Κοινό μέτωπο των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου προς την Ε.Ε. για τα θέματα μετανάστευσης, ζήτησε ο Μιχάλης Τρεμόπουλος. Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων μίλησε σε διεθνή εκδήλωση που οργανώθηκε στη Βαλέτα της Μάλτας με κοινή πρωτοβουλία των γραφείων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρο, την Ελλάδα και τη Μάλτα και θέμα «Η Νέα Μεσογειακή Πραγματικότητα της Ευρώπης: Η Μετανάστευση και το Άσυλο στη Μάλτα, την Ελλάδα και την Κύπρο».
Η συνδυασμένη αναφορά στους αιτούντες άσυλο για πολιτικούς λόγους και στους «μετανάστες» δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να τεθούν τα προβλήματα και των μεν και των δε. Οι αιτούντες άσυλο διεκδικούν από τη διεθνή κοινότητα την ασφάλεια που αυτή η ίδια όφειλε να τους διασφαλίζει, με την επιχώρια τήρηση της διεθνούς νομιμότητας και με την αντιμετώπιση της βίας. Σε τελική ανάλυση η Ελλάδα και οι άλλες χώρες έχουν «οφειλή» απέναντι στους κατατρεγμένους του κόσμου – όμως αυτή η οφειλή δε μπορεί να είναι δυσανάλογα κατανεμημένη ανάμεσα στους οφειλέτες(!) και δεν μπορεί να σημαίνει παροχή ασύλου χωρίς εξέταση κάθε ατομικής περίπτωσης….
Οι «μετανάστες» τώρα είναι μια διαφορετική περίπτωση, που εκφράζει άτομα με οικονομικές βλέψεις, διατεθειμένα στις πιο πολλές περιπτώσεις να εργαστούν κάτω από τις εθνικές προδιαγραφές εργασίας. Λέει ο Τρεμόπουλος :
«παρά τη συμβολή των μεταναστών στην εθνική οικονομία μέσω της χαμηλόμισθης εργασίας, οι διαδικασίες νομιμοποίησης είναι εξαιρετικά προβληματικές και δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα για το ελληνικό κράτος…»
Πρόκειται για μια τυπική, «προοδευτική» άποψη – η οποία «κατά σύμπτωση» βολεύει ιδιαίτερα το διεθνές κεφάλαιο. Την άποψη αυτή είχε εκφράσει και ο Παπανδρέου παλιότερα, τουλάχιστον ως προς το σκέλος των ωφελειών στην εθνική οικονομία….
Απαντάω λοιπόν κι εγώ, με το ίδιο πνεύμα των προσεγγίσεων που έκανα στο «μεταναστευτικό» ζήτημα τα τελευταία χρόνια και από τον παρόντα ιστότοπο :
-
Η H xαμηλόμισθη εργασία των μεταναστών υπονόμευσε και υπονομεύει τη διαπραγματευτική θέση της εγχώριας εργασίας. Η ιεραρχία των αμοιβών διαταράσσεται και «ταπεινώνεται»(=πέφτει, υποβαθμίζεται), δεδομένου ότι η αγορά εργασίας πειθαρχεί στον νόμο των συγκοινωνούντων δοχείων…
- Η χαμηλόμισθη εργασία παράγει εισοδήματα που σε μεγάλο βαθμό εξάγονται στις χώρες προέλευσης των «μεταναστών», επομένως δεν συμβάλλουν στην ανάπτυξη της εγχώριας αγοράς. Αντίθετα ο «εγχώριος εργαζόμενος» είναι σημαντικός καταναλωτής και σε μεγάλο βαθμό διευρύνει την εγχώρια αγορά και παραγωγή…
- Η έλλειψη εργατικών χειρών σε ορισμένους τομείς δεν είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο για μια οικονομία, που μπορεί να αντιδράσει με την αναδιανομή του συνολικού εργατικού δυναμικού ή με την εκμηχάνιση. Η πιθανή αύξηση του «εργατικού κόστους» λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού σε κάποιο τομέα, σημαίνει και αντίστοιχη διεύρυνση της αγοράς…
- Ο «μετανάστης» εκτός από τις τεράστιες δυσκολίες και τα προβλήματα προσαρμογής και ποιότητας ζωής που αντιμετωπίζει για πολλά χρόνια, παραμένει για πολύ καιρό στη κατάσταση του «ευάλωτου εργαζόμενου», γενικώς υποχωρητικού απέναντι στην εργοδοσία, και τούτο οδηγεί στην υπονόμευση δικαιωμάτων και κατακτήσεων σε όλο το εργασιακό τοπίο…
- Θέμα ενός διεθνιστικού και ριζοσπαστικού κινήματος πολιτικής οικολογίας δεν είναι η προώθηση της διεθνούς ευελιξίας της εργασίας προς όφελος του κεφαλαίου, αλλά η αποτροπή του ξεριζωμού των ανθρώπων από τις χώρες τους μέσω της βελτίωσης της δικής τους οικονομίας.
- Το ζήτημα της «νομιμοποίησης των μεταναστών» υποδηλώνει τον παράνομη είσοδο(διείσδυση) των ξένων πολιτών στη χώρα μας. Η διείσδυση αυτή και η υπέρβαση της «φέρουσας πληθυσμιακής ικανότητας» της χώρας, αποτρέπει την ήπια ενσωμάτωση των ξένων πολιτών στην δική μας συλλογικότητα .Παράγει αποξένωση – αν όχι μίσος και συγκρούσεις.
- Αντιγράφω μια άποψη που πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε από την αριστερή εφημερίδα «Ο Δρόμος»: «Δεν είμαστε εναντίον των ανέργων, αλλά εναντίον της ανεργίας. Δεν είμαστε εναντίον των μεταναστών, αλλά εναντίον της μετανάστευσης….»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου