Ἀ­λέ­ξαν­δρος Βα­ναρ­γι­ώ­της: Μά­χη

 

By planodion on 25 Μάρτιος 2025 Ἀ­λέ­ξαν­δρος Βα­ναρ­γι­ώ­της Μά­χη   ΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ἦ­ταν ὁ πό­λε­μος. Χω­ρι­ζό­μα­σταν σὲ ὁ­μά­δες καὶ χω­νό­μα­σταν σὲ θά­μνους, κουρ­νι­ά­ζα­με σὲ κοι­λό­τη­τες τοῦ ἐ­δά­φους, πί­σω ἀ­πὸ σω­ροὺς ἄμ­μου καὶ ἀ­σβέ­στη καὶ ὅ­που ἀλ­λοῦ κρί­να­με ὅ­τι ἦ­ταν κα­τάλ­λη­λη κρυ­ψώ­να. Γέ­μι­ζε ἡ γει­το­νιὰ ἀ­πὸ φω­νές: «μπάμ, μπάμ, στά­κα­μαν, πῦρ κα­τὰ βού­λη­σιν» καὶ ἄλ­λα ποὺ συγ­κρα­τού­σα­με ἀ­πὸ τὴν ἀ­γα­πη­μέ­νη μας σει­ρὰ —τῆς νε­ό­φερ­της τό­τε στὸν Δο­μο­κὸ τη­λε­ό­ρα­σης— «μά­χη» ἢ ἀλ­λι­ῶς στὰ ἀγ­γλι­κὰ «κόμ­πατ». Ξέ­ρα­με καὶ τὴ μου­σι­κὴ ἔ­ναρ­ξης καὶ τέ­λους τῆς σει­ρᾶς καὶ τὴν σι­γο­τρα­γου­δού­σα­με κα­τὰ τὴ διά­ρκεια τῶν «ἐ­χθρο­πρα­ξι­ῶν» μας. Ἐ­γὼ ἤ­μουν ὁ λο­χί­ας Σῶν­τερς ἤ, ἂν μὲ πρό­φται­νε ὁ φί­λος μου ὁ Πε­ρι­κλὴς, συμ­βι­βα­ζό­μουν μὲ τὸν Κίρ­μπυ, ποὺ κρα­τοῦ­σε τὸ μυ­δρά­λιο.

Παράκτιοι αλιείς: Ο μεγαλύτερός μας σύμμαχος για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος

 

Για δεκαετίες, ερευνητές και ακαδημαϊκοί έχουν αντιμετωπίσει τους αλιείς με τεχνοκρατική υπεροψία όσον αφορά την κατανόηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Όμως, ποια είναι η πραγματικότητα σχετικά με τις γνώσεις των ψαράδων για τη θάλασσα;

Σήμερα, στο επιστημονικό περιοδικό Ocean & Coastal Management δημοσιεύθηκε έρευνα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας "Αρχιπέλαγος" σε συνεργασία με το University of Plymouth του Ηνωμένου Βασιλείου. Η μελέτη αξιοποιεί τη μακροχρόνια συνεργασία μας με τις αλιευτικές κοινότητες των Φούρνων, Λειψών, Αρκιών, Πάτμου και Λέρου, με στόχο την καταγραφή της Τοπικής Οικολογικής Γνώσης (Local Ecological Knowledge). Σε αντίθεση με την επιστήμη των πολιτών, η Τοπική Οικολογική Γνώση βασίζεται σε πολυετείς παρατηρήσεις του περιβάλλοντος, οι οποίες συχνά μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.

Η έρευνά μας είχε δύο βασικούς στόχους:

1. Να αξιολογήσει την ακρίβεια της τοπικής οικολογικής γνώσης των αλιέων στη χαρτογράφηση θαλάσσιων οικοτόπων, όπως είναι τα προστατευόμενα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας (Posidonia oceanica).

2. Να συγκρίνει την εγκυρότητα των χαρτών που δημιουργήθηκαν από τους αλιείς με την εγκυρότητα των επίσημων χαρτών της Γενικής Διεύθυνσης Αλιείας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), ώστε να διαπιστωθεί ποιος από τους δύο μπορεί να προσφέρει καλύτερη πληροφόρηση για τη διαχείριση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στο θαλάσσιο περιβάλλον.

Αποτύπωση περιοχών λιβαδιών Ποσειδωνίας από μνήμης, από παράκτιο ψαρά των Φούρνων

Η στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και το Κλίμα: Μια επικίνδυνη αντίφαση

 

του Στέφανου Σταμέλλου

Το νέο «Σχέδιο για επανεξοπλισμό της Ευρώπης» και η «Λευκή Βίβλος» των 800 δις ευρώ σημαίνει μια σειρά από οικονομικές, πολιτικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις και προκλήσεις. Πολλές είναι οι αναφορές -και τεκμηριωμένες- από ειδικούς αναλυτές. Ας μην το ταλαιπωρήσουμε με ερασιτεχνικές προσεγγίσεις. Ως «οικολογών» όμως πιο πολύ θέλω, και με ενδιαφέρει, να υπογραμμίσω τα ζητήματα της ειρήνης, που συνδέονται με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και τις συνέπειες ενός τέτοιου εξοπλιστικού προγράμματος σ’ αυτό που ονομάζουμε «Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα».

 

Όλοι λένε ότι η Συμφωνία του Παρισιού αποτελεί ορόσημο στην παγκόσμια δράση για το Κλίμα, θέτοντας σαφείς στόχους και δεσμεύσεις για όλες τις χώρες. Η ΕΕ έχει δεσμευτεί να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 και να επιτύχει κλιματική ουδετερότητα έως το 2050. Η δική μου λογική, πιστεύω και η δική σας, λέει ότι, αντικειμενικά, η στρατιωτική βιομηχανία και οι πόλεμοι έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η δε μείωση των στρατιωτικών δαπανών και ο αφοπλισμός μπορούν να συμβάλουν όχι μόνο στην ειρήνη, αλλά και στην προστασία του πλανήτη. Αυτό που προβληματίζει είναι ότι σε όλες τις Διασκέψεις αποσιωπώνται οι επιπτώσεις των στρατιωτικών δαπανών και του πολέμου στις κλιματικές παραμέτρους. Ας δούμε ποιες μπορεί να είναι οι βασικές αυτές επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή:

 

-

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΕΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ 2025

 

Δημήτρης Οικονόμου : Το μέλλον της εργασίας στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης

 Αρχικά, θα ήθελα να εκφράσω την αλληλεγγύη μας στο κόμμα-μέλος της Διεθνούς CHP από τη γειτονική Τουρκία για τη πολιτικά κατευθυνόμενη φυλάκιση του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Ekrem Imamoglu.

Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι - όπου η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι πλέον απλώς μια φουτουριστική ιδέα, αλλά μια ισχυρή δύναμη που ήδη αναδιαμορφώνει τους χώρους εργασίας, τις οικονομίες μας, την κοινωνία μας και την καθημερινή μας ζωή.

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να εξορθολογίσει εργασίες, να βελτιώσει την παραγωγικότητα και να ξεκλειδώσει καινοτομίες που μόνο ονειρευόμασταν στο πρόσφατο παρελθόν. Αλλά παράλληλα με αυτήν την υπόσχεση έρχεται και μια πραγματική απειλή: η αυτοματοποίηση καταστρέφει θέσεις εργασίας, οι αλγόριθμοι λαμβάνουν μεροληπτικές αποφάσεις και η ανισότητες αυξάνονται μεταξύ εκείνων που κρατάνε τα κλειδιά της τεχνητής νοημοσύνης - και όλων εκείνων που μένουν στο περιθώριο της εξέλιξης.

Σε αυτές τις αλλαγές πρέπει να απαντήσουμε με ένα σαφές μήνυμα: τα κέρδη αυτής της ιστορικής εξέλιξης πρέπει να διαδοθούν στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας και να μην χρησιμοποιηθούν ως ακόμα ένα εργαλείο για την αύξηση των ανισοτήτων.

Ας αναλογιστούμε ξανά τις βασικές μας αξίες: δικαιοσύνη, ισότητα, διαφάνεια και ευκαιρίες για όλους για να βρούμε τις λύσεις στις νέες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας. Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη μεταμορφώνει τις βιομηχανίες - από την κατασκευή και το λιανικό εμπόριο στην εκπαίδευση και τις μεταφορές - θα πρέπει να επικεντρωθούμε στη διασφάλιση ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω.

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας

 

Από Γενεύη Κωνσταντινούπολη και ο "αγαπημένος" ισλαμοφασίστας των Βρυξελλών

 

Του Κώστα Μαυρίδη

 Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ-S&D

Στην πρόσφατη διάσκεψη για το Κυπριακό στην Γενεύη προέκυψαν σημαντικές διαπιστώσεις. Πρώτον, καμία μετακίνηση στις τουρκικές θέσεις επί της ουσίας. Ούτε καν έγινε αποδεκτή η συμφωνημένη βάση των διαπραγματεύσεων, αλλά άλλαξε κάπως το ύφος με τις τουρκικές απαιτήσεις αναλλοίωτες. Δεύτερον, ο Τατάρ δεν είναι ο «ηγέτης των Τουρκοκυπρίων», δηλαδή ΔΕΝ εκπροσωπεί τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας που διαμένουν στα κατεχόμενα, αλλά είναι υποτελής κατοχικός εκπρόσωπος. Τρίτον, η Κυπριακή Δημοκρατία στην Ευρ. Ένωση αποτελεί το κυριότερο μας πολιτικό πλεονέκτημα και ασπίδα προστασίας του Κυπριακού Ελληνισμού. Τέταρτον, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης «κέρδισε» την διεθνή κοινότητα και την ΕΕ, διατηρώντας την διαδικασία ζωντανή, με εγχώριους επικριτές του διάφορους περιθωριακούς και σκληροπυρηνικούς κομματικούς. 

Θετικής αποδοχής τυγχάνουν ΜΟΕ για την διάσωση Κοιμητηρίων, ενώ υπάρχουν ενστάσεις για όσα ΜΟΕ εμπεδώνουν περισσότερο την κατοχή π.χ. η αποναρκοθέτηση περιοχών απέναντι στον κατοχικό στρατό σε επιθετική διάταξη και η οικονομική αρωγή ενός παράνομου κατοχικού καθεστώτος, δεν συμβάλλουν στην αποτίναξη της κατοχής αλλά στην κανονικοποίηση και αποδοχή της μέσω «συνεργασίας και γειτονίας», όπως υπέδειξε κι ο κατοχικός εκπρόσωπος.

Εκταση ΔΕΘ - Μητροπολιτικό Πάρκο

 

EΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

 

Του Γιάννη Σχίζα

από το Δρόμο της Αριστεράς

Τώρα , που ζούμε αυτή την αλλαγή των μετεωρολογικών δεδομένων σε ελάχιστο χρόνο, που ζούμε μια πλανητική πολιτική αλλαγή και ταυτόχρονα μια επίμονη απειλή από τη Τουρκία, καιρός να σκεφθούμε εκείνον τον δραματικό  Μάρτη του 87 – και μάλιστα ολόκληρο  το έτος 1987. Ο καιρός τον Φεβρουάριο της χρονιάς  αυτής ήταν   περίφημος, οι λιακάδες διαδέχονταν η μία την άλλη, οι θερμοκρασίες  ήταν   υψηλές, η θάλασσα  είχε   πολλούς κολυμβητές .

Τότε στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας στέλνονταν ανά μισή ώρα, με ένα μέσο (telex) που σε πολλούς τώρα φαίνεται αρχαϊκό,   οι καιρικές καταστάσεις που υπήρχαν  στα 10 μεγάλα ελληνικά αεροδρόμια: Στοιχεία ανέμου, θερμοκρασία, υγρασία, καταπτώσεις, πίεση, ορατότητα. Σε κάθε αεροδρόμιο συνήθως αντιστοιχούσε μια γραμμή στοιχείων, που μεγάλωνε όσο τα καιρικά φαινόμενα ήταν πιο ποικίλα και έντονα. Μάλιστα υπήρχε και μια αριθμητική ένδειξη στοιχείων, για την άμεση ενημέρωση των πιλότων : Που άρχιζε από την αχλύ (  mist ελαφρά ομίχλη) και προσέγγιζε και ξεπερνούσε το 95 ΤS,  που σήμαινε «τάση για θύελλα» (tending thunderstorm).

Ένα λοιπόν από αυτά τα μηνύματα, εμπεριείχε μια τρομερή ένδειξη εξαιρετικά χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης -αν θυμάμαι καλά 988 ΜΒ(ΗΕ)- που δήλωνε επίδραση σκληρού βαρομετρικού «χαμηλού» και επερχόμενη κακοκαιρία. Και πραγματικά, έτσι κι έγινε τις επόμενες ώρες: Στον αόρατο ατμοσφαιρικό χώρο ένα σύστημα υπερυψηλών πιέσεων με 1054 ΜΒ(ΗΕ) είχε εγκατασταθεί στη Ρουμανία, και σε συνδυασμό με το «χαμηλό» σύστημα στην Ελλάδα δημιουργούσε μια ατμοσφαιρική ρουφήκτρα που τραβούσε τις παγωμένες αέριες μάζες του Βορρά ορθώνοντας ένα τρομακτικό κύμα, όπως αυτά που βλέπουμε να αντιμετωπίζουν οι σερφίστες στην ανοιχτή θάλασσα...

Δημοτικό Πάρκιγκ στην ΚΑΖΑ ΡΟΜΑΝΑ: ‘’Το παιγνίδι κ. Δήμαρχε δεν θα τελειώσει καλά. Είτε για σας. Είτε για μας.΄΄

 του Νίκου Μυλωνά 

ΤΟΤΕ:Το πρώτοθέμα στο δημ. συμβ. 15 Μάιου 2009 ήταν:΄΄έκφραση γνώμης Δ.Σ. για την έναρξη της διαδικασίας κήρυξης απαλλοτρίωσης ακινήτου με Κ.Μ. 2336 γαιών ΚωΕξοχής από τον Δήμο Κω, για την δημιουργία χώρου στάθμευσης αυτοκινήτων΄΄. Εγκρίθηκε ομόφωνα και όλοι εκτιμούσανότι μετάαπό κάποια χρόνια, το κτήμα κληρονόμων Χατζηνεπά στον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο της Κάζα Ρομάνα-18,5 στρθα μετασχηματιστεί εν μέρει σε ανοικτό πάρκο και εν μέρει σε δημοτικό πάρκινγκαποτελώντας μια σπουδαία σύγχρονη υποδομή! Η ίδιαόμωςδημοτική αρχή,γρήγορα οπισθοχώρησεκαιμέσα Ιουλίου 2010 φέρνει αίτημα υπενοικίασης του κτήματοςΧατζηνεπά από ‘’συνδημότη’’μας! Δεν μας παρουσίασαν το ενοικιαστήριο συμβόλαιο του (από φερόμενο  κληρονόμο Χατζηνεπά)λέγοντας ότι έχει κατατεθεί στην εφορία μεενοίκιο 10.000 ευρώ μηνιαίως. Μας έκανε χάρι ζητώντας από τον Δήμο 15.000 ευρώ/μήνα! Η συμπαιγνία ήταν φανερή γιατί πέραν των μη νομίμως αποδεδειγμένων κληρονόμων ο ‘’συμπατριώτης’’ μας ήταν πρώτου βαθμού συγγενής δημοτικού συμβούλου-στελέχουςτης Δημοτικής αρχής. Μόνο ο εκπρόσωπος της Συμπαράταξης καταψήφισε ζητώντας να επιστραφεί η αίτηση στον συνδημότη μας ως ‘’αήθης’’.Το θέμα πάγωσε και σιωπηράένα τμήμα του ακινήτου μετατράπηκε σε πρόχειρο πάρκιγκ. Όμωςο ‘’συνδημότης’’ φρόντιζε να κλείνει με συρματοπλέγματα τον χώρο, κυρίως το καλοκαίρι, χωρίς η εκάστοτε δημοτική αρχή να αντιδρά. Τα χρόνιαπερνούν και ενώ το ΕΣΠΑ χρηματοδοτεί πάρκιγκ και πολλά κυκλαδονήσια τα κατάφεραν εμείς εδώ αρκούμαστε στον καλοκαιρινόκλεφτοπόλεμο μεταξύ ελεύθερου πάρκιγκ και συρματοπλεγμάτων.

ΤΩΡΑ:Μαθαίνουμε από τον Κ. Καΐσερληότι το πράγμα έχειφθάσει σε μια τελική μορφή με προκήρυξη διαγωνισμού για αναζήτηση γηπέδου 15 στρ. σε ακτίνα 500μ από το κέντρο της πόλης. Τι κάνει νιάου στα κεραμίδια! Διαδικασία στημένη-προκατασκευασμένη και εν κρυπτώ! Όμως η ιστορία του χώρου απαιτούσε λίγη ευαισθησία! Είναι πρόκληση! Ο κ. Δήμαρχος που ξιφουλκεί κατά του προηγούμενου Δημάρχου κατηγορώντας τον για ‘’λαθροχειρίες και ιδιοτέλειες’’ στο θεμα της Νέας ΑΒΙΚΩ, μέσωαυτής της μυστικής πολιτικής μας δίνει το δικαίωμα να τον κατηγορήσουμε για ‘’σκοτεινή και ιδιοτελή διαχείριση’’ενόςκοινωνικού και πολιτικού αιτήματος που ξεκίνησε το 2009!

