Μαρία Βέρρου: Γα­μή­λια τε­λε­τή

 

By planodion on 1 Ἀπρίλιος 2025 ΑΤΩ ἀπὸ τὰ σα­θρὰ σα­νί­δια τῆς μο­νο­κα­τοι­κί­ας βρῆ­κε τὴ φω­το­γρα­φία τῆς Ἰου­λί­ας, νά ’χει χυ­μέ­νο τὸ κορ­μί της πά­νω σ’ ἕνα σύν­νε­φο, νω­χε­λι­κὰ νὰ χά­νε­ται στὶς πτυ­χές του, τρυ­φε­ρὲς σὰ μα­ξι­λά­ρια, οἱ καμ­πύ­λες της λευ­κὲς διά­φα­νες νὰ γί­νον­ται κά­πο­τε ἕνα μα­ζί τους. Εἶ­δε τὸ κορ­μί της ν’ ἀρω­μα­τί­ζε­ται μὲ λά­δι ἀμύ­γδα­λου καὶ λί­γο μύ­ρο κά­τω ἀπὸ τὶς μα­σχά­λες, τὴν τρυ­φε­ρή της σάρ­κα, λευ­κή, ἀλα­βά­στρι­νη, νὰ λι­κνί­ζε­ται στὶς νό­τες ἑνὸς ἄη­χου σκο­ποῦ, τὰ μά­τια μι­σό­κλει­στα, τὰ χέ­ρια χα­λα­ρά, τὰ πό­δια ντε­λι­κᾶ­τα, τὸ κε­φά­λι γερ­μέ­νο στὸ πλάϊ, τα μαλ­λιὰ ἕνας χεί­μαρ­ρος νὰ πέ­φτουν, μαῦ­ρα, στιλ­πνά, πα­ρα­δο­μέ­νη σ’ ἕναν κα­θαρ­τή­ριο ὕπνο. Καὶ λί­γο πιὸ κεῖ, τὸ νυ­φι­κό της λευ­κό, σὰν σπι­τι­κὴ μα­ρέγ­κα, μὲ δαν­τέ­λες, νὰ λι­κνί­ζε­ται, νὰ αἰ­ω­ρεῖ­ται ἀνά­λα­φρα. Αὐ­θόρ­μη­τα ἅπλω­σε τὸ χέ­ρι της. Μέ­σα ἀπὸ τὶς σκιὲς τῆς φω­το­γρα­φί­ας ἀγ­κά­λια­σε τὸ νυ­φι­κό, ἄνοι­ξε τὸ φερ­μουάρ, τὸ ἄφη­σε νὰ κυ­λί­σει ἀνε­πι­τή­δευ­τα πά­νω της, πέ­ρα­σε τὰ χέ­ρια της στὰ μα­νί­κια, τὸ ἔσυ­ρε μέ­χρι τὸ λαι­μὸ κι ἀφέ­θη­κε νὰ κα­θρε­φτι­στεῖ στὰ μά­τια της Ἰου­λί­ας. «Τί κά­νεις ἐκεῖ! Αὐ­τὸ τὸ νυ­φι­κὸ δὲν εἶ­ναι δι­κό σου! Βγάλ’ το ἀμέ­σως, ἀκοῦς, ἀμέ­σως!» Ἡ Ἰου­λία εἶ­χε ἀλα­φια­στεῖ! Τὰ μά­τια της, τε­ρά­στια, ὀρ­θά­νοι­χτα, ἐπι­θε­τι­κά, πολ­λα­πλα­σια­ζό­με­να, τὴν πε­ρι­κύ­κλω­σαν. Τὸ νυ­φι­κὸ γέ­μι­σε μι­κρούς, λευ­κούς, κο­φτε­ροὺς κρυ­στάλ­λους. Κα­θὼς τὸ ἔβγα­ζε ὑπα­κού­ον­τας, ξέ­σκι­ζαν τὶς σάρ­κες της χει­ρουρ­γι­κά. Τὸ αἷ­μα πό­τι­ζε τὶς ἴνες του. «Κοί­τα τί ἔκα­νες! Μοῦ κα­τέ­στρε­ψες τὸ νυ­φι­κό! Καὶ τώ­ρα τί θὰ φο­ρέ­σω;» Πηγή: Πρώτη δημοσίευση. Μα­ρί­α Βέρ­ρου. Γεν­νή­θη­κε καὶ με­γά­λω­σε στὴν Ἀθή­να, ὅπου συ­νε­χί­ζει νὰ ζεῖ. Σπού­δα­σε Γαλ­λι­κὴ γλῶσ­σα καὶ φι­λο­λο­γία στὸ ΑΠΘ, ἰτα­λι­κὴ γλῶσ­σα στὸ Πα­νε­πι­στή­μιο τῆς Πε­ρού­τζια. Γιὰ ἀρ­κε­τὰ χρό­νια ὑπη­ρέ­τη­σε στὸν δη­μό­σιο το­μέα. Ἔχει πα­ρα­κο­λου­θή­σει μα­θή­μα­τα δη­μιουρ­γι­κῆς γρα­φῆς μὲ τοὺς συγ­γρα­φεῖς Ἕλ. Μα­ρού­τσου καὶ Μ. Φάϊς, ἐπι­μέ­λειας κει­μέ­νου μὲ τὸν Χ. Κυ­θρε­ώ­τη. Συμ­με­τεῖ­χε στὰ ἐρ­γα­στή­ρια λο­γο­τε­χνι­κῆς με­τά­φρα­σης τοῦ Γαλ­λι­κοῦ Ἰν­στι­τού­του μὲ τὴν Ἔφη Κο­ρο­μη­λᾶ. Κεί­με­νά της ἔχουν φι­λο­ξε­νη­θεῖ στὰ ἠλε­κτρο­νι­κὰ πε­ριο­δι­κὰ Φρέαρ, Fractal, Διάστιχο, Χάρτης. Τελευταῖο της βιβλίο Ἡ μεγαλοψυχία τῶν δέντρων (ἐκδ. Εὔμαρος, 2023).

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2025. Manage your email settings or unsubscribe.