Εικαστική έκθεση: αλέξανδρος m. pfaff

 

3-31 Αυγούστου 2025
στην καστροπολιτεία Μονεμβασιάς

"υπαινιγμοί:
η Αφροδίτη, τα κόκκινα ψάρια, ένας ιός, ένας ναός …
εικαστική διαδρομή 36 ετών"

- Ποια είναι τα καλέσματα στον σύγχρονο άνθρωπο μιας εικαστικής έκθεσης μέσα σε μια καστροπολιτεία και συγκεκριμένα στο χώρο ενός art ξενοδοχείου που διαφυλάσσει μνήμες και αρχιτεκτονικά στοιχεία αιώνων;
- Πώς σύγχρονα εικαστικά έργα συνομιλούν με το παρελθόν και πώς θρέφουν το μέλλον;
- Πώς μπορούν να συνυπάρξουν τρεις χρυσές σφαίρες, μια Αφροδίτη, κόκκινα ψάρια, ένα ανθηρό κηρύκειο, 66 μπουκάλια coca-cola, μικρές ανθρώπινες φιγούρες, πέτρινοι κύβοι, ένας μικρός ναός, ένας ιός και το ουράνιο τόξο;

Δείκτες στην πορεία ενός εικαστικού δημιουργού αποτελούν τα εκφραστικά του μέσα, η επιλογή των θεμάτων του, η έμφαση σε συγκεκριμένες τεχνικές, συνθέσεις, σύμβολα, χρώματα, υφές, διαστάσεις και η σύνδεση κάθε έργου με τον χώρο και τόπο κάθε φορά.

TAΠΕΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΕ

 

Mια νέα εμπορική συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ευνοεί την Ουάσινγκτον, αλλά είναι εντελώς ταπεινωτική για τους Ευρωπαίους, δήλωσε ο αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας, Ντμίτρι #Medvedev

«[Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ] Τραμπ έχει συντρίψει την Ευρώπη», έγραψε στο Telegram.

«Η νέα «συμφωνία» με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι α) εντελώς ταπεινωτική για τους Ευρωπαίους, καθώς εξυπηρετεί μόνο τις Ηνωμένες Πολιτείες αφήνοντας την ευρωπαϊκή αγορά απροστάτευτη και μηδενίζοντας τους δασμούς στα αμερικανικά προϊόντα·

β) δημιουργεί τεράστιο πρόσθετο κόστος για τις βιομηχανίες και τη γεωργία σε πολλές χώρες της ΕΕ που προκύπτει από την ανάγκη πληρωμής για την ακριβή αμερικανική ενέργεια·

και γ) εκτρέπει μια τεράστια ροή επενδύσεων από την Ευρώπη στις ΗΠΑ», διευκρίνισε ο #Medvedev

Ο αναπληρωτής πρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας επεσήμανε ότι κανείς δεν μπορεί παρά να συμπάσχει με τους απλούς

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ-ΝΕΡΑΚΙ

ksipnistere 27/07/2025

Του Γιάννη Σχίζα*



Ο Λόρδος Νicholas Stern, καθηγητής στο London School of Economics και σύμβουλος της βρετανικής κυβέρνησης, έλεγε ότι ένα επεισόδιο παρατεταμένου καύσωνα ισοδυναμεί με τις υλικές απώλειες ενός πολέμου. Ο Robert Sokolow, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Princeton, περιβαλλοντολόγος και θεωρητικός φυσικός, υποστήριζε ότι η σταθεροποίηση του κλίματος και η επαναφορά του στην κατάσταση του «εύκρατου» -όπου «εύ-κρατο» είναι το κλίμα που «καλά κρατεί» και αποκλείει τα ακραία φαινόμενα- απαιτεί την αναδάσωση εκτάσεων 250 έως 400 εκατομμυρίων εκταρίων, περίπου όσο το μισό της Ευρώπης! Αυτά προκαλούσαν ένα διάλογο την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας : Μέχρι που οι αστρονόμοι σε πρόσφατες «αναρτήσεις» τους συμπέραναν ότι ανάλογα φαινόμενα «θερμοκηπίου» επήλθαν και στην Αφροδίτη, που κατέληξε να γίνει μια καυτή και πνιγηρή «κόλαση», παρ’ όλο που έχει πολλές ομοιότητες με τη Γη και κάποτε υπήρξε πιθανώς ο πρώτος κατοικήσιμος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος….

Φτάσαμε λοιπόν εκεί που φτάσαμε, με θερμοκρασίες να προσεγγίζουν τους 47βαθμούς, με την Ικαρία να έχει 44 και με την «σύμμαχο» Τουρκία να αγγίζει και να ξεπερνάει τους 50 βαθμούς – μέσα σε μια κόλαση φωτιάς.

Γιώργου Κυριακού. Έκπληξη ;

 

“Βλακεία σημαίνει να εκπλήσσεσαι”. Ρολάν Μπαρτ, Γάλλος θεωρητικός, κριτικός της λογοτεχνίας, φιλόσοφος, γλωσσολόγος και σημειολόγος

“... Αλλά αποτελεί και ακρογωνιαίο λίθο στην αλβανική εθνική συνείδηση, όταν οι Αλβανοί κατάλαβαν ότι μόνο ενωμένοι, οργανωμένοι και αποφασισμένοι μπορούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους. Σήμερα, περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, η μνήμη του Συνεδρίου του Βερολίνου θα πρέπει να χρησιμεύσει ως κάλεσμα για εθνική ενότητα, για τη διατήρηση της κοινής μας ταυτότητας και ιστορίας”.

Με αυτά τα λόγια κλείνει το δημοσίευμα στη σελίδα 12, της εφημερίδας του αλβανικού Υπουργείου Άμυνας για τον χάρτη εθνικής ενότητας της διαβόητης Λίγκας της Πριζρένης. Το έδαφος του ψευδοκράτους του Κοσόβου, εδάφη από την Ελλάδα, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο και τα Σκόπια είναι αλβανικά εδάφη.

Βάλτερ Μπένγιαμιν (Walter Benjamin): Παι­δὶ λι­χού­δι­κο

 

planodion on 27 Ἰούλιος 2025   Βάλτερ Μπένγιαμιν (Walter Benjamin) Ἀπὸ τὶς ΜΕ­ΓΕ­ΘΥΝ­ΣΕΙΣ (3/6) [Vergrößerungen] Παι­δὶ λι­χού­δι­κο (Naschendes Kind) ΕΣ’ ΣΤΗ ΣΧΙΣΜΗ ποὺ μό­λις ἔχει ἀνοί­ξει στὴν ντου­λά­πα, τὸ χέ­ρι μπαί­νει σὰν νυ­χτε­ρι­νὸς ἐρα­στής. Ἔπει­τα, ὅταν συ­νη­θί­σει πιὰ στὸ σκό­τος, ψά­χνει γιὰ ζά­χα­ρη ἢ ἀμύ­γδα­λα, γιὰ σουλ­τα­νί­νες ἢ σπι­τι­κὸ γλυ­κό. Κι ὅπως ὁ ἐρα­στὴς προ­τοῦ φι­λή­σει τὸ κο­ρί­τσι του τὸ ἀγ­κα­λιά­ζει, ἔτσι ἔχει ραν­τε­βοῦ μα­ζί τους ἡ ἁφὴ πρὶν κὰν γευ­τεῖ τὴ γλύ­κα τους τὸ στό­μα. Πό­σο χα­διά­ρι­κα προ­σφέ­ρε­ται στὸ χέ­ρι του τὸ μέ­λι, μιὰ χού­φτα στα­φί­δες, ἀκό­μα καὶ τὸ ρύ­ζι. Τί πα­θια­σμέ­νη αὐ­τὴ ἡ συ­νάν­τη­ση τῶν δυό τους, τώ­ρα ποὺ ἐπί τέ­λους τό 'σκα­σαν ἀπ' τὸ κου­τά­λι. Μὲ ἀγριά­δα κι εὐ­γνω­μο­σύ­νη, σὰν κά­ποια πού 'χουν κλέ­ψει ἀπ' τὸ σπί­τι τῶν γο­νιῶν της, πα­ρα­δί­νε­ται στὴ γεύ­ση ἡ μαρ­με­λά­δα φρά­ου­λα, χω­ρὶς ψω­μά­κι, λὲς κά­τω ἀπ' τοῦ θε­οῦ τὰ ἐλεύ­θε­ρα οὐ­ρά­νια, κι ὣς καὶ τὸ βού­τυ­ρο ἀν­τα­πο­δί­δει τρυ­φε­ρὰ τὴν τόλ­μη τοῦ διεκ­δι­κη­τῆ ποὺ μπῆ­κε στὸ δω­μά­τιο ὑπη­ρε­σί­ας. Τὸ χέ­ρι, νε­α­ρὸς Δὸν Ζουάν, εἰ­σχώ­ρη­σε γορ­γὰ σὲ κά­θε κύτ­τα­ρο καὶ χῶ­ρο, πί­σω του στρώ­σεις ρέ­ου­σες καὶ χεί­μαρ­ροι: παρ­θε­νία, ποὺ ἀνα­νε­ώ­νε­ται χω­ρὶς δια­μαρ­τυ­ρί­ες.