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ:Από το 2009 μέχρισήμερα (που θα έπρεπε να έχουμεολοκληρώσει την αναγκαστικήαπαλλοτρίωση-έχουμε ήδη χάσει την μάχη) μαθαίνουμεέχειλυθεί το ιδιοκτησιακό του ακινήτου κτηματολογικά. Αρα τώρα η πρόταση για υπενοικίασηή για απ ευθείας ενοικίαση στον Δήμο μας πατά στο έδαφος της νομιμότητας και πρέπει να υπάρχει τακτική και στρατηγική στην υλοποίηση του στόχου. Ονόμος της αναγκαστικήςαπαλλοτρίωσηςισχύει και τώραμπορεί να ξεκινήσει. Όμως ο Δήμαρχοςχάραξεατομικήπολιτική που οδηγείστην ενοικίαση. Το κρίσιμοερώτηματης ενοικίασης θα είναι η εκτίμηση της αντικειμενικής αξίας του ακινήτουγιατίβάσειαυτής θα κριθεί το ύψος του ενοικίου. Υπαρχει πολύκακό προηγούμενο με τις εκτιμήσεις γης ότανπρόκειται για πώληση ή ενοικίαση προς το Δημόσιο ή τον Δήμο.Οιδημοτικοίσύμβουλοιπρέπει να σκεφτούν πολύ πριν εγκρίνουν με την ψήφο τους το αποτέλεσμα του διαγωνισμούσε συνάρτηση με το ύψος του ενοικίου.

ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: πριν 3 χρόνια, ιδιωτικόακίνητοχαρακτηρισμένος αρχαιολογικός χώρος με δικαστική απόφαση πληρώθηκε 1000 ευρώανά μ2 όταν η εμπορικήαξία στο κέντρο δεν υπερέβαινε τα 400 ευρώ/μ2. Κάποιοιπήρανπολλά χρήματα για τις μικρής ποιότητας υπηρεσίεςτους, σε βάρος του Δημοσίου .

Να σταματήσει η απαξίωση των δασών και της Δασικής Υπηρεσίας

 

Προτάσεις από τους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ -Οικολογία

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας βρίσκει τον ανεκτίμητο δασικό πλούτο της χώρας μας σε άμεση απειλή. Και αντί κάθε χρόνο να παρακολουθούμε τη Δασική Υπηρεσία να απαξιώνεται και την κυβέρνηση να παραδίδει τα δάση σε ιδιωτικά συμφέροντα, οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία τονίζουν πως οφείλουμε να πατήσουμε φρένο και να αλλάξουμε πολιτικές. Η δασοπροστασία οφείλει να αντιμετωπιστεί ως ζήτημα εθνικής προτεραιότητας, όχι μόνο γιατί αποτελεί συνταγματική υποχρέωση κράτους και πολιτών, αλλά και γιατί το επιβάλλουν οι καταστροφικές επιπτώσεις των ανεξέλεγκτων πυρκαγιών τεράστιων δασικών εκτάσεων και εξαιρετικά σημαντικών οικοσυστημάτων, καθώς και της ελλιπούς διαχείρισης και αποκατάστασής τους μετά από αυτές. Σημαντικές επιπτώσεις στα δασικά οικοσυστήματα αλλά και στις καμένες εκτάσεις επιφέρουν επίσης και οι εγκαταστάσεις ΑΠΕ μεγάλης κλίμακας, ιδίως στις ορεινές βραχώδεις και νησιωτικές δασικές εκτάσεις και κυρίως εξαιτίας της μεγάλης απαίτησης σε συνοδά έργα, όπως η διάνοιξη νέου οδικού δικτύου και η διατάραξη του δασικού περιβάλλοντος. Το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα ANTINERO για την απόληψη της βιομάζας από διάφορα εύφλεκτα οικοσυστήματα κυρίως την άνοιξη και το καλοκαίρι μαζί με τις απανωτές αναθέσεις αποκατάστασης σε ιδιώτες απέχουν πολύ από τη δασική επιστήμη και την οικολογική διαχείριση

Η αντίθεση αάμεσα στη βιωσιμότητα και στην μη βιωσιμότητα μπορεί να αποτελέσει τη βάση νέων κοινωνικών κινημάτων;

 του Στέφανου Σταμέλλου

Ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα που αγγίζει τις μετασχηματίσεις της κλασικής μαρξιστικής ανάλυσης στη σύγχρονη εποχή, ειδικά σε σχέση με την οικολογική κρίση, είναι το ποια μπορεί σήμερα να θεωρείται η βασική αντίθεση στην κοινωνία. Κατά τον Μαρξ, η βασική αντίθεση είναι ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία, καθώς η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης από το κεφάλαιο παράγει υπεραξία και διαιωνίζει τις ταξικές ανισότητες. Αυτή η ανάλυση βασίζεται στην παραδοχή ότι βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου η διαρκής ανάπτυξη και η συσσώρευση είναι οι κυρίαρχες δυνάμεις.

 

Σήμερα, λόγω και της κλιματικής κρίσης και της περιβαλλοντικής καταστροφής, παρατηρούμε μια μετατόπιση των αντιθέσεων. Το ερώτημα δεν είναι μόνο "ποιος εκμεταλλεύεται ποιον", αλλά και αν το ίδιο το σύστημα παραγωγής και κατανάλωσης είναι βιώσιμο. Η αντίθεση που αναδύεται είναι ανάμεσα σε ένα οικονομικό μοντέλο που βασίζεται στην απεριόριστη ανάπτυξη -και άρα στην συνεχή εκμετάλλευση και σπατάλη φυσικών και ανθρώπινων πόρων- και σε ένα μοντέλο που επιδιώκει την ισορροπία με το περιβάλλον. Στην πραγματικότητα, η αντίθεση «κεφάλαιο – εργασία» και η αντίθεση «βιωσιμότητα - μη βιωσιμότητα» δεν είναι ασύνδετες. Το κεφάλαιο εξακολουθεί να είναι ο βασικός παράγοντας, που αντικειμενικά οδηγεί στη μη βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς η συσσώρευση πλούτου στηρίζεται στη λεηλασία του περιβάλλοντος και της φύσης.

 

Ανακοινώθηκαν οι νικητές των Βραβείων Ευρωπαίων Πολιτών «Κώστας Καρράς»– για την Διασφάλιση Aπειλούμενης Κληρονομιάς 2025

 

Το Κέντρο Μελετών και Έρευνας ΑΚΤΗ, περιβαλλοντική ΜΚΟ από την Κύπρο

κερδίζει το Χρυσό Βραβείο

 

Το Future Food Institute, Ιταλική ΜΚΟ, κερδίζει το Αργυρό Βραβείο

 

 

Βρυξέλλες / Χάγη / Αθήνα, 20 Μαρτίου 2025

 

Ανακοινώθηκαν σήμερα οι νικητές των Βραβείων Ευρωπαίων Πολιτών «Κώστας Καρράς» για την Διασφάλιση Aπειλούμενης Κληρονομιάς / Costa Carras European Citizens Award for the Safeguard of Endangered Cultural and Natural Heritage 2025. Το Κέντρο Μελετών και Έρευνας ΑΚΤΗ, κυπριακή περιβαλλοντική ΜΚΟ, κέρδισε το Χρυσό Βραβείο για το υποδειγματικό έργο του στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σχετικά με την ανάγκη διάσωσης της φυσικής κληρονομιάς που κινδυνεύει στην Κύπρο και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

 

Η Κριτική Επιτροπή απένειμε το Αργυρό Βραβείο στην ιταλική ΜΚΟ Future Food Institute, για την επιτυχή προώθηση και διατήρηση της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς τους.

 

Η Τελετή Απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί στις 9 Απριλίου 2025, στο πλαίσιο του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών X.

 

Ἰω­άν­να Μα­ραγ­κου­δά­κη: Τὶκ τὶκ τίκ

 

By planodion on 20 Μάρτιος 2025 Ἰω­άν­να Μα­ραγ­κου­δά­κη   Τὶκ τὶκ τίκ Ι ΠΙΣΤΟΙ γρά­φουν τὴ λέ­ξη θε­ὸς μὲ κε­φα­λαῖο. Καὶ εἶ­ναι αὐ­τὸς ὁ Κε­φα­λαῖ­ος Θε­ὸς ἕνα ψω­μὶ πυ­κνὸ καὶ με­γά­λο σὰν τε­τρα­θέ­σιος κα­να­πές. Κό­βει κά­θε πι­στὸς λί­γη ἀπὸ τὴ ψί­χα καὶ τὴν ἀκουμ­πά­ει πά­νω στὸν λε­κέ του. Ἔτσι κά­πως λει­τουρ­γεῖ ἡ ἄφε­ση. Ἡ Κε­φα­λαία Χά­ρη Του εἶ­ναι ἐπί­σης ποὺ ἔφτια­ξε τοὺς κε­ραυ­νοὺς καὶ τὶς κα­ται­γί­δες. Ὅλα αὐ­τὰ δη­λα­δὴ ποὺ πε­ρι­λαμ­βά­νουν πολ­λὰ καὶ βα­ρυ­σή­μαν­τα λό­για μα­ζε­μέ­να. Βγά­ζει νόη­μα. Τὸ ψι­λό­βρο­χο ὅμως; Ποιός τὸ δη­μιούρ­γη­σε ἔτσι λι­γο­μί­λη­το ποὺ εἶ­ναι; Δὲν παίρ­νει πο­τὲ κε­φα­λαῖο τὸ ψι­λό­βρο­χο. Μό­νο ἂν ξε­κι­νά­ει μὲ αὐ­τὸ ἡ ἑπό­με­νη πρό­τα­ση. Μοιά­ζει αὐ­τὸ τὸ εἶ­δος βρο­χῆς νὰ μὴν εἶ­ναι ζή­τη­μα θεϊ­κῆς πα­ρέμ­βα­σης, ἀλ­λὰ κά­τι ξε­κά­θα­ρα ἀν­θρώ­πι­νο. Ὁ λό­γος ποὺ πολ­λοὶ δὲν τὸ χω­νεύ­ουν, εἶ­ναι ἴσως για­τί αὐ­τὸ τὸ τὶκ τὶκ τὶκ πά­νω στὸ κε­φά­λι καὶ τοὺς ὤμους, φέρ­νει κά­πως σὲ ἥσυ­χη ἀλ­λὰ στα­θε­ρὴ ὑπεν­θύ­μι­ση.

Η Πολιτική και η πολιτευόμενη οικολογία

 

  Toυ Γιάννη Σχίζα

 Ποντίκι 20.3.25

Η θεώρηση της αντιστοιχίας παραγωγικών δυνάμεων και παραγωγικών σχέσεων, η ανακάλυψη της εξέλιξης των ειδών, η «είσοδος» στο ανθρώπινο  ασυνείδητο, η συσχέτιση της ενέργειας με τη μάζα,  ήταν καθοριστικές καινοτομίες για την οικουμενική σκέψη  των δυο τελευταίων αιώνων. Δίπλα σε αυτές τις θεωρήσεις που προέρχονταν  κυρίως από ατομικές συμβολές (Μαρξ, Δαρβίνος, Φρόιντ, Αϊνστάιν), η συλλογική οικολογική θεώρηση πρόσθεσε -από την εποχή της Λέσχης της Ρώμης το 1968 ,που οδήγησε στην έκδοση των  «Όρίων  της ανάπτυξης» το 1972- έναν ακόμη βασικό πυλώνα σκέψεων και ακτιβισμού :  Στην αρχή ως «σήμα κινδύνου» για τις ρυπαντικές επιπτώσεις της παραγωγής, στη συνέχεια ως προβληματική για ένα άλλο παραγωγικό, καταναλωτικό και πολιτιστικό μοντέλο. Έκτοτε ο διεθνής οικολογισμός έβαλε σε κίνηση μια διαδικασία προβληματισμών που άγγιζαν το πολιτικό «περιβάλλον» (καπιταλισμός) όπου εκτυλίσσονται οι παραγωγικές δυνάμεις, ενώ κάποτε εισχωρούσαν βαθύτερα ως το περιεχόμενο ενός διάδοχου συστήματος (σοσιαλισμός), με κριτική στάση απέναντι στις παλαιοκομμουνιστικές προσδοκίες -    μιας ποιοτικά απροσδιόριστης και συμβατικής αφθονίας.

 

ΤΟ ΣΠΕΥΔΕ ΒΡΑΔΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στην Ελλάδα, στις αρχές της δεκαετίας του '80, σε μια εποχή εκφώνησης του συνθήματος «εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά», το οικολογικό ρεύμα εισήγαγε το επίθετο «ολιστικός-ή-ό» για να σκιαγραφήσει τις προθέσεις αποστασιοποίησης από τον οικονομισμό και για να εκφράσει την υπέρβαση του μερικού λόγου. Όμως υπήρχαν και οι αντιρρησίες στην ιδεολογική ολοκλήρωση αυτού του ρεύματος, οι οποίοι φρόντιζαν με την τακτική του στρίβειν διά του αρραβώνος να προκρίνουν και να ευνοούν έναν περιβαλλοντισμό περιορισμένου ορίζοντα. Ήταν τότε που πλεόναζαν οι «καλοθελητές» εντεύθεν και εκείθεν: Aφενός οι δεξιοί χρήστες περιβαλλοντικών τεχνικών διαχείρισης και επιμέρους ιδεών, αφετέρου το αριστερό ραχάτι που κλότσαγε απέναντι σε κάθε εγχείρημα ιδεολογικής ανακαίνισης του κινήματος για τη δομική αλλαγή...

Με αυτές τις δεξιότητες  ή τα ελλείμματα περάσαμε το πρώτο δεκάχρονο του 21^ου αιώνα, μπήκαμε στην εποχή των μνημονίων. Μέσα από μια «μουλωχτή» συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ που κατά τα άλλα διαφήμιζε την αποκλειστική  κοινή δράση με τον Καμένο, προχώρησε η εκλογή ενός υπουργού , ενός βουλευτή  και διαφόρων παραστεκάμενων– που δεν απέφερε απολύτως τίποτε αξιόλογο και δεν εμπλούτισε το οικολογικό πρόταγμα.

Ένα κόμμα θα μπορούσε να παρακολουθήσει την ύφεση των δυνάμεών του και την χαλάρωση της σχέσης του με την κοινωνία,  Θα μπορούσε να προσαρμοσθεί και να επιταχύνει μια νέα ανάκαμψη, όμως αυτό ήταν μια τύχη που δεν έτυχε στους Έλληνες πράσινους . Και τελικά οι πράσινοι ξέβαψαν παντελώς, παρά το γεγονός ότι επί μνημονίων είχαν δεχτεί ένα μεγάλο αριθμό πολιτικών φυγάδων, κυρίως από το χώρο του ΠΑΣΟΚ.

 Σήμερα ο ανολοκλήρωτος οικολογισμός εκδηλώνεται στον ελληνικό χώρο υπό τη μορφή σχημάτων  μικρών, που διέρχονται   κρίση αλλά  δύσκολα  μπορούν  να κάνουν την   αυτοκριτική τους. Παρά τις μετεγγραφές επικεφαλής και μελών, οι Οικολόγοι  έχουν ουσιαστικά αποδυναμωθεί. Κάποια από αυτά τα σχήματα  αδυνατούν να συνθέσουν μια κριτική αποτίμηση της υπαρκτής Ευρώπης και περιορίζονται στον ευαγγελισμό της δεύτερης ευρωπαϊκής παρουσίας. Κάποιοι άλλοι δεν ασχολούνται με τη σημερινή νερόβραστη αντιπολίτευση και προσπαθούν να διαμορφώσουν σχέσεις συμμαχίας. Κάποιοι τρίτοι  εξακολουθούν να αυτοσυστήνονται ως «οι Οικολόγοι» δίκην εξουσιοδοτημένων συνεργείων, ενώ δεν έχουν ούτε το ένα εκατοστό των περιβαλλοντικών δράσεων  από την ευρύτερη κοινωνία και δεν εκφράζουν παρά μια ασήμαντη μειοψηφία του χώρου της οικολογικής ευαισθησίας...Κάποιοι άλλοι υπεραμύνονται της ιδιαιτερότητάς τους και αρνούνται να συζητήσουν για μια συνολική πρόταση ζωής ..

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ο χώρος αποδεικνύεται διαπερατός από «περίεργους και ιδιοτελείς» - όπως έλεγε ένα παλιό άρθρο Πανεπιστημιακού καθηγητή : Ιδιοτελείς , διότι προσφεύγουν  στις παρυφές των  συμβατικών κομμάτων, εν αναμονή της πρόσκλησής τους στον πυρήνα του οικολογισμού. Και περίεργους, διότι βαδίζουν αναδεικνύοντας τον προσωπικό τους εκκεντρισμό.

Σήμερα ο  χώρος της οικολογικής ευαισθησίας σαν  πέμπτος πυλώνας πολιτισμού εκφράζεται κυρίως με απλές δράσεις  και απλή συνεισφορά σε επί μέρους αγώνες . Οι άνθρωποι παλεύουν ενάντια στις ανεμογεννήτριες στις κορυφές των βουνών, για την ανακύκλωση, για την καθαριότητα, για την προσβασιμότητα στον αστικό χώρο, για το τοπίο, για την  οικολογική αγροτική παραγωγή,  για τις ελεύθερες παραλίες, για την προστασία της βιοποικιλότητας στη στεριά και στη θάλασσα -  έστω και στην αυλή τους !   Αυτοί  είναι που δίνουν περιεχόμενο στον οικολογισμό σήμερα.  Αυτοί μπορεί να ανήκουν οπουδήποτε ή να μην  ανήκουν πουθενά- αρκεί που εξυπηρετούν το σκοπό τους.

Ο τυφλός ευρωπαϊσμός, η αποδοχή της πολιτικής «προστασίας» από τους Γερμανούς πράσινους και ειδικά από την πολεμοκάπηλη Ανελόρε Μπέρμποκ, ο ιδεολογικός μεταπραττισμός και η ιδιοποίηση του αλλότριου περιβαλλοντικού έργου που πραγματοποιείται «αυθόρμητα» από την κοινωνία, συνιστούν οπωσδήποτε έναν τρόπο του «πολιτεύεσθαι». Μόνο που αυτό δεν πραγματώνει μια ολοκληρωμένη  πολιτική οικολογία...

 

Φιλοσοφία της ελληνικής ΡΟΚ σκηνής

 

Χοσέ Μουχίκα

 του     Σπύρου Κουριδάκη

Τη δυσάρεστη είδηση της προηγούμενης βδομάδας την ανέμενα από την άνοιξη του 2024. Κι όμως, παρά την ψυχολογική μου προετοιμασία, ο αναμενόμενος από μέρα σε μέρα θάνατος του Χοσέ Μουχίκα, του ως το 2015 προέδρου της Ουρουγουάης, με συντάραξε.

Το επικείμενο βιολογικό τέλος του Χοσέ Μουχίκα οφείλεται κατά δήλωσή του ίδιου σε μετάσταση καρκίνου του οισοφάγου του στο ήπαρ, γεγονός που τον οδήγησε να αρνηθεί οποιαδήποτε περαιτέρω ιατρική βοήθεια, Στην απόφαση του, έλαβε υπόψη τη μεγάλη του ηλικία (89 ετών) και την από έτη επιβαρυμένη υγεία του (συστηματική αγγειίτιδα, νεφρική ανεπάρκεια). Αντί λοιπόν να ψάχνεται για ιατρικές λύσεις απελπισίας φροντίζει πλέον για την ταφή του. Η μόνη τελευταία επιθυμία του : να ενταφιαστεί στο αγρόκτημα του, δίπλα στην αγαπημένη του ανάπηρη σκυλίτσα, κάτω από τον ίσκιο μιας σεκόγια που φύτεψε ο ίδιος.

Δεν είχα ποτέ την τιμή να συναντηθώ με τον Χοσέ Μουχίκα αλλά ( θα πω κάτι που ως τώρα το κρατούσα μόνο για τον εαυτό μου) είναι για μένα ένα απολύτως οικείο δημόσιο πρόσωπο, μια προσωπικότητα που σημάδεψε θεμελιακά τη σκέψη μου, την πολιτική, την κοινωνική όσο και την προσωπική μου συμπεριφορά. Αν και παραμένει ακόμα ζωντανός νιώθω την έντονη ανάγκη να ανατρέξω στο αρχείο μου, να γράψω από τώρα και να μοιραστώ με άλλους φίλους και συντρόφους ένα είδος νεκρολογίας. Την αντιμετωπίζω σαν ένα προσωπικό χρέος που πρέπει να εξοφληθεί. Αδιαφορώ αν αυτή εκληφθεί σαν δοξολογία ή σαν αγιογραφία του συγκεκριμένου ανθρώπου. Είναι άλλωστε το τελευταίο πράγμα που θα με απασχολούσε.

Ιστορία και φιλοσοφία της Αττικής Τραγωδίας: Θέατρο και Δημοκρατία // με τον Αλέξανδρο Σχισμένο

 

Η αρχαία αττική τραγωδία έχει μια πολύπτυχη και διαχρονική ερμηνευτική αξία, καθώς διαφωτίζει από τη μία τις κοινωνικές φαντασιακές σημασίες της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας, ενώ εξίσου θέτει υπό διερώτηση τις διαχρονικές υπαρξιακές αγωνίες της κοινωνίας μέσα από το πρίσμα της δικής μας εποχής. Επιπλέον, μας προσκαλεί να στοχαστούμε την δημόσια και πολιτική καταγωγή της θεατρικής τέχνης. Ο Καστοριάδης ερμηνεύει την αττική τραγωδία ως θεσμό αυτοπεριορισμού της δημοκρατικής κοινωνίας και ως τόπο δημόσιας παραστατικής κριτικής των κυρίαρχων φαντασιακών σημασιών της μυθικής παράδοσης.   Στις συναντήσεις μας θα σκιαγραφήσουμε τις κοινωνικο-ιστορικές προϋποθέσεις αλλά και την διαχρονική επικαιρότητα της δημιουργίας του θεάτρου και της δημοκρατίας στην αρχαία Αθήνα και θα διαφωτίσουμε τις υπόρρητες μα άρρηκτες συνδέσεις τους. Οι διαλέξεις θα συνοδεύονται από αναγνώσεις επιλεγμένων αποσπασμάτων με τη βοήθεια οπτικών μέσων προβολής και κριτική ερμηνεία των κεντρικών σημείων με ερωταποκρίσεις.   ​Τα σεμινάρια θα διεξάγονται στην έδρα μας, Χαριλάου Τρικούπη 138, από την Κυριακή 6 Απριλίου 2025 και κάθε Κυριακή στις 18.00 – 20.00 σε 2ωρες δια ζώσης συναντήσεις.   Διάρκεια σεμιναρίου: 7 συναντήσεις, 14 ώρες.

ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 

"Γιατί επαναστάτησαν οι κοτζαμπάσηδες; Τι ώθησε ανθρώπους, εκ των οποίων οι περισσότεροι ακουμπούσαν τα εξήντα, να αφήσουν τη σιγουριά της προνομιακής τους θέσης για να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους οδηγούμενοι στις μάχες; Είχαν άραγε μία ενιαία ταυτότητα, ήταν ένα ενιαίο –κοινωνιολογικά, ανθρωπολογικά και πολιτικά– σώμα με κοινές επιδιώξεις;

Το Κάστρο της Μονεμβασιάς (Ελλάδα) περιλαμβάνεται στα 7 πλέον απειλούμενα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ευρώπη για το 2025

 

 

Χάγη / Βρυξέλλες / Λουξεμβούργο, 18 Μαρτίου 2025

 

Ο κατάλογος με τα 7 πιο απειλούμενα μνημεία και τοποθεσίες πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ευρώπη για το 2025 δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα από την Europa Nostra, το κορυφαίο δίκτυο της κοινωνίας των πολιτών για την ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά, και το Ινστιτούτο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) (European Investment Bank (EIB) Institute). Από την έναρξή του το 2013, το Πρόγραμμα 7 Υπό Απειλή έχει εξελιχθεί σε μια βασική πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών αφιερωμένη στη διάσωση της ευρωπαϊκής κληρονομιάς που βρίσκεται σε κίνδυνο, ενεργώντας ως καταλύτης για την κινητοποίηση τεχνογνωσίας, την ανάσχεση της ακατάλληλης ανάπτυξης ή/και την εξασφάλιση της απαραίτητης δημόσιας και ιδιωτικής υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης. Κάθε καταγεγραμμένος χώρος είναι επιλέξιμος για χρηματικό έπαθλο από το ταμείο της ΕΤΕπ για την πολιτιστική κληρονομιά ύψους €10.000 για να βοηθήσει στην υλοποίηση μιας εγκεκριμένης δραστηριότητας που θα συμβάλει στην προστασία του χώρου.

Οι 7 πιο απειλούμενες τοποθεσίες και μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ευρώπη για το 2025 είναι οι εξής:

• Κάστρο της Μονεμβασιάς, ΕΛΛΑΔΑ
• Μονή και Οικισμός Arakelots, ΑΡΜΕΝΙΑ
• Κάστρο Nyborg, ΔΑΝΙΑ
• Μεγάλη Συναγωγή στην Orla, ΠΟΛΩΝΙΑ
• Μοντερνιστικό συγκρότημα Generalštab στο Βελιγράδι, ΣΕΡΒΙΑ
• Κολυμβητήριο Valhalla, Γκέτεμποργκ, ΣΟΥΗΔΙΑ
• Κήποι του Πύργου της Βασίλισσας Βικτωρίας, Λονδίνο, ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ

 

Αποκατάσταση της φύσης της Λήμνου με διεθνή στήριξη: νέο πρόγραμμα-ορόσημο για το Β. Αιγαίο

 

Ο Δήμος Λήμνου, η Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία και η iSea με χαρά ανακοινώνουν την έγκριση ενός νέου, πρωτοπόρου προγράμματος αποκατάστασης του θαλάσσιου και παράκτιου τοπίου της ανατολικής Λήμνου. Το Πρόγραμμα «Αναβιώνοντας τη Λήμνο - Reviving Lemnos» αποτελεί ένα από τα επτά (7) προγράμματα μεγάλης κλίμακας που θα χρηματοδοτηθούν από το «Πρόγραμμα Απειλούμενων Τοπίων και Θαλάσσιων Τοπίων - Endangered Landscapes & Seascapes» με συνολικά 25 εκατομμύρια δολάρια, σηματοδοτώντας ένα φιλόδοξο βήμα για την αποκατάσταση του θαλάσσιου και παράκτιου περιβάλλοντος της Ευρώπης. Τα Προγράμματα αυτά, οι δράσεις των οποίων θα εφαρμοστούν σε μια έκταση σχεδόν τριών εκατομμυρίων εκταρίων -όσο το μέγεθος του Βελγίου-, θα επικεντρωθούν στην αναστροφή της υποβάθμισης και απώλειας των φυσικών ενδιαιτημάτων, στη βελτίωση της οικολογικής συνδεσιμότητας και στην ενίσχυση της προστασίας ορισμένων από τα πιο σημαντικά, από οικολογική άποψη, θαλάσσια τοπία. Η Λήμνος και το ευρύτερο θαλάσσιο περιβάλλον της αποτελούν ένα ξεχωριστό για την περιοχή του Β. Αιγαίου μωσαϊκό βιοποικιλότητας διαφορετικών οικοτόπων, συμπεριλαμβανομένου του μεγαλύτερου λιβαδιού Ποσειδωνίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο, διάφορες προκλήσεις απειλούν τα ευαίσθητα οικοσυστήματα της περιοχής, ιδίως τα θαλάσσια ενδιαιτήματα και τις μικρές νησίδες που συνδέονται στενά με τους υγρότοπους και τις αμμοθίνες που χαρακτηρίζουν το τοπίο του νησιού, επηρεάζοντας τόσο τη φύση όσο και την ευημερία της τοπικής κοινωνίας. Το νέο Πρόγραμμα «Αναβιώνοντας τη Λήμνο - Reviving Lemnos» στοχεύει στη αποκατάσταση των περιβαλλοντικών συνθηκών