Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη: Ἔχει ἕνα κέ­φι ὁ Μό­σε…

 

planodion on 18 Νοέμβριος 2025 Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη Ἔχει ἕνα κέ­φι ὁ Μό­σε... Κά­νε, κα­λὲ θε­ού­λη,  νά ʼναι ὅλοι κα­λά  ἔτσι ποὺ καὶ ἐμεῖς νὰ μὴ ντρε­πό­μα­στε  γιὰ τὴ χα­ρά μας.  Γιάν­νης Ρί­τσος, Πρωϊ­νὸ Ἄστρο Ε­Ο­ΡΑ­ΤΟΣ Ο ΜΟ’­ΣΕ πη­γαι­νο­έρ­χε­ται στὴν πα­ρα­λία μὲ τὰ πο­λύ­χρω­μα κο­λιὲ πε­ρα­σμέ­να στὸν καρ­πό. Κε­νυά­της. Τὸ πρό­σω­πο κα­τά­μαυ­ρο. Τὰ λευ­κὰ δόν­τια καὶ τὸ ἀσπρά­δι τῶν μα­τιῶν σπᾶ­νε τὸ σκοῦ­ρο τοῦ δέρ­μα­τος. Στὸν ἐβέ­νι­νο καρ­πὸ λαμ­πο­κο­ποῦν ἀχά­της, φίλ­ντι­σι, κο­ράλ­λια, κε­χριμ­πά­ρια. «Τὰ κά­νει ἡ μά­να καὶ μοῦ τὰ στέλ­νει», λέ­ει ὁ Μό­σε στὴν προ­σπά­θειά του νὰ που­λή­σει. «Κοι­τᾶξ­τε τοὺς κόμ­πους. Τὸ δέ­σι­μο ἀνά­με­σα στὶς χά­ντρες. Δυὸ μέ­ρες πα­λεύ­ει ἡ μά­να, γιὰ νὰ τε­λειώ­σει τὸ κα­θέ­να». Ζη­τᾶ εἴ­κο­σι εὐ­ρὼ γιὰ τὸ δι­πλὸ κο­λιὲ ἀπὸ πρά­σι­νο φίλ­ντι­σι καὶ κρυ­σταλ­λά­κια. Τε­λι­κά, τὸ που­λᾶ δέ­κα. Ξέ­ρει ἀπὸ πα­ζά­ρια ἡ κυ­ρία. Τοῦ ζη­τᾶ σκου­λα­ρί­κια ἀσορ­τὶ μὰ δὲν ἔχει. «Θὰ φέ­ρω στὸ πα­νη­γύ­ρι τῆς δι­πλα­νῆς πό­λης, ἀρ­χὲς Σε­πτέμ­βρη, θὰ μὲ βρεῖς ἐκεῖ», τῆς χα­μο­γε­λᾶ.        Ἔχει ἕνα κέ­φι ὁ Μό­σε... Χα­μο­γε­λά­ει συ­νε­χῶς, λὲς γιὰ νὰ σπά­ει τὸ κα­τρά­μι τῆς ζω­ῆς, ὅπως καὶ τὸ μαῦ­ρο στὸ πρό­σω­πο. Ἄλ­λο­τε πά­λι ξε­καρ­δί­ζε­ται στὰ γέ­λια μὲ τὸ πα­ρα­μι­κρό, ἔτσι ποὺ δὲν κα­τα­λα­βαί­νεις ἂν πρό­κει­ται γιὰ γέ­λιο ἢ γιὰ κλά­μα. Τὰ βρά­δια ὁ Μό­σε κοι­μᾶ­ται στὸ πάρ­κο στὸ τέρ­μα τῆς πλα­τεί­ας, στὸ γκα­ζὸν δί­πλα στὸ αὐ­το­κί­νη­το. Κά­νει πολ­λὴ ζέ­στη στὸ αὐ­το­κί­νη­το. Σκέ­τος φοῦρ­νος. Ἀδύ­να­το νὰ βγά­λει τὴ νύ­χτα μέ­σα, ὅπως τὸν χει­μῶ­να ποὺ τουρ­του­ρί­ζει ἀπὸ τὸ κρύο δι­πλω­μέ­νος στὰ δύο. Ξα­πλώ­νει ἐκεῖ ἔξω, δί­πλα στὸ τρο­χή­λα­το σπί­τι του. Νὰ τὸ φυ­λά­ει μὴν τοῦ τὸ κλέ­ψουν καὶ δὲν θὰ ἔχει ποῦ τὴν κε­φα­λὴν κλί­νῃ. Δὲν θὰ μπο­ρεῖ νὰ πε­ρι­φέ­ρε­ται ἀπὸ τό­πο σὲ τό­πο, γιὰ νὰ που­λά­ει τὴν πρα­μά­τεια.        Στὸν πρωϊ­νὸ πε­ρί­πα­το τὸν βλέ­πω ἀλ­φα­δια­σμέ­νο πά­νω στὸ γρα­σί­δι. Κου­κου­λω­μέ­νος χα­μο­γε­λᾶ καὶ στὸν ὕπνο. Ἀπὸ τὰ νο­τι­σμέ­να βλέ­φα­ρα στά­ζουν κε­χριμ­πά­ρια. Μπο­ρεῖ καὶ νὰ ὀνει­ρεύ­ε­ται τὴ μά­να. Κά­ποια κο­πέ­λα. Κά­ποια κα­λύ­βα, ἴσως, στὴ σα­βά­να μὲ ἕνα τσοῦρ­μο παι­διὰ ἀπὸ ἔξω νὰ παί­ζουν ἀνέ­με­λα, νὰ πει­ρά­ζον­ται. Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλ­λο­γὴ διη­γη­μά­των Ὁ τό­πος μέσα μας (ἐκδ. Ἁρμός, 2020). Ἡ Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη ζεῖ στὶς Σέρ­ρες ἀπ' ὅπου κα­τά­γε­ται. Εἶ­ναι Κλι­νι­κὴ Ψυ­χο­λό­γος (MSc), ποι­ή­τρια, συγ­γρα­φέ­ας καὶ με­τα­φρά­στρια, μέ­λος τῆς Ἑται­ρεί­ας Λο­γο­τε­χνῶν Θεσ­σα­λο­νί­κης. Ἐρ­γά­στη­κε σὲ δη­μό­σιες μο­νά­δες Ἐκ­παί­δευ­σης, Ἀπο­κα­τά­στα­σης καὶ Ψυ­χι­κῆς Ὑγεί­ας στὴ Σου­η­δία καὶ στὴν Ἑλ­λά­δα. Ἐξέ­δω­σε ἕξι ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές, ἡ τε­λευ­ταία της ἔχει τί­τλο Μὲ λέ­νε Εὔα (ἐκ­δό­σεις Μαν­δρα­γό­ρας, 2023). Ἐξέ­δω­σε τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Ὁ τό­πος μέ­σα μας (ἐκ­δό­σεις Ἁρ­μός), ἐνῷ ἀν­θο­λό­γη­σε καὶ με­τέ­φρα­σε τέσ­σε­ρα βι­βλία σου­η­δι­κῆς ποί­η­σης. Ποι­ή­μα­τα καὶ δι­η­γή­μα­τά της με­τα­φρά­στη­καν καὶ δη­μο­σιεύ­τη­καν σὲ ἄλ­λες γλῶσ­σες. Τὸ 2024 κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀν­θο­λο­γία ποι­η­μά­των της στὰ ἱσπα­νι­κὰ μὲ τί­τλο Los hi­jos de E­va σὲ με­τά­φρα­ση τοῦ Jo­sé An­to­nio More­no Ju­ra­do ἀπὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Pa­dil­la Li­bros, Se­vil­la. Τὸ 2023 τῆς ἀπο­νε­μή­θη­κε Τι­μη­τι­κὴ διά­κρι­ση στὸ 1ο Διε­θνὲς Φε­στι­βὰλ Ποί­η­σης Σερ­ρῶν τοῦ Συν­δέ­σμου Φι­λο­λό­γων καὶ τὸ 2024 τῆς ἀπο­νε­μή­θη­κε τι­μη­τι­κὴ διά­κρι­ση γιὰ τὸ ποι­η­τι­κό της ἔρ­γο καὶ τὴν κοι­νω­νι­κὴ προ­σφο­ρά της ἀπὸ τὴν Λέ­σχη Λάϊ­ονς Σερ­ρῶν Στρυ­μο­νιᾶς. Ση­μαν­τι­κὴ ἐ­νη­με­ρω­ση γιὰ τὴν πο­ρεί­α τοῦ ἱ­στο­λο­γί­ου: Δεῖ­τε ἐ­δῶ: Γιάν­νης Πα­τί­λης: Πλα­νό­δι­ον – Ἱ­στο­ρί­ες Μπον­ζάι. Στρο­φή.