 2004, ο Χρυσοβαλάντης -ένας τυπικός αντιήρωας της εποχής μας, άνθρωπος απλός αλλά οπλισμένος με χιούμορ, με φαντασία και με μια ιδιαίτερη λεκτική ευφορία-, έχοντας βρεθεί στα πενήντα του άνεργος και με υγεία κλονισμένη, εξιστορεί τα πάθη που υφίσταται από παιδί στην αναμέτρησή του με την πραγματικότητα. Όλοι –οι γυναίκες που συναντά, οι εργοδότες του, ακόμη και η ίδια η οικογένειά του– τον προδίδουν, ενώ γύρω του διαγράφεται η εικόνα μιας κοινωνίας που, παρά την επιφανειακή ευμάρεια, βυθίζεται στην παρακμή.

Μέσα από τον χειμαρρώδη μονόλογό του, που ακολουθεί τη ροή της σκέψης του, παρακολουθούμε τον αγώνα του να σταθεί όρθιος, ισορροπώντας ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό.

ΡΟΥΣΑ ΚΑΚΟΛΥΡΗ : «ΛΙΓΕΣ ΤΣΙΧΛΕΣ Η ΖΩΗ»

1η Νοεμβρίου, στο Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων ΟΤΕ, Γ Σεπτεμβρίου 110, Πλατεία Βικτωρίας, ώρα 11 πμ : Για το βιβλίο της Κακολύρη θα μιλήσουν  η Μαριλένα Κόμη, ψυχοπαιδαγωγός-ψυχοθεραπεύτρια, διευθύντρια σπουδών του Κέντρου "Βίλχεμ Ράιχ", ο Δημήτρης Κουκουλάς, συγγραφέας, ο Πέτρος Κακολύρης, υπεύθυνος των εκδόσεων Εύμαρος,  και η συγγραφέας Ρούσα Κακολύρη.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσουν ο Λευτέρης Ελευθερίου, ηθοποιός και η
Θεοδώρα Θεοδωρίδη, καθηγήτρια Μ. Εκπαίδευσης.

ΚΩΣΤΑ ΠΟΝΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ "ΤΟ ΦΟΡΤΗΓΟ & ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ".

Στο "Στέκι" , (αγνώστων λοιπών στοιχείων...) Σαλαμίνος 32, Μαρούσι , θα μιλήσουν για το βιβλίο η φιλόλογος Αίγλη Γκρέτσικου και η δημοσιογράφος Ευγενία Λουπάκη. Θα συντονίσει ο υπεύθυνος των Εκδόσεων Εύμαρος, Πέτρος Κακολύρης. Αποσπάσματα θα διαβάσει ο συγγραφέας Κώστας Ποντικόπουλος.Σάββατο, 31 Οκτωβρίου, 2015, 8μμ.

Θα προβληθεί και η μικρού μήκους ταινία του Γρηγόρη Οικονομίδη "Το όνειρο κάθε αρχιτέκτονα", που βασίζεται πάνω στο διήγημα του βιβλίου "Μια καινούρια μελέτη".

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ

Με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων (1^η Νοέμβριου), οι σύλλογοι των μεταμοσχευμένων -καρδιάς-πνεύμονα, ήπατος, νεφρού, μυελού των οστών- και οι εκδόσεις Εύμαρος, σας προσκαλούν σε εκδήλωση για τη Δωρεά Οργάνων και την αξία των Μεταμοσχεύσεων την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου, στις 19:30, στο χώρο των εκδόσεων Εύμαρος, Γ. Σεφέρη 7, Δάφνη.

Θα μιλήσουν και θα συζητήσουν με το κοινό, ο πρώην πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων Αναστάσιος Χατζής και εκπρόσωποι των συλλόγων. Θα συντονίσει ο Πέτρος Κακολύρης (210 97 08 811 / 6984 91 16 22), υπεύθυνος των εκδόσεων Εύμαρος.

Η οδός Σεφέρη είναι κάθετος στη Βουλιαγμένης, απέναντι από τον κινηματογράφο «Νανά». Στάση Μετρό Αγ. Ιωάννης. Επίσης όλα τα λεωφορεία προς Δάφνη, Ηλιούπολη, Αργυρούπολη, Ελληνικό, Γλυφάδα (στάση«Νανά»).

Γαλλία: Υποχρεωτική παρουσία φυτών ή ηλιακών συλλεκτών σε όλες τις νέες στέγες

Όλες οι στέγες σε νέα κτίρια που χτίζονται σε εμπορικές ζώνες στη Γαλλία θα πρέπει να καλύπτονται εν μέρει είτε από φυτά είτε από ηλιακούς συλλέκτες, στα πλαίσια ενός νόμου που εγκρίθηκε πρόσφατα από το κοινοβούλιο της χώρας.

Οι «πράσινες» στέγες προσφέρουν χαρακτηριστικά μόνωσης και θετικής ενεργειακής απόδοσης, μειώνοντας την ποσότητα της ενέργειας που απαιτείται για τη θέρμανση ενός κτιρίου το χειμώνα και τον κλιματισμό του το καλοκαίρι.

Οι στέγες αυτές διατηρούν επίσης το νερό της βροχής, βοηθώντας έτσι στην αντιμετώπιση προβλημάτων με την απορροή υδάτων, ενώ ευνοούν τη βιοποικιλότητα και προσφέρουν σε διάφορα πτηνά ένα μέρος για να φωλιάζουν στο αφιλόξενο αστικό περιβάλλον, σύμφωνα με οικολογικές οργανώσεις.

Ο νόμος που εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο είναι πιο περιορισμένος στην εφαρμογή του σε σχέση με αυτόν που αρχικά ζητούσαν οι Γάλλοι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική κάλυψη ολόκληρης της επιφάνειας των στεγών με φυτά για όλα τα νέα κτίρια ανεξαιρέτως.

Ωστόσο η κυβέρνηση έπεισε τους ακτιβιστές να συμφωνήσουν στον περιορισμό του πεδίου εφαρμογής του νόμου για τα εμπορικά κτίρια. Ο τελικός νόμος είναι επίσης λιγότερο δαπανηρός για τις επιχειρήσεις, καθώς απαιτεί μόνο ένα μέρος της οροφής να πρέπει να καλυφθεί με φυτά, και παρέχει την επιλογή για την εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών, οι οποίοι θα παράγουν ηλεκτρισμό που θα ωφελεί οικονομικά τις επιχειρήσεις.

Οι πράσινες στέγες είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στη Γερμανία και την Αυστραλία, ενώ το 2009 στο Τορόντο υιοθετήθηκε παρόμοιος κανονισμός για την παρουσία τους σε βιομηχανικά και οικιστικά κτίρια.

  πηγη     ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Πεθαίνεις. Θάβεσαι σε εμβρυακή στάση σ' ένα οργανικό κουκούλι και μετά γίνεσαι δέντρο

Του ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ

Γ.Σχ. : Προ ετών, στο (χάρτινο) περιοδικό ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ που εξεμέτρησε το ζην μετά 5 τεύχη, είχα κάνει [στο 1^ο τεύχος, http://oikonikipragmatikotita.blogspot.gr/2009/03/1.html

]  ένα ρεπορτάζ υπό τον τίτλο : ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΓΑΜΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΚΗΔΕΙΕΣ-ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΑΠΑΣ.  Και φυσικά θεωρούσα το κομμάτι μου περί κηδειών πολύ εξαντρίκ, για να μπορεί να ξεπεραστεί…Όμως μια νέα προσέγγιση του θέματος από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ του περιοδικού LIFO αποδεικνύει ότι υπάρχουν δυνατότητες για μια ακόμη πιο  «περιβαλλοντικά φιλική» αποχώρηση από τη ζωή….

ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ :

Κανονικά, μετά το θάνατό μου θα ήθελα να αποτεφρωθώ, έπειτα από μια διασκεδαστική πολιτική κηδεία. Σήμερα όμως έμαθα, χάρη στον Πάνο Κ. για μια νέα «εφεύρεση» που μου ταιριάζει ακόμα πιο πολύ: 

Ξεχνάμε φέρετρα, τάφους και συνηθισμένες κηδείες. Υπάρχει ένας αντισυμβατικός τρόπος ταφής που επινοήθηκε στην Ιταλία. Ονομάζεται Capsula Mundi και δημιουργοί του είναι οι designers Anna Citelli και Raoul Bretzel. Αυτοί οι δύο έφτιαξαν μία οργανική, βιοδιασπώμενη κάψουλα που μετατρέπει το σώμα του νεκρού σε δέντρο. Για να συμβεί αυτό, το σώμα χρησιμοποιείται ως πηγή θρεπτικών συστατικών που θα επιτρέψουν στο δέντρο να μεγαλώσει.  

Aυτή η οργανική, βιοδιασπώμενη κάψουλα είναι φτιαγμένη από 100% βιοδιασπώμενο πλαστικό (φτιαγμένο από άμυλο αν κατάλαβα καλά). 

Θα φυτεύεται στη γη σαν σπόρος.  

Όταν στο χώρο του νεκροταφείου φυτευτούν πολλές τέτοιες κάψουλες, αντί για νεκροταφείο με μνήματα, θα έχουμε ένα δάσος από δέντρα. 

Kάτω από τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης….

                                                                                                                                   

O Μιχάλης Ρακιντζής περί του γραφικού…..

Με αφορμή την αυριανή (27.10) συναυλία του  στο «ιστορικό» ΚΥΤΤΑΡΟ, ο επίσης «ιστορικός»  Μιχάλης Ρακιντζής  συνεντευξιάζεται στην Τζωρτζίνα Ντούτση.

http://www.in.gr/entertainment/music/interviews/article/?aid=1500034455#ref=newsroombox

Τζωρτζίνα :

Τι θεωρούσατε γραφικό τις δεκαετίες του ’80 και ’90 και τι θεωρείτε γραφικό σήμερα, ως εν ενεργεία μουσικός και τραγουδιστής;
«Δε θεωρούσα και ούτε θεωρώ γραφικές τις δεκαετίες του ‘80 και ‘90. Γραφικό θεωρώ αυτούς που χρησιμοποιούν αυτό τον ορισμό για να γελοιοποιήσουν μια εποχή ή έναν άνθρωπο ή και την ίδια τη μουσική αν θες. Ο άνθρωπος που φέρει παιδεία θα δει μια φωτογραφία του τότε και με ταχυδακτυλουργικό χιούμορ απλά θα σχολιάσει τη διαφορετικότητα από το σήμερα και τη μόδα του χθες. Όταν η "σημερινή ματιά" συναντά το "χθες" δυστυχώς πάντα το απορρίπτει. Αυτό είναι γνωστό. Σε καμία όμως περίπτωση δεν το καθιστά αυτό γραφικό. Εναπόκεινται στην παιδεία του καθενός πώς θα προσεγγίσει και αποκωδικοποιήσει τη φιλοσοφία μιας ολόκληρης εποχής. Πώς αλλιώς θα εισέπραττες "πληροφορίες" για μια συγκεκριμένη εποχή, για παράδειγμα το πώς ντύνονταν, πώς χτενίζονταν, πώς έκαναν φλερτ, και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Επιπροσθέτως, κανείς δε μπορεί να περιορίσει την προσωπική ελευθερία του κάθε ανθρώπου να διαχειρίζεται το προσωπικό του "φαίνεσθαι" καθώς αυτός επιθυμεί. Η διάθεση του άλλου όμως, που βιάζεται να το χαρακτηρίσει έτσι ή αλλιώς, προσωπικά μου αποκαλύπτει πολλά για την προσωπικότητά του αλλά και για τα κίνητρά του... Και πίστεψέ με έχω πολύ διεισδυτική ματιά στα πράγματα. Προσωπικά, χαίρομαι ιδιαίτερα που έζησα την πιο ρομαντική εποχή με την καλύτερη μουσική σοδειά που θα στιγματίζει γενιές και γενιές και θα αποτελεί πάντα αφετηρία και κίνητρο ενασχόλησης με αυτή, αλλά και γενική παραδοχή ότι η καλύτερη μουσική παρήχθη τότε, γι' αυτό και παραμένει διαχρονική». 

O Nόμος της αγοράς : Μια ταινία που απαγορεύεται να χάσετε...

του Κώστα Ζυρίνη

...... η ανατομία του σύγχρονου καπιταλισμού μέσα από την ιστορία ενός καθημερινού ανθρώπου.....

Ο Τιερί είναι ένας απολυμένος εργάτης που προσπαθεί να ζήσει την οικογένεια του με το επίδομα ανεργίας ενώ παράλληλα δεν σταματάει στιγμή την προσπάθεια να βρει δουλειά, πότε συμμετέχοντας σε αδιέξοδα "προγράμματα επανεκπαίδευσης", και πότε παρακολουθώντας μαθηματα για το πως δίνεται μια "σωστή" συνέντευξη για να γίνει κανείς αρεστός στον πιθανό μελλοντικό εργοδότη του.

Ο Τιερί είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος της διπλανής πόρτας που με τη σιγουριά της σταθερής δουλειάς ζούσε μεχρι χθες με τις σχετικές ανέσεις της μικρομεσαίας κοινωνικής του θέσης και τώρα βλέπει τη ζωή του να διαλύεται μέσα στην οικονομική κρίση, απολύτως μόνος και απροστάτευτος απέναντι στον αόρατο όσο και αμείλικτο "Νόμο της Αγοράς".

Χωρίς ούτε στιγμή να υποκύπτει στην ευκολία του μελοδραματισμού ή του κραυγαλέου διδακτισμού, η ταινία καταγράφει με τον πιο σπαρακτικό τρόπο τον απεγνωσμένο μελαγχολικό αγώνα ενός ανθρώπου να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και μια επίφαση κανονικότητας στη ζωή του, ενώ μέσα απ' αυτόν αναδεικνύεται αβίαστα όλη η απανθρωπιά ενός συστήματος που όσους δεν αλέθει στο περιθώριο της ανεργίας, τους εγκλωβίζει μέσα στη μιζέρια αλλοτριωμένων σχέσεων εργασίας και την υποχρεωτική ανθρωποφαγία του ανταγωνισμού.

Παρά τη χαραμάδα ελπίδας που θέλει ν' αφήσει να διαφανεί το ανοιχτό τέλος της ταινίας, ομολογώ οτι βγήκα από την αίθουσα με μάλλον μαύρες σκέψεις και τεράστια ερωτηματικά για το πώς θα μπορέσει ποτέ να συντριβεί αυτό το παγκόσμιο τέρας.

Συγκλονιστικός ο Βενσάν Λιντόν στον κεντρικό ρόλο που του χάρισε τον Χρυσό Φοίνικα α' ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Καννών.

Θα το ξαναπώ: Μην το χάσετε!

Όχημα ενός όνου

Οι παθητικές προσαρμογές στη (λεγόμενη) κρίση πληθαίνουν, κυρίως γιατί λείπουν οι ενεργητικές προσαρμογές. Ακόμη όμως λείπουν και οι απόπειρες "εξόδου" (κατά τη συμβατική ορολογία) ή απόδρασης - εάν και εφόσον θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους...
Ενδιάμεσα πάντως  μπορούμε να γελάμε και λίγο σε αυτό το  βαθύ, οικονομικοκοινωνικοπολιτικό μπουντρούμι μας...Να γελάμε και να φαντασιώνουμε τα πισωγυρίσματα που μπορούμε να ζήσουμε, στη   μαύρη   τρύπα της  ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων

Τι έλεγε ο Καβάφης στους πιο στενούς του φίλους και σε δημοσιογράφους της εποχής

Xάρις στο Lifo http://www.lifo.gr/articles/imerologio/78597?ref=yfp

που  πήρε τη πρωτοβουλία να αξιοποιήσει τις πληροφορίες του Τίμου Μαλάνου * όπως αυτές δημοσιοποιήθηκαν  σε ένα εξαντλημένο βιβλίο των εκδόσεων «Πρόσπερος», μαθαίνουμε τόσα και τόσα για τον ποιητή που δίδαξε τη λιτότητα και τη διαύγεια σε ένα ανεπίδεκτο μαθήσεως σώμα διανοουμένων….

«Αν θέλεις να ζήσεις σαν άνθρωπος και να πεθάνεις σαν σκυλί, μη παντρευτείς. Αν όμως θέλεις να ζήσεις σαν σκυλί και να πεθάνεις σαν άνθρωπος, παντρέψου».  

 «Θεμελιώδους σημασίας και πρωταρχικό στοιχείο τέχνης η συγκίνησις»  

 →Ως τεχνίτης προτιμούσε τα γεγονότα από τις ιδέες, που τις θεωρούσε, όπως μου έλεγε, προδοτικές.

  → «Να μικραίνουμε τα πράγματα είναι ασφάλεια».  

 →«Είχα προ πολλών ετών επιχειρήσει να συγγράψω ένα ιστορικό λεξικό και έφθασα ως το λήμμα «Μέγας Αλέξανδρος», αλλά δεν εσυνέχισα».  

 →«Δύο μου ποιήματα εναυάγησαν γιατί δεν βρήκα Γρηγόριο Ναζιανζηνό στην Αλεξάνδρεια».

  →«Είμαι εξ εκείνων που επιθυμούν να διατηρηθούν όσο το δυνατόν αρχαίαι λέξεις».

  →«Η μετάφρασις του Ευαγγελίου δεν έπρεπε να γίνει, ήταν περιττή».

 →«Γλωσσικώς το μέλλον θα με δικαιώσει».  

 →«Ο τεχνίτης οφείλει εάν έχει κάποιο βίτσιο να το καλλιεργεί και να το μεταφέρει στην τέχνη του μέσα».  

 →«Είναι πολύ πιο δύσκολο για μένα να τοποθετήσω τα πρόσωπα μου στη βυζαντινή εποχή, αν και πιο κοντά μου –δεν είναι περίεργο;- είναι περιοριστική. Ενώ η ελληνιστική είναι πιο ανήθικος, πιο ελευθέρα, και με επιτρέπει να κινήσω τα πρόσωπα μου όπως θέλω».

"Εργαστήρι Μαιρηβή : "Ξεκινά το Κουκλοθέατρο!!!

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015 στις 12 το μεσημέρι
ξεκινά το Κουκλοθέατρο!!!

Σαχτούρη 4 & Σαρρή, Ψυρρή, τηλ. 210 52 22 181

www.mairivi.gr

Το "Εργαστήρι Μαιρηβή" αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της κουκλοθεατρικής  τέχνης στην Ελλάδα.
Λειτουργεί από το 1999 ως αστική μη κερδοσκοπική εταιρία με σκοπό την έρευνα, την εξάπλωση και τη διεύρυνση  της τέχνης του κουκλοθέατρου.
Βασίζεται στην αγάπη και τη γνώση μιας δημιουργικής καλλιτεχνικής ομάδας, που αποτελείται από ανθρώπους που προέρχονται από τον επαγγελματικό χώρο του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού κουκλοθέατρου και των συναφών παραστατικών τεχνών.
 Το θέατρό του στην περιοχή του Ψυρρή, αποτελεί τη μοναδική θεατρική σκηνή στην Ελλάδα αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο στο Kουκλοθέατρο.
 Με ένα πλούσιο ρεπερτόριο  κουκλοθεατρικών παραστάσεων ξεκινά και φέτος η θεατρική σεζόν.
Παράλληλα για τρίτη συνεχή χρονιά διοργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθέατρου και Αφήγησης στην Αθήνα.
Θίασοι από όλο τον κόσμο έρχονται στο Εργαστήρι Μαιρηβή με παραστάσεις και εργαστήρια.
Όπως κάθε χρόνο ανοίγει τις πόρτες του και στα σχολεία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης και δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να το επισκεφτούν, να ξεναγηθούν στον ιδιαίτερο και ατμοσφαιρικό χώρο του, να συμμετάσχουν σε  εκπαιδευτικά προγράμματα και να παρακολουθήσουν παραστάσεις.
Την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015 ξεκινούν οι Κυριακάτικες παραστάσεις με την παράσταση  "Τα μαγικά σεντούκια".

Κουκλοθέατρο για μικρά και μεγάλα παιδιά!!!

Πρόγραμμα παραστάσεων:

Στρατευμένη υποτέχνη

ΠΗΓΗ :ΟΧΙΑ

Την ώρα που η εξουσία έσπρωχνε μεθοδικά από την δεκαετία του '80 τις Άντζελες Δημητρίου, Πανταζήδες και ποπσκυλάδες, παράλληλα δημιουργούσε την αντίπερα όχθη του βαρέος έντεχνου και του πολιτικοκοινωνικού τραγουδιού που στο βάθος ασχολούνταν μόνο με τις υπαρξιακές αναζητήσεις που κατέληγαν στο γιατί μάς άφησε ο γκόμενος/α ή γιατί αν και δε μου λείπει τίποτε νιώθω μια μοναξιά την ώρα που μαγειρεύω μια μακαρονάδα. Για άγνωστο λόγο όλοι αυτοί που αυτοχαρακτηρίζονταν έντεχνοι θεωρούσαν ότι είναι η συνέχεια της ποιότητας του Μάνου Χατζιδάκι γι' αυτό ή θα κόμπαζαν ότι ο Μάνος τους ήξερε προσωπικά ή στα κουλτουρέ μαγαζάκια (τα έλεγαν μουσικές σκηνές) ανάμεσα στην εντεχνίλα έβαζαν πάντα έναν Χατζιδάκι για να νιώσει ο μαλάκας θαμώνας ότι είναι θαυμαστής της ύψιστης ποιότητας. Θαμώνες κατά κύριο λόγο ήταν Συνασπιστές, αριστεριστές και γενικά αυτοί που σνόμπαραν την υποκουλτούρα της Δημητρίου, το παραδοσιακό τραγούδι, το λαϊκό τραγούδι αλλά στήριζαν την υπερκουλτούρα των Σαββόπουλων, Νταλάρηδων, Αλεξίων, Κραουνάκηδων, Πρωτοψάλτηδων, Ξυδάκηδων, Αρβανιτάκηδων, Λαζόπουλων και στην συνέχεια νεότερων όπως ο Θηβαίος. 

Μετά 30 χρόνια παρουσίας της εντεχνίλας στην Ελλάδα και αφού τελικά οι συνασπιστές-αριστεριστές πήραν την εξουσία, οι άνθρωποι που εκπροσωπούσαν την πολιτική γραμμή μέσω του ήχου, του στίχου, του ντυσίματος, της σκηνικής παρουσίας, του πολιτισμού ως στρατιώτες θα πρέπει να υπερασπιστούν το Κάστρο της αριστερής εξουσίας που μεταμορφώθηκε γοργά σε φιλελεύθερη εξουσία μιας αποικίας. 

Έτσι οι έντεχνοι διασκεδαστές απέκτησαν και δημόσια πολιτικοκοινωνική θέση. Τους εντεχνίλες θα τους δεις σε όλα τα κόμματα και κάνουν αισθητή την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια σε συνάξεις κομμάτων και υποκομματιδίων πουλώντας την "βαριά" τους τέχνη για να ανέβει το prestige του κομματικού αρχηγού και βέβαια τα κόμματα πλέον έχουν στόχο Ευρωπαϊκό και όχι ιδεολογικό. Υπηρετούν άπαντες τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και όχι το βαρύ κλαρίνο

Η ΕΝΤΑΞΗ ΕΝΟΣ ΧΩΡΟΥ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ

                     

Του Γρηγόρη Κλαδούχου

     ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ «ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ».....

        Μία αναπτυξιακή στρατηγική πρέπει να έχει ως αφετηρία την κληρονομιά και την ταυτότητά μας, εντοπισμό στόχων στην πόλη, την παραλία και την ενδοχώρα όπου εκεί θα προσανατολίσουμε καινοτόμες αλλαγές και θα συγκεντρώσουμε επενδύσεις.

     Εδώ και χρόνια η παραλία του Ξυλόκαστρου υποβαθμίζεται, μετατρέπεται σε ομοιογενή και αόριστο τόπο. Μάλλον έχει απωλέσει τα χαρακτηριστικά τόπου. Αναγνωρίζεται πλέον ως μία ζώνη που νοηματοδοτείται ως καταναλωτικός χώρος με διάσταση μόνο  μιας ομοιότροπης ψυχαγωγίας. Χωρίς σταθερά, αναγνωρίσιμα, Ξυλοκαστρινά ταυτοτικά στοιχεία.

     Η συνειδησιακή και χωροταξική επιβολή μονοκαλλιέργειας  είναι αποτέλεσμα πολιτισμικών ιεραρχιών που υποβαθμίζουν τα ζώντα υλικά - ταυτοτικά  στοιχεία. Φέρνει σε δεύτερη μοίρα  τις αξίες της παραλίας ,όπως ο Άγιος Βλάσης. Εμποδίζει το μυαλό των πολιτών, αλλά και όσων έχουν την ευθύνη τοπικής διεύθυνσης, της δημοτικής αυτοδιοίκησης, να σκεφθούν μία αναδομημένη, πάνω σε συνέχειες και ρήξεις πόλη. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τα παιδιά: δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν, να γνωρίσουν το περιβάλλον τους. Είναι γνωστό ότι η ταυτότητα του χώρου που θα αποκτήσει ένα παιδί επηρεάζεται από την κοινωνική σημασία που οι άλλοι δίνουν σε αυτό το χώρο.

     Όπως σεβόμαστε, όμως, το φυσικό εδαφικό ανάγλυφο, άλλο τόσο πρέπει να σεβόμαστε την ιστορική υλική διαστρωμάτωση. Ο Ναός του Αγίου Βλασίου αποτελεί ένα από τα στοιχεία που συνθέτουν την φυσιογνωμία της πόλης.

Μια φύση αφύσικη

Του Γιάννη  Σχίζα

Δημοσιεύεται στην ΑΥΓΗ της 24.10.15

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να κατακτήσει τη φύση γιατί οποιοδήποτε μέρος της  κι αν  μετατρέψει σε διαχειρίσιμο,   πάντοτε θα υπάρχει κάτι πέραν αυτού.  Το περιβάλλον του ανθρωποποίητου περιβάλλοντός μας  θα είναι πάντα αχανές και θα θυμίζει   αυτό που έλεγε για τη γνώση   ο  Κλωντ Λεβύ Στρώς :   νησίδα,  στον ωκεανό της άγνοιας…..

Υπάρχει όμως και κάτι σημαντικότερο από αυτή τη διαπίστωση του μεγάλου εθνολόγου : Αν για μια στιγμή εγκαταλείψουμε  τη στενή χωρική οπτική  και αναγνωρίσουμε αυτό που συμβαίνει πραγματικά, δηλαδή  ότι  το άγνωστο καραδοκεί όχι μόνο εκτός αλλά και εντός του γνωστού, όπως κάποια υποκβαντικά σωματίδια εγκλείονται εντός του γνωστού ατόμου,  τότε κατανοούμε  την πολυδιάστατη   περικύκλωσή μας  από τη φύση. Κι αυτό με τη σειρά του μας κάνει «πτωχότερους» από την  ουτοπία της πλήρους κυριαρχίας -  δηλαδή ιδεολογικά «πλουσιότερους»…..

Οι  υγροτοπικές εκτάσεις  εκτός  και εντός του αστικού χώρου  είναι φύση με την οποία  έχουν «παίξει» πολλοί αναπτυξιολόγοι μαστροχαλαστές.

Aπό την φωτογραφία στον κινηματογράφο, με κατεύθυνση τον ολογράφο !