Χρίστος Δάλκος: Η ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 

(μὲ ἀφορμὴ τὴν περικοπὴ ὡρῶν διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν)

 

«Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός θα αυξήσει το ρόλο των ανθρωπιστικών παραγόντων: της εκπαίδευσης, της επιστήμης, των υπηρεσιών υγείας, του πολιτισμού. Αυτό, με τη σειρά του, επιδρά ουσιαστικά στις διεθνείς σχέσεις, επειδή, μεταξύ άλλων, η πηγή της λεγόμενης ήπιας ισχύος θα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα πραγματικά επιτεύγματα στη διαμόρφωση του ανθρώπινου κεφαλαίου, και όχι από την επιτηδειότητα των τεχνικών προπαγάνδας.»

(Ομιλία τοῦ Βλαντιμίρ Πούτιν στη Λέσχη «Βαλντάι», Ὀκτώβριος τοῦ 2014, περ. Ἄρδην, τ. 98)

 

Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Πούτιν μοῦ ἦρθαν στὸ μυαλό, καθὼς πληροφορήθηκα τὴν σχεδιαζόμενη περικοπὴ μιᾶς ὥρας διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν ἀπὸ τὴν Α΄ Λυκείου, πρὸς ὄφελος τοῦ μαθήματος τῆς οἰκονομίας. Εἶναι ποτὲ δυνατόν, ἡ διδασκαλία ἑνὸς μαθήματος νὰ προάγῃ τὴν λεγόμενη ἤπια ἰσχύ, ἢ ὅλες οἱ ἀντιρρήσεις στὴν ὑποβάθμιση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν εἶναι προφάσεις ἐν «συντεχνιακαῖς» ἁμαρτίαις τῶν φιλολόγων;

Γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινής, ἔτσι ὅπως «διδάσκεται» τὸ μάθημα, ἤδη ἀπὸ τὴν Α΄ Γυμνασίου, μιὰ ὑποβάθμισή του -ποὺ ἔρχεται νὰ συνεχίσῃ τὴν ὁμογάλακτη ἐκπαιδευτικὴ πολιτικὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἢ καὶ τοῦ ΠΑΣΟΚ- δὲν θὰ προσθέσῃ οὔτε θὰ ἀφαιρέσῃ πολλὰ ἀπὸ τὴν μορφωτικὴ συγκρότηση τῶν μαθητῶν:

Η ΡΟΔΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΗΣ

 

TO ΑΙΓΑΙΟ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΡΑ

 

Του Γιάννη Σχίζα

Στη δεκαετία του 70 και 80 κυκλοφορούσε  το  αναρχικό σύνθημα «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», που περισσότερο από οποιαδήποτε φράση δήλωνε την ανάγκη των λαών να ομονοούν εκμεταλλευόμενοι κοινούς πόρους. Στη δεκαετία όμως  που διανύουμε η συστηματική παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων από τουρκικά αλιευτικά σκάφη  οδηγεί  σε    προσφυγή  προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Στην προσφυγή αυτή, που υπογράφεται  από τον  Βουλευτή  Νίκο Αναδιώτη,  γίνεται  αναφορά  στις παράνομες δραστηριότητες τουρκικών αλιευτικών σκαφών εντός ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο- και ιδιαίτερα στη Λέσβο, στη Χίο, στην  Κάλυμνο, στο Φαρμακονήσι. Σε υποστήριξη αυτής της άποψης το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος» διαβεβαιώνει   ότι τα  τουρκικά σκάφη αλιεύουν συστηματικά εντός προστατευομένων περιοχών NATURA, ότι  καταστρέφουν ευαίσθητα θαλάσσια οικοσυστήματα όπως τα λιβάδια Ποσειδωνίας (που είναι αποκλειστικά μεσογειακό φαινόμενο) όπως επίσης και τον γόνο ψαριών, ότι  προκαλούν σοβαρές περιβαλλοντικές ζημιές ενώ ενίοτε συνοδεύονται από την τουρκική ακτοφυλακή, θέτοντας σε κίνδυνο  την αειφορία της αλιείας, την ασφάλεια των συνόρων και την Κοινή Αλιευτική Πολιτική .

To επαγγελματικό ψάρεμα είναι πηγή  πολλών δεινών.  «Πολλές χώρες με πλούσιους θαλάσσιους πόρους συμβαίνει να αποκομίζουν ελάχιστα κέρδη από αυτούς, εξαιτίας της κακοδιαχείρισης, της λαθραλιείας και της διαφθοράς», επεσήμανε ο Πήτερ Βέμπερ του Ινστιτούτου Worldwatch, πριν από 30 χρόνια :  Τότε η ανυπαρξία αλιευτικών καταφυγίων όξυνε το θέμα.

Η πρόσβαση στο νερό είναι δικαίωμα και όχι ευκαιρία κερδοσκοπίας

 

ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία: Ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση/ εμπορευματοποίησή του

Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για το νερό και τις υδάτινες υποδομές επιβεβαιώνουν για ακόμη μία φορά την επικίνδυνη κατεύθυνση της κυβέρνησης, που μετατρέπει το νερό, από ένα θεμελιώδες κοινό αγαθό, σε πεδίο κερδών και εμπορευματοποίησης, εκτιμούν οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ -Οικολογία. Και ζητούν πολιτικές πρόληψης και βιώσιμης αντιμετώπισης των αιτίων της λειψυδρίας. Η συγχώνευση εκατοντάδων Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης σε τρεις μεγάλους φορείς και η ενίσχυση των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ προς αυτή την κατεύθυνση, όπως κυοφορείται, δεν συνιστούν αποκέντρωση και εκσυγχρονισμό, αλλά συγκέντρωση της διαχείρισης και άνοιγμα του δρόμου για ιδιωτικοποίηση και πλήρη εμπορική εκμετάλλευση ενός δημόσιου αγαθού. Εφαρμόζοντας ένα «μοντέλο ΔΕΗ» και των σιδηροδρόμων, σύντομα το κόστος της ύδρευσης των πολιτών θα ακολουθήσει την πορεία του ηλεκτρισμού.

Μπού­λη Ἀν­δρε­ά­δου: Τὰ κορδόνια

 

planodion on 25 Ἰούλιος 2025 Μπού­λη Ἀν­δρε­ά­δου Τὰ κορδόνια — ΩΡΑΙΟ ΠΑΡΤΙ, ὡραῖο, για­τί μοῦ ἔδω­σε τὴν εὐ­και­ρία νὰ σὲ δῶ. — Σὲ κοι­τῶ καὶ δὲν σὲ χορ­ταί­νω. Ἔχεις δέ­σει τὴ γρα­βά­τα σου στρα­βά. — Τὸ φό­ρε­μά σου εἶ­ναι ὑπέ­ρο­χο. Τρε­λαί­νο­μαι γιὰ τοὺς γυ­μνούς σου ὤμους. — Μὴ μὲ ἀγ­γί­ζεις, μᾶς βλέ­πουν. Τὴ στιγ­μὴ ποὺ μπῆ­κα στὸ δω­μά­τιο εἶ­δα τὴν γυ­ναῖ­κα σου γο­να­τι­στή, νὰ δέ­νει τὰ κορ­δό­νια τῶν πα­που­τσιῶν σου. — Μὴ φο­βᾶ­σαι, δὲν θὰ πεῖ τί­πο­τε. Εἶ­ναι πιὸ πι­στὴ καὶ ἀπὸ σκύ­λο. — Τὴν εἶ­χες πά­ρει μα­ζί σου στὸ τα­ξί­δι; — Τί νὰ κά­νω; Πο­τὲ δὲν ἔμα­θα νὰ δέ­νω τὰ κορ­δό­νια μου.

(MONAΔIKH) ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΙΣΤΟ !

 

Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη: Ὑπέ­ρο­χο κα­λο­και­ρι­νὸ πρωι­νό

 

By planodion on 12 Ἰούνιος 2025 Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη Ὑπέ­ρο­χο κα­λο­και­ρι­νὸ πρωι­νό Μὰ λέω πά­λι πὼς τὸ μό­νο ποὺ ἔχω χά­σει  εἶ­ναι ἡ ἀσή­μαν­τη ἐπι­φά­νεια τῶν πραγ­μά­των.  Χόρ­χε Λουὶς Μπόρ­χες, «Ἕνας τυ­φλός» ΑΒ­ΒΑ­ΤΟ ΠΡΩΪ πρὸς με­ση­μέ­ρι. Ὁ πό­νος στὸ χέ­ρι κα­θη­λω­τι­κός. Κα­μιὰ ἐπι­θυ­μία, κα­μιὰ ἔμ­πνευ­ση. Προ­σπά­θειες ἐνερ­γο­ποί­η­σης γιὰ στοι­χειώ­δη κα­θα­ριό­τη­τα τοῦ σπι­τιοῦ. Γιὰ μα­γεί­ρε­μα τὰ ἄκρως ἀπα­ραί­τη­τα. Ὅλα, βέ­βαια, μὲ ἐν­διά­με­σα δια­λείμ­μα­τα ἀνά­παυ­σης.        Συ­ναι­σθη­μα­τι­κὴ κα­τά­στα­ση οὐ­δέ­τε­ρη. Γέρ­νει ἐλα­φρὰ πρὸς τὴ δυ­σθυ­μία. Ἀπὸ τοὺς δι­πλα­νοὺς τὸ κο­μπρε­σὲρ ρο­κα­νί­ζει τὸ μπε­τόν· μα­ζὶ καὶ τὰ μη­νίγ­για τῆς Δώ­ρας.        Ἡ ζέ­στη ὑπο­φερ­τὴ ἀκό­μη. Σὲ με­ρι­κὲς ὧρες θὰ ἀνά­ψουν τὰ πλα­κά­κια. Τὸ τσι­γά­ρο κρέ­με­ται στὰ δά­χτυ­λα τοῦ ἀρι­στε­ροῦ χε­ριοῦ. Τὸ δε­ξὶ χει­ρί­ζε­ται τὸ στυ­λὸ μὲ δυ­σκο­λία. Ἀκό­μη νὰ μά­θει νὰ γρά­φει στὸν ὑπο­λο­γι­στή. «Ρο­δά­κι­να», φω­νά­ζει ὁ μα­νά­βης τοῦ μί­νι μάρ­κετ στὸ ἔμ­πα τοῦ δρό­μου. Τὸ κα­να­ρί­νι τῆς ἀπὸ κά­τω ἀκού­γε­ται ἀμυ­δρὰ καὶ ξε­ψυ­χι­σμέ­να. Μᾶλ­λον τὸ ἔχει κα­τα­βά­λει κι αὐ­τὸ ἡ ζέ­στη. Ὁ ἱδρῶ­τας ρέ­ει νω­χε­λι­κὰ στὸ μέ­τω­πο καὶ στὸν λαι­μό. Κά­θε­ται στὶς πτυ­χώ­σεις τῶν ρυ­τί­δων κά­τω ἀπὸ τὸ πι­γού­νι. Ὁ γιὸς κοι­μᾶ­ται ἀκό­μη. Ἔτσι κι ἀλ­λιῶς ἡ δου­λειὰ ἀνύ­παρ­κτη ἀπὸ και­ρό. Ἡ κό­ρη πέ­ρα­σε τὸ βρά­δυ στὴ φί­λη. Ὁ Πά­νος, ὁ σύ­ζυ­γος, ἀπὸ τὶς ὀκτώ­μι­σι στὸ βι­βλιο­πω­λεῖο, κι ἂς μὴν περ­νά­ει ψυ­χὴ τὴν ὀρ­θά­νοι­χτη πόρ­τα μέ­χρι νὰ κλεί­σει.