του Γιώργου Καρέτσου
Μεγαλοβδόμαδο! Μέρες περισυλλογής,
όπου βαριές πέφτουν οι σκέψεις στους ώμους των ανθρώπων και σκοτεινιάζουν οι ανοιξιάτικες όψεις των πόλεων και της υπαίθρου. Ωστόσο, μέσα από αυτό το ζοφερό τοπίο της πολιτικής μας καθημερινότητας, προβάλλει απρόσμενα και κατά περίπτωση ένα ολάνθιστο δένδρο με τα ροδοπόρφυρα άνθη του. Κρέμονται σε θυσάνους από κλαδιά και κορμό, εκφράζοντας την αγωνία της αναπαραγωγής και της υποσχόμενης καρπικής αφθονίας. Δεσμεύει έκπληκτα βλέμματα και αφήνει ένα ευχάριστο μετείκασμα. Φευγαλέα αισιοδοξία, με το ελληνικό της όνομα "Κερκίς", που υποτίθεται μοιάζει με τη σαϊτα της υφάντρας. Πάντα συνοδεύει το μεγαλοβδόμαδο και ως πρώτο πλάνο φωτογραφιών με χιονισμένες κορυφές στο φόντο.
Μάλλον λανθασμένη μεταφορά του γαλλικού Arbre de Judée (δένδρο της Ιουδαίας) στην εγγλέζικη απόδοση του ονόματος Judas-tree,
που σημαδεύει έκτοτε το προσφορότερο δένδρο για το στήσιμο της αγχόνης του Ιούδα, εφόσον, όπως λέγεται, αφθονούσε στην αυχμηρή γη της Ιουδαίας. Κατά την παράδοση, λέγεται επιπλέον, ότι τα άνθη του από λευκά πήραν το ρόδινο χρώμα της ντροπής, για την άτυχη επιλογή του αυτόχειρα της Θείας Προδοσίας.Επίκαιρο, αν αναρωτηθεί κανείς για το τι χρώμα θα έπρεπε
να λάβουν τα άνθη του από τη σύγχρονη τραγωδία της Παλαιστίνης; Δύσκολο να έχει
απομείνει κάποιο στον ορυμαγδό της καταστροφής και στον εξανδραποδισμό ενός
λαού, που συνεχίζεται.
Το δένδρο, ως αυθύπαρκτη αθωότητα, συνεχίζει να θάλλει
και δεν συμμετέχει στις πρόσκαιρες ανθρώπινες αθλιότητες και αμαρτίες. Η
επιδαψίλευση του ανθού του είναι μήνυμα αισιοδοξίας, άδολης και ανυστερόβουλης
προσφοράς, όπως και στα μεγαλοβδομαδιάτικα πάθη με την ανάσταση ως έξοδο.
Ας το απαλλάξουμε από το βάρος της αμαρτίας του κόσμου.
Καλή Ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου