ΓΙΟΡΤΗ ΟΣΠΡΙΩΝ
Μεταπολεμικά, κανένα τρόφιμο δεν ήταν περισσότερο συνδεδεμένο με την ιδιοσυγκρασία και τη γευσιλαγνεία του Έλληνα από την φασολάδα...Θυμάμαι κάτι λαϊκούς αθλητές, που μετά την παράσταση που έδιναν για το πόπολο έβαζαν τον βοηθό τους να γυροφέρνει μια τραγιάσκα και να ζητά από τους παρευρισκόμενους να δώσουν κάτι , "για τη φασολάδα του αθλητή"... Μετά άλλαξαν τα πράγματα, ήλθε η εποχή της μπριζολοκρατίας, ήλθε ένας κομπλεξικός εκσυγχρονισμός που πέταξε ανέμελα στα σκουπίδια την παραδοσιακή γευσιγνωσία. Η ταχύτητα υποκατέστησε την ποιότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε να δημιουργηθεί η ανάγκη κινημάτων όπως του SLOW FOOD ! Το οποίο δεν ήταν απλώς ένα κίνημα εναντίον της γρήγορης μάσησης αλλά μια γενικότερη κραυγή εναντίον του ευτελισμού της τροφής, των ταχυφαγείων, της κυριαρχίας της γεύσης έναντι των παραμέτρων υγείας.Σημειώνω εδώ τη συμβολή του αξέχαστου Γιάννη Καλαϊτζή, στην όλη υπόθεση, όπως επίσης και μια δική μου με άρθρο που άκουγε στο τίτλο "O tempora, o brizoles "!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου