
Στάλω Κυριακίδου
Σάπια τὰ μῆλα
ΜΗΛΟΠΙΤΕΣ φτιάχνεις μὰ γλύκα δὲν ἔχεις.
Δάφνη, Πικροδάφνη» – ἔτσι τὴν κοροϊδεῦαν τὰ παιδιὰ στὸ δρόμο.
«Τρελάθηκε», ψιθύριζαν στὸ πέρασμά της οἱ μεγάλοι. Σὰν κοίταξε τὸ εἴδωλό της στὸ καθρέφτη ἀπέναντι.
«Δίκαιο ἔχουν», μονολόγησε.
Τὰ μαλλιὰ σὰν κούτσουρα κρεμασμένα, σκούπα νὰ τὰ κάνει, τὴν αὐλὴ νὰ παστρεύει.
Τὸ μάτι ἀγρίεψε – περισσότερο κορακιοῦ παρὰ ἀνθρώπου.
Φίλοι της τὰ κοράκια. Αὐτὰ καλημερίζει καὶ μονάχα μὲ τοῦτα
κουβέντες ἀνταλλάζει. Οἱ σκέψεις σὰν μῦγες, στὴ βρωμιὰ βόσκουν.
Δὲν ἀγαποῦν τὸ φῶς τοῦ ἥλιου καὶ ὁλοένα τὸ μέσα θέλουν νὰ
τσιμπᾶνε. Τρῶνε τὸ μυαλὸ καὶ τὸ γλυκό της.
Μὰ δὲν τὴ μέλλει. Δὲν ἔχει πιὰ ἄλλον νὰ ταΐσει.
Ριπὴ ἀνέμου στὸ παράθυρο. Σπρωξιὰ δίνει καὶ μὲ δύναμη τὸ κλείνει.
Μαῦρο
τὸ χρῶμα ποὺ πετάει. Τὸ καπέλο του στὰ πόδια της ξαπλώνει.
Αὐτὸ δὲν τὸ πῆρε τὸ βράδυ – τότες ποὺ στὸ πάτωμα τὴν ἄφησε.
Αἷμα στὰ σκέλια της. Ψαχούλευε, ψαχούλευε – μὰ ἀδειανὴ πιὰ ἤτανε.
Κρά, κρά.
Τὴν καλοῦν οἱ σύντροφοί της.
«Καλὰ ντέ, ἔρχομαι...να σᾶς τὴν φέρω τὴ μηλόπιτά σας, ἔτσι ὅπως μᾶς ἀρέσει – σάπια τὰ μῆλα.»

Στάλω Κυριακίδου
(Λευκωσία 1969). Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια, μὲ βαθιὰ ἀγάπη
γιὰ τὸν ἄνθρωπο, τὴν τέχνη καὶ τὸ λόγο. Σπούδασε Ψυχολογία στὸ
Lancaster University καὶ κατέχει μεταπτυχιακὸ δίπλωμα στὴν
Ψυχολογία Ὑγείας ἀπὸ τὸ City University τοῦ Λονδίνου. Μετέπειτα
ἐκπαιδεύτηκε στὴ προσωποκεντρικὴ ψυχοθεραπεία.
Ἐργάστηκε στὸ κίνημα Συμπαράστασης ἀσθενῶν μὲ AIDS, καὶ
ἰδιωτικὰ ὡς ψυχοθεραπεύτρια ἐνηλίκων καὶ ζευγαριῶν, καὶ
ταυτόχρονα ὡς συντονίστρια ὁμάδων ψυχοθεραπείας. Τὰ
τελευταῖα χρόνια συντονίζει διαδικτυακὲς ὁμάδες ὑποστήριξης
γυναικῶν σὲ ἐμμηνόπαυση. Ἡ γραφὴ γιὰ ἐκείνη ἀποτελεῖ φυσικὴ
συνέχεια τῆς θεραπευτικῆς πράξης – ἕνας ἄλλος δρόμος
κατανόησης καὶ μεταμόρφωσης. Γράφει μικροδιηγήματα
ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις, τὴν ψυχικὴ
ἐσωτερικότητα καὶ τὶς λεπτὲς μετατοπίσεις τῆς γυναικείας
ἐμπειρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου