Βασίλης Ἠλιακόπουλος: Στοὺς Μελλοντικοὺς Συντρόφους ἀπ’ τὴν Οὐράνια πατρίδα

 

Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 21 Δεκεμβρίου 2024   ΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, στο­λί­ζου­νε τὸ δέν­δρο, κά­νου­νε τὰ ψώ­νια, μα­γει­ρεύ­ουν δι­πλὰ καὶ τρί­δι­πλα καὶ τὸ ρί­χνουν στὸ φαΐ μπρὸς στὸ ἀκοί­μη­το καὶ κα­κό­βου­λο μά­τι τῆς τη­λε­ό­ρα­σης. Ξα­να­πιά­νουν τὶς ἴδιες συ­ζη­τή­σεις, εὔ­χον­ται καὶ ξα­να­εύ­χον­ται καὶ στὸ τέ­λος ἀνοί­γου­νε τὰ δῶ­ρα. Καὶ ὕστε­ρα φεύ­γουν. Χω­ρὶς νὰ ἀν­τη­χεῖ στ’ αὐ­τιά τους κα­μία μου­σι­κή.         Στε­ρη­μέ­νοι τὸν πο­λι­τι­σμό τους κα­τάν­τη­σαν φαν­τά­σμα­τα σὲ ἐμ­πο­ρι­κὰ κέν­τρα, ὀπα­δοὶ τῶν νε­ό­κο­πων «Κέν­τρων Πο­λι­τι­σμοῦ» καὶ πε­λά­τες τῶν δια­σκε­δα­στῶν. Στε­ρη­μέ­νοι τὴ δι­κή τους γλῶσ­σα τραυ­λί­ζουν σὰν κα­τα­κτη­μέ­νοι αὐ­τό­χθο­νες καὶ σὰν κά­ποιους μι­γά­δες στὶς γλῶσ­σες τῶν δια­φό­ρων ἐπι­τη­ρη­τῶν τους καὶ στὴν ἀρ­γκὸ τῶν τε­χνι­κῶν ἀδυ­να­τῶν­τας νὰ ἐπι­κοι­νω­νή­σουν. Μιὰ Βα­βὲλ ἀπὸ μο­να­ξιές. Κι ὅταν ἡ ἀνία τοὺς πε­ρι­σφίγ­γει, κα­τα­φεύ­γουν στὰ κι­νη­τά τους καὶ κα­τα­βρο­χθί­ζον­ται ἀπ’ αὐ­τά.         Μνη­μό­συ­να εἶ­ναι τέ­τοιες γιορ­τές. Οὔ­τε νὰ ντρα­ποῦν ποὺ ξέ­χα­σαν πῶς εἶ­ναι νὰ γιορ­τά­ζεις! Μνη­μό­συ­να τῶν με­γά­λων γιορ­τῶν ποὺ ἔσβη­σαν εἶ­ναι τοῦ­τες οἱ πέν­θι­μες γιορ­τές. Ὠχρὴ ἀν­ταύ­γεια ἑνὸς ἀρ­χαϊ­κοῦ κό­σμου καὶ τῶν συ­νε­κτι­κῶν τε­λε­τῶν τοῦ πα­ρελ­θόν­τος ποὺ ἐπι­βε­βαίω­ναν τὴν ἑνό­τη­τα. Χά­θη­καν αὐ­τοὶ ποὺ πρὶν φᾶ­νε εὐ­λο­γοῦ­σαν τὸ ψω­μί. Χά­θη­καν οἱ τρα­γου­δι­στά­δες καὶ οἱ πα­λιὲς ὑφάν­τρες.         «Τὰ Χρι­στού­γεν­να εἶ­ναι οἰ­κο­γε­νεια­κὴ γιορ­τή», λὲν σὰν δι­καιο­λο­γία. Λὲς καὶ θὰ μπο­ροῦ­σε ἡ οἰ­κο­γέ­νεια νὰ ἀν­τέ­ξει μέ­σα σὲ μιὰ κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη καὶ ἡτ­τη­μέ­νη κοι­νω­νία! Τε­λευ­ταία στιγ­μὴ γί­νε­ται ἐπί­κλη­ση στὸ «χα­μέ­νο νόη­μα» καὶ ἐπι­στρα­τεύ­ε­ται ὁ πα­πά-Φραγ­κού­λης ποὺ πά­ει μὲ τὴ βάρ­κα στὸ Χρι­στὸ στὸ Κά­στρο, ἀλ­λὰ ἀπο­κρύ­πτε­ται τὸ γε­γο­νὸς ὅτι τὸ παι­δὶ γεν­νή­θη­κε πε­θα­μέ­νο καὶ ὁ Ἀλέ­ξαν­δρος Πα­πα­δια­μάν­της μὲς στὰ ἀγο­ρα­στι­κὰ πλή­θη καὶ πί­σω ἀπὸ τὶς πλά­τες τῶν τη­λε­θε­α­τῶν τὸ με­τα­φέ­ρει στὸν οὐ­ρα­νό. Μά­ταιη καὶ ἡ ἀνα­φο­ρὰ στὶς γιορ­τὲς τοῦ Ἀνί­κη­του Ἡλί­ου. Μιὰ κοι­νω­νία ποὺ συλ­λυ­πεῖ­ται τὸν ἑαυ­τό της. Κι ἔρ­χε­ται ὁ Γε­νά­ρης. Πι­κρὰ ποὺ εἶ­ναι τὰ φροῦ­τα τῆς λει­ψῆς χα­ρᾶς...         Ποῦ εἶ­ναι τὸ κά­λε­σμά σε ἕναν ἀχα­νῆ κό­σμο; Ποῦ εἶ­ναι οἱ τε­λε­τές; Ποῦ εἶ­ναι λοι­πὸν ἡ Γιορ­τή; Τὰ δρύ­ι­να τρα­πέ­ζια μὲ τὰ λι­νὰ τρα­πε­ζο­μάν­τη­λα βρεγ­μέ­να ἀπὸ κρα­σί; Ὁ ἀδιά­κο­πος ἐρ­χο­μὸς καὶ τὸ καμ­πα­νά­κι τῆς εἰ­σό­δου ποὺ δὲν ἔχει στα­μα­τη­μό; Οἱ κα­λο­δε­χού­με­νοι ξέ­νοι, οἱ φί­λοι ἀπὸ μα­κριὰ καὶ οἱ πε­θα­μέ­νοι γλεν­το­κό­ποι; Καὶ οἱ χο­ροί, τὰ ξε­μο­να­χιά­σμα­τα καὶ τὰ ἐν­θου­σια­σμέ­να βλέμ­μα­τα ποὺ ξε­ση­κώ­νουν τὴν καρ­διά;         Κου­ρά­γιο σύν­τρο­φοί μου ποὺ ἀκό­μα δὲν ἔχου­με ἀν­τα­μώ­σει! Οἱ τε­λε­τές μας θὰ ἀνα­πα­ρι­στοῦν τὸ πέ­ρα­σμά μας μέ­σα ἀπὸ τὴν βαρ­βα­ρό­τη­τα. Οἱ δι­κές μας οἱ γιορ­τὲς θὰ ξε­σπά­σουν πά­νω στὰ ἀπο­κα­ΐ­δια αὐ­τοῦ τοῦ ἔρη­μου κό­σμου. Θὰ εἶ­ναι γιορ­τὲς ποὺ κα­νεὶς δὲν θὰ φεύ­γει λυ­πη­μέ­νος. Θὰ εἶ­ναι γιορ­τὲς αὐ­τῶν ποὺ ἔχον­τας κοι­νὴ ζωὴ καὶ κοι­νὴ πνευ­μα­τι­κὴ πα­τρί­δα δια­κιν­δύ­νευ­σαν τὰ πάν­τα. Πηγή: Με­τα­με­σο­νύ­κτια Ἡμε­ρο­λό­για, Κυ­ρια­κή, 26 Δε­κεμ­βρί­ου 2021. https://​met​ames​onyk​tiae​mero​logi​a.​blo​gspo​t.​com/​2021/​12/​blog-​post 24.​html Βασίλης Ἠλιακόπουλος. Βιβλία του: Ἀναμνήσεις ἑνὸς Περιπλανώμενου (Ροδακιό, 2001), Νυχτερινὲς Ἱστορίες (ἐκδ. Πανοπτικόν, 2014), Οὐ­το­πία, (ἐκδ. Πα­νο­πτι­κόν, 2021) καὶ Τὸ Παλαιστινιακὸ Σκοτάδι (ἐκδ. «Ἀλήστου Μνήμης», 2024). Διατηρεῖ τὸ ἱστολόγιο Μεταμεσονύκτια Ἡμερολόγια: https://metamesonyktiaemerologia.blogspot.com