Μα­νό­λης Σα­μω­νά­κης: Γιάν­νης Σί­νης: μιὰ νε­κρο­λο­γία

 

Ἀπὸ τὸν/τὴν planodion στὶς 30 Ὀκτώβριος 2024 ΡΙΝ λί­γες μέ­ρες ὁ Γιάν­νης Σί­νης, γνω­στὸς καὶ ὡς Γιάν­νης τοῦ Πε­τα­λᾶ (ὁ παπ­ποῦς του πε­τά­λω­νε μου­λά­ρια καὶ γαϊ­δά­ρους), ἕνα πα­νύ­ψη­λο πα­λι­κά­ρι ἀπὸ τὸ χω­ριό, πέ­θα­νε ξαφ­νι­κὰ ἀπὸ ἀνα­κο­πή. Ἔφυ­γε νὰ πά­ει στὸ γυ­μνα­στή­ριο τῆς γει­το­νιᾶς του καὶ δὲν ξα­να­γύ­ρι­σε. Ἦταν 42 χρο­νῶν. Τό­σο νέ­ος, κρῖ­μα. Ὁ Γιάν­νης ἦταν ἕνα πο­λὺ ἀγα­πη­τὸ καὶ κα­λὸ παι­δί, τὸν ἤξε­ρα ἀπὸ μι­κρὸ καὶ μπο­ρῶ νὰ τὸ βε­βαιώ­σω, με­τέ­φε­ρε εἴ­δη κα­πνοῦ σὲ μί­νι μάρ­κετ σὲ ὅλη τὴν Κρή­τη, ἐρ­χό­ταν καὶ στὴ Ση­τεία, κι ἂν τύ­χαι­νε νὰ μὲ δεῖ στὸ δρό­μο κόρ­να­ρε ἀπὸ μα­κριὰ καὶ στα­μα­τοῦ­σε τὸ φορ­τη­γὸ νὰ μὲ χαι­ρε­τί­σει. (Μιὰ φο­ρὰ ἄνοι­ξε τὸ πα­ρά­θυ­ρο καὶ μοῦ πέ­τα­ξε μιὰ ὁλό­κλη­ρη κού­τα Camel lights - πα­ρ' ὅλο ποὺ δὲν κα­πνί­ζω.) Ἦταν πάν­τα πρό­σχα­ρος ἂν καὶ κου­βα­λοῦ­σε μιὰ πο­λὺ τρα­γι­κὴ ἱστο­ρία. Τὸ ἕνα καὶ μο­να­δι­κὸ παι­δί του, ἕνα κο­ρι­τσά­κι, ἡ Μα­ρία, εἶ­χε πρό­βλη­μα στὴν καρ­διὰ καὶ πέ­θα­νε, κι ἐκεῖ­νο ξαφ­νι­κά, 18 μη­νῶν. Εἶ­χα πά­ει τό­τε στὴν κη­δεία, πρὶν δε­κα­τό­σα χρό­νια μι­λᾶ­με, λευ­κὸ φέ­ρε­τρο μὲ λου­λού­δια κι ἕνα παι­δά­κι σὰν κού­κλα μέ­σα, κα­τα­λα­βαί­νε­τε, ἔκλαι­γαν κι οἱ πέ­τρες. Με­τὰ προ­σπά­θη­σαν μὲ τὴ γυ­ναῖ­κα του πολ­λὲς φο­ρές, εἶ­χαν ἕνα σω­ρὸ ἀπο­βο­λές, ἡ γυ­ναῖ­κα του εἶ­χε κι ἕνα αὐ­το­ά­νο­σο, λύ­κο νο­μί­ζω, δὲν μπό­ρε­σαν νὰ κά­νουν ἄλ­λο παι­δί. Ὅλο αὐ­τὸ πραγ­μα­τι­κά, καὶ πῶς ἀλ­λιῶς, τοὺς εἶ­χε δια­λύ­σει. Συ­νέ­χι­σαν ὅμως νὰ εἶ­ναι μα­ζὶ καὶ μά­λι­στα φαι­νό­ταν πο­λὺ δε­μέ­νο ζευ­γά­ρι. Τὴν τε­λευ­ταία φο­ρὰ ποὺ τὸν εἶ­δα, πρὶν με­ρι­κοὺς μῆ­νες, μὲ ρώ­τη­σε ἂν ἡ γυ­ναῖ­κα μου εἶ­ναι ψυ­χί­α­τρος κι ἂν θὰ μπο­ροῦ­σε νὰ τὴ συμ­βου­λευ­τεῖ γιὰ κά­τι. Τοῦ ἔδω­σα τὸ τη­λέ­φω­νο, δὲν ξα­να­μι­λή­σα­με. Ὅταν ἀκού­στη­κε πὼς πέ­θα­νε, σκέ­φτη­κα μή­πως αὐ­το­κτό­νη­σε. Τε­λι­κὰ ἡ νε­κρο­ψία ἐπι­βε­βαί­ω­σε τὴν ἀνα­κο­πή. Λί­γες μέ­ρες με­τὰ τὴν κη­δεία μα­θεύ­τη­κε ὅτι ὁ Γιάν­νης βρέ­θη­κε μέ­σα στὸ αὐ­το­κί­νη­τό του, σὲ μιὰ ἐρη­μι­κὴ το­πο­θε­σία, στὸ πί­σω κά­θι­σμα, ἐν­τε­λῶς γυ­μνός. Γύ­ρω ὑπῆρ­χαν σκόρ­πια προ­φυ­λα­κτι­κά. Τὶς ἀρ­χὲς εἰ­δο­ποί­η­σε ἡ γυ­ναῖ­κα ποὺ ἦταν μα­ζί του, μιὰ παν­τρε­μέ­νη ὅπως εἶ­παν, μὲ τὴν ὁποία φαί­νε­ται νὰ εἶ­χε ἐξω­συ­ζυ­γι­κὴ σχέ­ση. Τε­λο­σπάν­των, τὸ μό­νο σί­γου­ρο, ἔφυ­γε νω­ρίς. Μέ­σα στὸ φέ­ρε­τρο, πά­νω στὸ τουμ­πα­νια­σμέ­νο κορ­μί του ἔβα­λαν, τσα­κι­σμέ­νο στὴ σε­λί­δα, τὸ τε­λευ­ταῖο βι­βλίο τοῦ Πὸλ Ὄστερ ποὺ δὲν πρό­λα­βε νὰ τε­λειώ­σει. Ἂν καὶ εἶ­χε βγά­λει μό­νο τὸ Δη­μο­τι­κό, ἦταν φα­να­τι­κὸς ἀνα­γνώ­στης. Κά­ποιοι λί­γοι τὸ ξέ­ρα­νε...   Πη­γή: Πρώ­τη δη­μο­σί­ευ­ση. Ὁ Μα­νό­λης Σα­μω­νά­κη­ς ζεῖ στὴ Ση­τεί­α μὲ τὴν οἰ­κο­γέ­νειά του. Ἐρ­γά­ζε­ται ὡς Παι­δί­α­τρος. Εἶ­ναι φα­να­τι­κὸς ἀ­να­γνώ­στης.

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι © 2024. Manage your email settings or unsubscribe.