"Η σαγήνη μιας άγριας θαλασσοταραχής, με ένα μοναχικό κτίσμα. Κι αυτή η φωτογραφία δεν είναι "ολογραφία" - απουσιάζει η αίσθηση του θυελλώδους ανέμου, η οσμή του τοπίου, το σύγκρυο που αισθάνεσαι. Πάσχα, 2015"  ΟΙΚΟΛΟΓΕΙΝ, Δεξιά στήλη

Την  παρακάτω ιστορία, που αφηγείται ο  Κωνσταντίνος Τσάβαλος στο in.gr  δεν την ήξερα, όμως πολλές φορές σκεπτόμουν τους περιορισμούς της φωτογραφικής ή φιλμικής απεικόνισης : Λόγου μια φωτογραφία της φουρτουνιασμένης και ανεμοδαρμένης Σίφνου,  που δημοσίευσα στη δεξιά στήλη του ιστολόγιου , μου φαινόταν πως  «έχανε», από τη στιγμή που αδυνατούσε να εγγράψει την διάχυτη αίσθηση της αλμύρας, την πίεση που ασκεί ο άνεμος στα σώματα, τις οσμές που διαδοχικά περνούσαν από το προσκήνιο των αισθήσεών μου.

Τώρα διαπιστώνω ότι αυτό το εν πολλοίς υπερφίαλο αίτημα όχι απλώς διατυπώθηκε αλλά αποτέλεσε τη βάση συγκεκριμένου εγχειρήματος. Κατά την αφήγηση λοιπόν του ΚΤ στο in.gr  ,  το 1959 ο κινηματογραφικός παραγωγός Μάικ Τοντ Τζούνιορ έβαλε ως στόχο του να δημιουργήσει την πρώτη ταινία του Χόλυγουντ που θα έδινε τρισδιάστατη αίσθηση – δηλαδή οπτική, ακουστική αλλά και οσφρητική !  Από τις αισθήσεις απουσίαζαν μόνο δυο, η γεύση και η αφή !

Ο Τοντ προσέλαβε τον ειδικό Χανς Λάουμπε, ο οποίος είχε μόλις εφεύρει μια νέα συσκευή, την Smell-O-Vision.

ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ

Ρυμοτομείται το ρέμα Χαριλάου προς όφελος ιδιωτών

Του Απόστολου  Λυκεσά

Θα σωθεί τελικά κανένα ρέμα στη Θεσσαλονίκη; Το ερώτημα πλανάται μαζί με μπόλικη αγανάκτηση στην περιοχή του ρέματος «Κυβερνείου»-Χαριλάου στη Νύμφη του Θερμαϊκού, οι κάτοικοι της οποίας πληροφορήθηκαν ξαφνικά ότι υπηρεσιακοί παράγοντες της Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού και Τράπεζας Γης του υπουργείου Περιβάλλοντος προωθούν για δεύτερη φορά την έκδοση Π.Δ. ρυμοτόμησης του ρέματος προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Ούτε η απόφαση του ΣτΕ, που δικαίωνε τους περίοικους, δεν φαίνεται να σταματά τους διεκδικητές.

Σύμφωνα με έγγραφο της Διεύθυνσης προς το ΥΠΑΠΕΝ, επιτρέπεται πλέον η άρση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης σε συμμόρφωση αποφάσεων δικαστηρίων, ακόμη κι αν μειώνονται οι κοινόχρηστοι και κοινωφελείς χώροι.

Κι ενώ ο δήμος εκδήλωνε το ενδιαφέρον του για το ρέμα και την απαλλοτρίωση της επίδικης έκτασης, μέχρι σήμερα δεν έχει ενημερώσει το ΥΠΑΠΕΝ για την οικονομική δυνατότητά του για την απαλλοτρίωση ούτε κοινοποίησε το αίτημά του προς το Πράσινο Ταμείο.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει η αρμόδια Διεύθυνση και γι’ αυτό η Δημοτική Κίνηση «Ανοιχτή Πόλη» καταγγέλλει με ανακοίνωσή της «την αδικαιολόγητη αδράνεια του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπως παρουσιάζεται από το ΥΠΑΠΕΝ», επισημαίνοντας ότι «ενώ εμφανίζεται η πρόθεση (στη θεωρία) για την προστασία του Ρέματος, στην ΠΡΑΞΗ δεν έχει γίνει καμία ενέργεια για τη διατήρησή του».