Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ‑Χου­λιού­μη: Ἀγ­γίγ­μα­τα

 

By planodion on 8 Ἀπρίλιος 2025 Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη Ἀγ­γίγ­μα­τα Σὲ χω­μά­τι­νους δρό­μους παι­διὰ  Ἀνα­ση­κώ­νουν ἐγ­γύ­τη­τας σκό­νη  Ποιός εἶ­πε εὔ­κο­λο τὸ πλη­σί­α­σμα; ΟΝ ΕΦΕ­ΡΕ στὸ σπί­τι ἡ φί­λη της. Ποιό σπί­τι δη­λα­δή; Ἕνα φοι­τη­τι­κὸ δω­μά­τιο μὲ ἀτο­μι­κὸ μπά­νιο καὶ κοι­νὴ κου­ζί­να στὴν πε­ριο­χὴ Ρα­καρ­μπά­κεν πί­σω ἀπὸ τὸ πα­λιὸ κτή­ριο τοῦ Πα­νε­πι­στη­μί­ου Οὐ­ψά­λας. Ἡ ἴδια ἔνιω­θε σὰν νὰ ἔμε­νε σὲ σουί­τα. Ἔτσι τὸν γνώ­ρι­σε. Νε­ο­φερ­μέ­νος σχε­δόν. Ἔξω τὸ χιό­νι πα­γω­μέ­νο, ἡ θερ­μο­κρα­σία πο­λὺ κά­τω ἀπὸ τὸ μη­δέν. Με­γά­λη πα­ρέα καὶ οἱ κα­ρέ­κλες με­τρη­μέ­νες. Κα­θό­ταν μὲ με­ρι­κοὺς ἄλ­λους στὸ πά­τω­μα. Ἀκούμ­πη­σε τὸ πέλ­μα του στὸν μη­ρό της. Ἔνιω­σε τὴν πα­γω­νιὰ τῆς πα­τού­σας πά­νω ἀπ’ τὰ ροῦ­χα. Τρά­βη­ξε τὸ πό­δι. Ἀπὸ συ­στο­λή. Μὴν πα­ρερ­μη­νευ­τεῖ ἡ στά­ση ἀπο­δο­χῆς. Πρώ­τη φο­ρὰ τὸν ἔβλε­πε. Γιὰ σπου­δὲς κι αὐ­τός. Πει­ραιώ­της. Ἀπολ­λώ­νιος. Ἦταν τὸ πρῶ­το ἄγ­γιγ­μα. Ἀρ­γό­τε­ρα εἶ­χαν γί­νει ζευ­γά­ρι. Τῆς τὸ θύ­μι­σε μὲ πα­ρά­πο­νο. Δὲν τὸν εἶ­χε ἀφή­σει νὰ ζε­στά­νει λί­γο τὰ πα­γω­μέ­να πό­δια, εἶ­χε πεῖ.         Θυ­μή­θη­κε ἕνα ἄλ­λο ἄγ­γιγ­μα. Πά­νω στὸ τρέ­νο. Οἱ ὧρες ἀτέ­λειω­τες. Τὸν πε­ρισ­σό­τε­ρο χρό­νο σιω­πη­λοί. Τὸ ἄκου­γαν νὰ βογ­κὰ ρυθ­μι­κὰ βυ­θι­σμέ­νοι στὶς σκέ­ψεις τους. Πό­σο θὰ κρά­τα­γε τὸ τα­ξί­δι δὲ γνώ­ρι­ζε ἀκρι­βῶς. Πε­ρί­που δυὸ εἰ­κο­σι­τε­τρά­ω­ρα μέ­χρι τὴ Στοκ­χόλ­μη, τῆς εἶ­χαν πεῖ. Ἂν ὅλα πή­γαι­ναν κα­λά. Ὅλοι ἄγνω­στοι με­τα­ξύ τους. Στὸ κου­πὲ ἦταν κι ἕνας γε­ρά­κος. Θὰ κα­τέ­βαι­νε στὸ Μό­να­χο. Πή­γαι­νε στὰ παι­διὰ ποὺ ζοῦ­σαν ἐκεῖ με­τα­νά­στες. Ἦταν τὸ πρῶ­το βρά­δυ στὸ τρέ­νο. Κά­ποια στιγ­μὴ ζή­τη­σε νὰ ἁπλώ­σει τὰ πό­δια. Εἶ­χαν πια­στεῖ. Λα­γο­κοι­μό­ταν. Ἔνιω­σε τὴ γέ­ρι­κη πα­λά­μη νὰ ἀγ­γί­ζει δει­λά —ἀνε­παί­σθη­τα σχε­δὸν— τὸ πό­δι της. Γιὰ κά­ποιον λό­γο δὲν τὸ ἐξέ­λα­βε ὡς χυ­δαιό­τη­τα σε­ξουα­λι­κῆς πα­ρε­νό­χλη­σης. Στὸν νοῦ της ἔφε­ρε τὴ γυ­ναῖ­κα ποὺ θή­λα­ζε τὸν ἑτοι­μο­θά­να­το ἀπὸ πεῖ­να γέ­ρο στὰ Στα­φύ­λια τῆς ὀρ­γῆς. Τῆς φά­νη­κε τό­σο ἐγ­κα­τα­λε­λειμ­μέ­νος, τό­σο ἀβο­ή­θη­τος κι αὐ­τός. Ἄφη­σε γιὰ λί­γο τὸ πό­δι στὸ γε­ρον­τι­κὸ ἄγ­γιγ­μα. Ἔκα­νε πὼς δὲν κα­τά­λα­βε, πὼς κοι­μό­ταν. Με­τὰ τὸ τρά­βη­ξε δια­κρι­τι­κὰ μὴν τὸν προ­σβά­λει. Πηγή: Ἀπὸ τὴν συλ­λο­γὴ διη­γη­μά­των Ὁ τό­πος μέσα μας (ἐκδ. Ἁρμός, 2020). Ἡ Δέ­σποι­να Καϊ­τα­τζῆ-Χου­λιού­μη ζεῖ στὶς Σέρ­ρες ἀπ' ὅπου κα­τά­γε­ται. Εἶ­ναι Κλι­νι­κὴ Ψυ­χο­λό­γος (MSc), ποι­ή­τρια, συγ­γρα­φέ­ας καὶ με­τα­φρά­στρια, μέ­λος τῆς Ἑται­ρεί­ας Λο­γο­τε­χνῶν Θεσ­σα­λο­νί­κης. Ἐρ­γά­στη­κε σὲ δη­μό­σιες μο­νά­δες Ἐκ­παί­δευ­σης, Ἀπο­κα­τά­στα­σης καὶ Ψυ­χι­κῆς Ὑγεί­ας στὴ Σου­η­δία καὶ στὴν Ἑλ­λά­δα. Ἐξέ­δω­σε ἕξι ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές, ἡ τε­λευ­ταία της ἔχει τί­τλο Μὲ λέ­νε Εὔα (ἐκ­δό­σεις Μαν­δρα­γό­ρας, 2023). Ἐξέ­δω­σε τὴ συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των Ὁ τό­πος μέ­σα μας (ἐκ­δό­σεις Ἁρ­μός), ἐνῷ ἀν­θο­λό­γη­σε καὶ με­τέ­φρα­σε τέσ­σε­ρα βι­βλία σου­η­δι­κῆς ποί­η­σης. Ποι­ή­μα­τα καὶ δι­η­γή­μα­τά της με­τα­φρά­στη­καν καὶ δη­μο­σιεύ­τη­καν σὲ ἄλ­λες γλῶσ­σες. Τὸ 2024 κυ­κλο­φό­ρη­σε ἀν­θο­λο­γία ποι­η­μά­των της στὰ ἱσπα­νι­κὰ μὲ τί­τλο Los hi­jos de E­va σὲ με­τά­φρα­ση τοῦ Jo­sé An­to­nio More­no Ju­ra­do ἀπὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Pa­dil­la Li­bros, Se­vil­la. Τὸ 2023 τῆς ἀπο­νε­μή­θη­κε Τι­μη­τι­κὴ διά­κρι­ση στὸ 1ο Διε­θνὲς Φε­στι­βὰλ Ποί­η­σης Σερ­ρῶν τοῦ Συν­δέ­σμου Φι­λο­λό­γων καὶ τὸ 2024 τῆς ἀπο­νε­μή­θη­κε τι­μη­τι­κὴ διά­κρι­ση γιὰ τὸ ποι­η­τι­κό της ἔρ­γο καὶ τὴν κοι­νω­νι­κὴ προ­σφο­ρά της ἀπὸ τὴν Λέ­σχη Λάϊ­ονς Σερ­ρῶν Στρυ­μο­νιᾶς.

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2025. Manage your email settings or unsubscribe.