«Αεροδρόμιο Τρίπολης» και η απούσα « οικολογική στρατηγική» συγκοινωνιών

Από μια ανακοίνωση του επικεφαλής της «Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου» Θανάση Πετράκου, υπό τον τίτλο «Ή λεφτά υπάρχουν ή μας δουλεύουν ο κ. Τατούλης, ο κ. Ανδριανός και ο κ. Πρωθυπουργός», μαθαίνω ότι υπό συνθήκες πενίας κάποιοι κατεργάζονται την πρόταση της δημιουργίας αεροδρομίου στην Τρίπολη…Λέει στην ανακοίνωσή του ο Θ.Π :




«Το Σάββατο στο Ναύπλιο οι κύριοι Παπανδρέου, Ανδριανός και Τατούλης αποφάσισαν ότι αυτό που λείπει από την Περιφέρεια Πελοποννήσου είναι ένα δεύτερο αεροδρόμιο στην Τρίπολη. Αυτό προφανώς για τον κ. Περιφερειάρχη ονομάζεται σωστός περιφερειακός προγραμματισμός και σχεδιασμός. Και φυσικά ο κ. Ανδριανός και ο κ. Παπανδρέου, στα πλαίσια της γνωστής πελατειακής λογικής, γιατί ίσως και να γίνουν και εκλογές, συμφώνησαν με το βαθυστόχαστο σχεδιασμό του κ. Τατούλης. Απέδειξαν για μια ακόμη φορά πόση σημασία δίνει και ο κ. Τατούλης, φυσικά ο κ. Παπανδρέου, όπως και η Ν.Δ. στο χωροταξικό σχεδιασμό και στον περιφερειακό προγραμματισμό. Αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι οι μεγάλες κουβέντες (ότι η διοικητική μεταρρύθμιση θα μετατρέψει το Περιφερειακό Συμβούλιο σε κέντρο σχεδιασμού και προγραμματισμού) είναι μεγάλα λόγια για να τα πιστεύουν οι αφελείς. Την ίδια ώρα, βέβαια, ο κ. Πρωθυπουργός, μας λέει ότι λεφτά δεν υπάρχουν και καλεί το λαό να αποδεχθεί να του κόψει κι άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις, να αυξήσει το Φ.Π.Α., να διαλυθεί ο παραγωγικός ιστός της χώρας και να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία για να σωθεί δήθεν η χώρα. Πριν λίγους μήνες άλλωστε είχαμε ένα άλλο μεγάλο δείγμα σωστού προγραμματισμού και σχεδιασμού. Ο κ. Πρωθυπουργός αποφάσισε να κλείσει το σιδηρόδρομο στην Πελοπόννησο, παρ’ ότι είχαν δοθεί 80 εκατ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό του, γιατί η χώρα, είπε στους Πελοποννήσου, βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Και βέβαια, χρόνια τώρα, η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στις οποίες ο κ. Παπανδρέου ήταν σημαίνων Υπουργός, δεν μπορούσαν να βρουν χρήματα για την αναβάθμιση του διεθνούς αερολιμένα Καλαμάτας.
Τώρα μας λένε ότι έχουν χρήματα για να μετατρέψουν το στρατιωτικό αεροδρόμιο της Τρίπολης σε πολιτικό και να υπάρχουν δύο πολιτικά αεροδρόμια σε απόσταση 75 Χλ. . ή 35 με 40 λεπτά της ώρας διαφορά οδικώς. Προφανώς μας δουλεύουν!»……

Αναρωτιέμαι, πόσοι ξέρουν ότι στο μεσοπόλεμο υπήρχε ακτοπλοϊκή σύνδεση Πειραιά – Θεσσαλονίκης, διότι η απουσία εθνικών οδών έκανε τη μετάβαση από τη πρωτεύουσα στη συμπρωτεύουσα κανονικό μαρτύριο; Πόσοι ξέρουν ότι για τον ίδιο ακριβώς λόγο, λόγω των παλιών κατσικόδρομων, υπήρχαν αεροπορικές γραμμές από την Αθήνα στο Αγρίνιο και από την Αθήνα στην Αγχίαλο(Βόλος);

Η αλλαγή των συγκοινωνιακών δεδομένων έφερε αρκετές ανατροπές στους τρόπους κυκλοφορίας, ενώ προοιωνίζεται αρκετές ακόμη. Λόγου χάρη το οδικό δίκτυο Αθηνών- Θεσσαλονίκης μπορεί, μεσοπρόθεσμα και με μια μη-παρανοϊκή πολιτική διοδίων, να εξουδετερώσει ένα μεγάλο μέρος των αντίστοιχων αεροπορικών μεταφορών, δεδομένου ότι εκτός από τον μικρό χρόνο αυτής καθαυτής της αεροπορικής μεταφοράς οι χρόνοι που δαπανώνται από και προς τα αεροδρόμια Σπάτων και Μίκρας είναι μεγάλοι. Γενικά στην Ευρώπη, οι ειδικές απαιτήσεις της αεροπορικής μεταφοράς κάνουν το γρήγορο τραίνο σημαντικό ανταγωνιστή του αεροπλάνου στις αποστάσεις μεσαίας εμβέλειας – μέχρι τα 1500 χιλιόμετρα. Σημαντικός ανταγωνιστής της «συμβατικής» αεροπορικής μεταφοράς που συνεπάγεται αεροδρόμιο και άλλες υποδομές, είναι επίσης τα ταχύπλοα σκάφη και τα υδροπλάνα – που πριν λίγα χρόνια «κόντεψαν» κι αυτά να μπουν στο συγκοινωνιακό σκηνικό. Εξ άλλου στην «συμβατική» αεροπορική μεταφορά κάνουν «αντίπραξη» και τα σύγχρονα ελικόπτερα παντός καιρού, που μπορούν σε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες να προσεγγίσουν απομονωμένα γεωγραφικά σημεία, νησιά κλπ.

Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό των ανατροπών στις μεταφορές, πολλά τοπικιστικά αιτήματα σε νησιωτικές περιοχές και όχι μόνο, εμφανίζονται σαν «άλλο ανέκδοτο».Και ενώ η «διανομή υποσχέσεων και προσδοκιών» από τον Πρωθυπουργό και τους παραστεκάμενούς του έχει όντως οσμή εκλογών, από την άλλη πλευρά δείχνει το παλιομοδίτικο ύφος που είναι διατεθειμένο να πάρει το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο, έστω κι αν εμφανίστηκε στο προσκήνιο μια φορά κι έναν καιρό με ένα στυλ κατεξοχήν νεωτεριστικό, με τις μυριάδες των φιλικά διακείμενων e-mails….

Προφανώς, η διατύπωση μιας οικολογικής στρατηγικής μεταφορών , η συνεκτίμηση των νέων τεχνικών δεδομένων και ιδιαίτερα η αξιολόγηση των οχλήσεων που δημιουργούν οι συγκοινωνιακές μεταφορές στον περίγυρό τους, αποτελεί περιεχόμενο μιας νηφάλιας αποτίμησης, που κάθε άλλο παρά είναι εφικτή σε συνθήκες πανικού. Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι η αποτίμηση αυτή δεν μπορεί να βασίζεται αυστηρά σε οποιαδήποτε «οικολογικά θέσφατα» του παρελθόντος, αλλά πρέπει να στοχεύει στο «εδώ και τώρα» και να προτάσσει το τετράπτυχο της οικονομικά και περιβαλλοντικά φιλικής μεταφοράς : Ασφάλεια, άνεση, ταχύτητα, προστασία περιβάλλοντος.

Η τελευταία βολή για τα «οικολογικά θέσφατα» δεν είναι βέβαια τυχαία. Όταν πριν μερικά χρόνια μετέφερα ένα άρθρο περί των γρήγορων τραίνων από τον Ecologist στο περιοδικό «Οικοτοπία» , είχα σημειώσει τη συζήτηση που γινόταν ανάμεσα στους Άγγλους «οικολογιστές» σχετικά με τις δυσμενείς επιπτώσεις του γρήγορου τραίνου στην αρτιότητα των βιοτόπων της αγγλικής υπαίθρου. Χωρίς να αμφισβητώ τη σημασία των μέσων σταθερής τροχιάς, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, παρά την διαχρονική εμμονή τους στα τραίνα, κρατούσαν άθικτο το κριτικό τους πνεύμα και ήταν διατεθειμένοι να συζητήσουν από την αρχή την υπόθεση της «οικολογικής μεταφοράς» στον 21ο αιώνα…….