Βαγ­γέ­λης Μυ­λω­νᾶς: Πῶς πέ­ρα­σα τὶς Ἀπό­κριες

 

planodion  4 Μάρτιος 2025 Βαγ­γέ­λης Μυ­λω­νᾶς   Πῶς πέ­ρα­σα τὶς Ἀπό­κριες   ΕΤΟΣ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ πή­γα­με στὸ χω­ριὸ στὴν Εὔ­βοια ἀφοῦ πρῶ­τα πή­γα­με σὲ ἕνα πάρ­τι ἑνὸς συμ­μα­θη­τῆ μου ποὺ ἔπρε­πε μὲ τὸν μπα­μπᾶ καὶ τὴν μα­μά.        Ντύ­θη­κα Ντὰρθ Βέϊν­τερ για­τί ὁ πα­τέ­ρας μου εἶ­πε ὅτι θὰ εἶ­ναι πρω­τό­τυ­πο, μὰ δυ­στυ­χῶς οἱ μι­σοὶ φί­λοι μου εἶ­χαν ντυ­θεῖ τὸ ἴδιο.        Με­τὰ πή­γα­με στὸ χω­ριὸ καὶ ὁ ἀδερ­φὸς τοῦ πα­τέ­ρα μου εἶ­χε ντυ­θεῖ Τζέη­σον ἀπὸ τὸ Πα­ρα­σκευὴ καὶ 13 καὶ μᾶς τρό­μα­ξε πο­λὺ ἐμέ­να καὶ τὴν ἀδερ­φή μου. Ἡ μη­τέ­ρα μου μά­λω­νε μὲ τὸν πα­τέ­ρα μου, μὰ ὁ πα­τέ­ρας μου γέ­λα­γε μὲ τὸν θεῖο.        Τὸ βρά­δυ ἀπο­φα­σί­σα­με νὰ φᾶ­με σου­βλά­κια καὶ ὁ θεῖ­ος μου ἔφα­γε κα­τα­λά­θος τὸ σου­βλά­κι τῆς ἀδερ­φῆς μου καὶ αὐ­τὴ νευ­ρί­α­σε καὶ κλεί­στη­κε στὸ δω­μά­τιό της.        Ξυ­πνή­σα­με τὸ πρωὶ καὶ πή­ρα­με τὰ πο­δή­λα­τα καὶ κά­να­με βόλ­τες μὲ τὸν μπα­μπᾶ, ἄρ­χι­σε νὰ βρέ­χει καὶ γυ­ρί­σα­με γρή­γο­ρα πί­σω.        Ἡ μά­να μου φώ­να­ζε στὸν πα­τέ­ρα μου νὰ τὸν ἀκού­ει τὸν Ἀρ­να­ού­το­γλου.  Τὸ με­ση­μέ­ρι ἡ για­γιὰ μᾶς ἔφτια­ξε μα­κα­ρό­νια μὲ κρέ­ας. Εἶ­ναι πο­λὺ νό­στι­μο φα­γη­τὸ καὶ τὸ κρέ­ας εἶ­ναι ἀκρι­βό.        Βέ­βαια τὸ ἀπό­γευ­μα ὁ μπα­μπᾶς μᾶς ἔφτια­ξε κρέ­πες μὲ σο­κο­λά­τα, ἡ σο­κο­λά­τα εἶ­ναι ἴσως τὸ ἀγα­πη­μέ­νο μου φα­γη­τὸ καὶ πο­τὲ δὲν βα­ριέ­μαι νὰ τρώω σο­κο­λά­τα. Τὸ βρά­δυ πή­γα­με σὲ κον­τι­νὸ χω­ριὸ γιὰ νὰ φᾶ­με καὶ με­τὰ σὲ ἕνα σπί­τι γνω­στῶν ποὺ ἔχουν ἐσω­τε­ρι­κὴ πι­σί­να, μὰ εἴ­χα­με φά­ει πο­λὺ καὶ δὲν μᾶς ἀφή­σα­νε νὰ μποῦ­με.        Ἄλ­λη φο­ρὰ ἂν εἶ­ναι νὰ πάω σὲ πι­σί­να δὲν θὰ φάω.        Τὴν ἑπό­με­νη Κυ­ρια­κή, ἦταν ἡ Κυ­ρια­κὴ ποὺ γιορ­τά­ζει τὸ τυ­ρὶ ἢ κά­τι τέ­τοιο καὶ φά­γα­με μα­κα­ρό­νια μὲ τυ­ρὶ καὶ βέ­βαια πή­γα­με στὸ καρ­να­βά­λι.        Αὐ­τὴν τὴν φο­ρὰ ἤμουν ντυ­μέ­νος Σπάϊν­τερ­μαν καὶ δὲν εἶ­δα πολ­λοὺς μὲ τὴν ἴδια στο­λή, ὁ Σπάϊν­τερ­μαν εἶ­ναι πο­λὺ κοὺλ τύ­πος. Τὰ ἄρ­μα­τα ἦταν ὡραῖα ἂν καὶ εἶ­χαν καὶ κά­τι τσί­τσι­δες.        Τὸ βρά­δυ κά­τσα­με χα­λα­ρὰ καὶ φά­γα­με πί­τσες, ἀπὸ μιὰ πο­λὺ κα­λὴ πι­τσα­ρία ποὺ πρέ­πει νὰ εἶ­ναι πο­λὺ πο­λὺ πα­λιά, για­τί αὐ­τὸς ποὺ τὴν εἶ­χε, ἔχει δυ­στυ­χῶς πε­θά­νει.        Τὴν ἑπό­με­νη μέ­ρα ἦταν ὅλο ἑτοι­μα­σί­ες, ἄν­τε νὰ φτιά­ξει ἡ για­γιὰ την τα­ρα­μο­σα­λά­τα, νὰ πά­ρου­με λα­γά­να, νὰ τη­γα­νί­σει γα­ρί­δες, κα­λα­μα­ρά­κια, χτα­πό­δι καὶ ὅλα τὰ μα­λά­κια τῆς θά­λασ­σας, ἀκό­μα καὶ στρεί­δια, ποὺ ὅταν τοὺς βά­λεις λε­μό­νι κου­νιοῦν­ται.        Τί­πο­τα δὲν μοῦ ἀρέ­σει ἀπὸ τὸ τρα­πέ­ζι αὐ­τῆς τῆς Δευ­τέ­ρας, ἐκτὸς ἴσως ἀπὸ τὸ χτα­πό­δι καὶ τὶς γα­ρί­δες, αὐ­τὴ ἡ τα­ρα­μο­σα­λά­τα ἔχει πο­λὺ πο­λὺ ἁλά­τι.        Τὸ βρά­δυ τῆς Δευ­τέ­ρας ἔπρε­πε νὰ φύ­γου­με, για­τί ἀρ­χί­ζα­νε τὰ σχο­λεῖα καὶ οἱ δου­λειὲς καὶ νὰ γρά­ψω αὐ­τὴν τὴν ἔκ­θε­ση.        Τὴν ἑπό­με­νη φο­ρὰ θὰ ντυ­θῶ Μπά­τμαν. Πηγή: Πρώτη δημοσίευση. Ὁ Βαγ­γέ­λης Μυ­λω­νᾶς γεν­νή­θη­κε στὸ Νέ­ο Ἡ­ρά­κλει­ο Ἀτ­τι­κῆς. Ἐ­κεῖ τε­λεί­ω­σε τὸ λύ­κει­ο. Με­τὰ φοί­τη­σε στὴν σχο­λὴ σκη­νο­θε­σί­ας Λυ­κούρ­γου Σταυ­ρά­κου. Ἔ­κα­νε μί­α μι­κροῦ μή­κους ται­νί­α σὲ συν-σκη­νο­θε­σί­α, ποὺ συμ­με­τεῖ­χε σὲ δι­ά­φο­ρα φε­στι­βάλ. Ἔ­χει ἐκ­δώ­σει τρεῖς ποι­η­τι­κὲς συλ­λο­γές. Μί­α μὲ τί­τλο Ἀποσχισμένα Ποιήματα ἀ­πὸ τὶς ἐκδό­σεις Πλα­νό­διον καὶ δύ­ο ἀ­πὸ τὶς ἐκ­δό­σεις Συμ­παν­τι­κὲς Δι­α­δρο­μές: Μί­α ἱ­στο­ρί­α καὶ με­τά καὶ Ἡ ἀ­γά­πη ἔρ­χε­ται πρώ­τη. Τὰ τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια ζεῖ στὸ Ἀ­λι­βέ­ρι Εὐ­βοί­ας.

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2025. Manage your email settings or unsubscribe.